Proverbs 2
1 پسرم، اگر سخنان مرا بپذیری و احکام مرا نزد خود بیندوزی؛
2 اگر گوش خود به حکمت بسپاری و دل خویش به فهم مایل گردانی؛
3 اگر بصیرت را فرا خوانی و فهم را به بانگ بلند ندا کنی؛
4 اگر همچون نقره در پیاش باشی و همچون گنجِ پنهان جستجویش کنی،
5 آنگاه ترس خداوند را درک خواهی کرد و به شناخت خدا دست خواهی یافت.
6 زیرا خداوند است که حکمت میبخشد و از دهان اوست که دانش و فهم بیرون میآید.
7 او خردمندی را برای صالحان میاندوزد و آنان را که در راستی سالکند، سپر است؛
8 راههای عدالت را پاس میدارد و نگاهبان طریقت وفادارانِ خویش است.
9 آنگاه هر طریق نیکو را در خواهی یافت، پارسایی و عدالت و انصاف را.
10 زیرا حکمت به دل تو در خواهد آمد و معرفت برای جان تو گوارا خواهد بود.
11 دوراندیشی تو را نگاهبانی خواهد کرد و فهم، تو را پاس خواهد داشت.
12 تو را از راه شریران رهایی خواهد بخشید و از مردمانی که سخنان منحرف میگویند؛
13 که راه راست را ترک میکنند تا در راههای تاریک گام بردارند؛
14 که از عمل بد خشنودند و از انحرافی که در شرارت است، شادمان؛
15 که راههایشان کج است و در طریقهای خویش گمراهند.
16 نیز تو را از زن زناکار رهایی خواهد بخشید و از زن بیگانه که سخنان تملقآمیز میگوید،
17 که شریک زندگی جوانی خویش را ترک کرده و پیمانی را که در حضور خدای خود بسته، از یاد برده است.
18 زیرا خانۀ او به کام مرگ فرو میرود و راههای او به سرای مردگان رهنمون میشود.
19 از آنان که به نزد او روند، کسی باز نخواهد گشت و به طریقهای حیات دست نخواهد یافت.
20 پس در راه مردمانِ نیکو گام بردار و طریقهای پارسایان را ترک مکن،
21 زیرا صالحان در زمین ساکن خواهند شد و راستان در آن باقی خواهند ماند؛
22 اما شریران از زمین منقطع خواهند شد و خیانتپیشگان از آن ریشهکن خواهند گردید.