Proverbs 18
1 شخص انزواطلب در پی اهداف خودخواهانۀ خویش است؛ او با هر قضاوت صحیح میستیزد.
2 نادان را از فهم هیچ لذتی نیست، بلکه تنها فاش کردن همۀ مکنونات دل خویش را خوش میدارد.
3 چون شریر میآید، دیدۀ حقارت نیز میآید، و با قباحت، تقبیح فرا میرسد.
4 آبِ عمیق است سخنان دهان آدمی، نهر جوشان است چشمۀ حکمت.
5 نشاید جانبداری از مجرمان یا منحرف ساختن دادرسی بیگناهان.
6 لبهای جاهل درگیر نزاع میشود، زبانش به استقبال کتک میشتابد.
7 زبان جاهل نابودی اوست، لبانش دام برای جان او.
8 سخنان سخنچین همچون لقمههای لذیذ است که به اعماق وجود انسان فرو میرود.
9 آن که در کار خود سستی میکند، برادر خرابکار است.
10 نام خداوند برج مستحکم است، که پارسا به درون آن میدود و در بلندی ایمن میماند.
11 توانگریِ ثروتمند، شهر مستحکم اوست؛ همچون حصاری است بلند در خیال او!
12 پیش از نابودی، دل آدمی متکبر میشود، اما فروتنی پیش از عزّت میآید.
13 پاسخ دادن پیش از شنیدن، نادانی است و شرمساری.
14 روح آدمی او را در بیماری بر پا نگاه میدارد اما روح افسرده را کیست که تحمل تواند کرد؟
15 دل فهیمان خریدار معرفت است، گوش حکیمان، جویندۀ دانش.
16 هدیه، راه بر شخص میگشاید و او را به محضر بزرگان میرساند.
17 آن که نخست به قاضی میرود برحق مینماید، تا آنگاه که طرف دیگر میآید و او را میآزماید.
18 قرعه افکندن نزاعها را پایان میبخشد، و حریفان قوی را از هم جدا میسازد.
19 برادر رنجیده، از شهر حصاردار تسخیرناپذیرتر است؛ مجادله همچون پشتبندهای دروازۀ بستۀ دِژ است.
20 شکم آدمی از میوۀ دهانش پر میشود؛ انسان از محصول لبهایش سیر میگردد.
21 مرگ و زندگی در قدرت زبان است آنان که دوستش میدارند، از میوهاش خواهند خورد.
22 مردی که همسری بیابد، چیز نیکو یافته و خشنودی خداوند را به دست آورده است.
23 فقیر ملتمسانه سخن میگوید، اما ثروتمند با درشتی پاسخ میدهد.
24 چه بسا دوستان که یکدیگر را به نابودی میکشند، اما دوستی هم هست که از برادر چسبندهتر است.