Zechariah 5
1 Καὶ πάλιν ὕψωσα τοὺς ὀφθαλμοὺς μου καὶ εἶδον καὶ ἰδού, τόμος πετώμενος.
2 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Τὶ βλέπεις σύ; Καὶ ἀπεκρίθην, Βλέπω τόμον πετώμενον, τὸ μῆκος αὐτοῦ εἴκοσι πηχῶν καὶ τὸ πλάτος αὐτοῦ δέκα πηχῶν.
3 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Αὕτη εἶναι ἡ κατάρα ἡ ἐξερχομένη ἐπὶ τὸ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς· διότι πᾶς ὅστις κλέπτει θέλει ἐξολοθρευθῆ, ὡς γράφεται ἐν αὐτῷ ἐντεῦθεν· καὶ πᾶς ὅστις ὁμνύει θέλει ἐξολοθρευθῆ, ὡς γράφεται ἐν αὐτῷ ἐκεῖθεν.
4 Θέλω ἐκφέρει αὐτήν, λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, καὶ θέλει εἰσέλθει εἰς τὸν οἶκον τοῦ κλέπτου καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ ὁμνύοντος εἰς τὸ ὄνομά μου ψευδῶς· καὶ θέλει διαμείνει ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, καὶ θέλει ἐξολοθρεύσει αὐτὸν καὶ τὰ ξύλα αὐτοῦ καὶ τοὺς λίθους αὐτοῦ.
5 Καὶ ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν μετ᾿ ἐμοῦ ἐξῆλθε καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Ὕψωσον τώρα τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ ἰδὲ τί εἶναι τοῦτο τὸ ἐξερχόμενον.
6 Καὶ εἶπα, Τὶ εἶναι τοῦτο; Ὁ δὲ εἶπε, τοῦτο τὸ ὁποῖον ἐξέρχεται εἶναι ἐφά· καὶ εἶπε, Τοῦτο εἶναι ἡ παράστασις αὐτῶν καθ᾿ ὅλην τὴν γῆν.
7 Καὶ ἰδού, ἐσηκόνετο τάλαντον μολύβδου· καὶ ἰδού, μία γυνή ἐκάθητο ἐν τῷ μέσῳ τοῦ ἐφά.
8 Καὶ εἶπεν, Αὕτη εἶναι ἡ ἀσέβεια. Καὶ ἔρριψεν αὐτήν εἰς τὸ μέσον τοῦ ἐφά, καὶ ἔρριψε τὸ μολύβδινον ζύγιον εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ.
9 Τότε ὕψωσα τοὺς ὀφθαλμοὺς μου καὶ εἶδον καὶ ἰδού, ἐξήρχοντο δύο γυναῖκες καὶ ἄνεμος ἦτο ἐν ταῖς πτέρυξιν αὐτῶν, διότι αὗται εἶχον πτέρυγας ὡς πτέρυγας πελαργοῦ· καὶ ἐσήκωσαν τὸ ἐφὰ ἀναμέσον τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ.
10 Καὶ εἶπα πρὸς τὸν ἄγγελον τὸν λαλοῦντα μετ᾿ ἐμοῦ, Ποῦ φέρουσιν αὗται τὸ ἐφά;
11 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Διὰ νὰ οἰκοδομήσωσι δι᾿ αὐτὸ οἶκον ἐν τῇ γῇ Σενναάρ· καὶ θέλει στηριχθῆ καὶ θέλει τεθῆ ἐκεῖ ἐπὶ τὴν βάσιν αὑτοῦ.