Psalms 90
1 [Προσευχή τοῦ Μωϋσέως, τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ.] Κύριε, σὺ ἔγεινες εἰς ἡμᾶς καταφυγή εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.
2 Πρὶν γεννηθῶσι τὰ ὄρη, καὶ πλάσῃς τὴν γῆν καὶ τὴν οἰκουμένην, καὶ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος ἕως τοῦ αἰῶνος, σὺ εἶσαι ὁ Θεός.
3 Ἐπαναφέρεις τὸν ἄνθρωπον εἰς τὸν χοῦν· καὶ λέγεις, Ἐπιστρέψατε, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων.
4 Διότι χίλια ἔτη ἐνώπιόν σου εἶναι ὡς ἡμέρα ἡ χθές, ἥτις παρῆλθε, καὶ ὡς φυλακή νυκτός.
5 Κατακλύζεις αὐτούς· εἶναι ὡς ὄνειρον τῆς αὐγῆς, ὡς χόρτος ὅστις παρέρχεται·
6 τὸ πρωΐ ἀνθεῖ καὶ παρακμάζει· τὸ ἑσπέρας κόπτεται καὶ ξηραίνεται.
7 Διότι ἐκλείπομεν ἐν τῇ ὀργῇ σου καὶ ἐν τῷ θυμῷ σου ταραττόμεθα.
8 Ἔθεσας τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἐνώπιόν σου, τὰ κρύφια ἡμῶν εἰς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου.
9 Ἐπειδή πᾶσαι αἱ ἡμέραι ἡμῶν παρέρχονται ἐν τῇ ὀργῇ σου· διατρέχομεν τὰ ἔτη ἡμῶν ὡς διανόημα.
10 Αἱ ἡμέραι τῆς ζωῆς ἡμῶν εἶναι καθ᾿ ἑαυτὰς ἑβδομήκοντα ἔτη, καὶ ἐὰν ἐν εὐρωστίᾳ, ὀγδοήκοντα ἔτη· πλήν καὶ τὸ καλήτερον μέρος αὐτῶν εἶναι κόπος καὶ πόνος, διότι ταχέως παρέρχεται καὶ ἐμεῖς πετῶμεν.
11 Τίς γνωρίζει τὴν δύναμιν τῆς ὀργῆς σου καὶ τοῦ θυμοῦ σου ἀναλόγως τοῦ φόβου σου;
12 Δίδαξον ἡμᾶς νὰ μετρῶμεν οὕτω τὰς ἡμέρας ἡμῶν, ὥστε νὰ προσκολλῶμεν τὰς καρδίας ἡμῶν εἰς τὴν σοφίαν.
13 Ἐπίστρεψον, Κύριε· ἕως πότε; καὶ γενοῦ ἵλεως εἰς τοὺς δούλους σου.
14 Χόρτασον ἡμᾶς τοῦ ἐλέους σου ἀπὸ πρωΐας, καὶ θέλομεν ἀγάλλεσθαι καὶ εὐφραίνεσθαι κατὰ πάσας τὰς ἡμέρας ἡμῶν.
15 Εὔφρανον ἡμᾶς ἀντὶ τῶν ἡμερῶν, καθ᾿ ἅς ἔθλιψας ἡμᾶς, τῶν ἐτῶν καθ᾿ ἅ εἴδομεν κακά.
16 Ἄς γείνῃ τὸ ἔργον σου φανερὸν εἰς τοὺς δούλους σου καὶ ἡ δόξα σου εἰς τοὺς υἱοὺς αὐτῶν·
17 καὶ ἄς ἦναι ἡ λαμπρότης Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐφ᾿ ἡμᾶς· καὶ τὸ ἔργον τῶν χειρῶν ἡμῶν στερέονε ἐφ᾿ ἡμᾶς· ναί, τὸ ἔργον τῶν χειρῶν ἡμῶν, στερέονε αὐτό.