Psalms 73
1 [Ψαλμὸς τοῦ Ἀσάφ.] Ἀγαθὸς τῳόντι εἶναι ὁ Θεὸς εἰς τὸν Ἰσραήλ, εἰς τοὺς καθαροὺς τὴν καρδίαν.
2 Ἐμοῦ δέ, οἱ πόδες μου σχεδὸν ἐκλονίσθησαν· παρ᾿ ὀλίγον λίσθησαν τὰ βήματά μου.
3 Διότι ἐζήλευσα τοὺς μωρούς, βλέπων τὴν εὐτυχίαν τῶν ἀσεβῶν.
4 Ἐπειδή δὲν εἶναι λύπαι εἰς τὸν θάνατον αὐτῶν, ἀλλ᾿ ἡ δύναμις αὐτῶν εἶναι στερεά.
5 Δὲν εἶναι ἐν κόποις, ὡς οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι· οὐδὲ μαστιγόνονται μετὰ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων.
6 Διὰ τοῦτο περικυκλόνει αὐτοὺς ἡ ὑπερηφανία ὡς περιδέραιον· ἡ ἀδικία σκεπάζει αὐτοὺς ὡς ἱμάτιον.
7 Οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐξέχουσιν ἐκ τοῦ πάχους· ἐξεπέρασαν τὰς ἐπιθυμίας τῆς καρδίας αὑτῶν.
8 Ἐμπαίζουσι καὶ λαλοῦσιν ἐν πονηρίᾳ καταδυναστείαν· λαλοῦσιν ὑπερηφάνως.
9 Θέτουσιν εἰς τὸν οὐρανὸν τὸ στόμα αὑτῶν, καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν διατρέχει τὴν γῆν.
10 Διὰ τοῦτο θέλει στραφῆ ἐνταῦθα ὁ λαὸς αὐτοῦ· καὶ ὕδατα ποτηρίου πλήρους ἐκθλίβονται δι᾿ αὐτούς.
11 Καὶ λέγουσι, Πῶς γνωρίζει ταῦτα ὁ Θεὸς; καὶ ὑπάρχει γνῶσις ἐν τῷ Ὑψίστῳ;
12 Ἰδού, οὗτοι εἶναι ἀσεβεῖς καὶ εὐτυχοῦσι διαπαντός· αὐξάνουσι τὰ πλούτη αὑτῶν.
13 Ἄρα, ματαίως ἐκαθάρισα τὴν καρδίαν μου καὶ ἔνιψα ἐν ἀθωότητι τὰς χεῖράς μου.
14 Διότι ἐμαστιγώθην ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐτιμωρήθην πᾶσαν αὐγήν.
15 Ἄν εἴπω, Θέλω ὁμιλεῖ οὕτως· ἰδού, ἐξυβρίζω εἰς τὴν γενεὰν τῶν υἱῶν σου.
16 Καὶ ἐστοχάσθην νὰ ἐννοήσω τοῦτο, πλήν μ᾿ ἐφάνη δύσκολον·
17 ἑωσοῦ εἰσελθὼν εἰς τὸ ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ, ἐνόησα τὰ τέλη αὐτῶν.
18 Σὺ βεβαίως ἔθεσας αὐτοὺς εἰς τόπους ὀλισθηρούς· ἔρριψας αὐτοὺς εἰς κρημνόν.
19 Πῶς διὰ μιᾶς κατήντησαν εἰς ἐρήμωσιν! Ἠφανίσθησαν, ἀπωλέσθησαν ὑπὸ αἰφνιδίου ὀλέθρου.
20 Ὡς ὄνειρον ἐξεγειρομένου Κύριε, ὅταν ἐγερθῇς, θέλεις ἀφανίσει τὴν εἰκόνα αὐτῶν.
21 Οὕτως ἐκαίετο ἡ καρδία μου, καὶ τὰ νεφρὰ μου ἐβασανίζοντο·
22 καὶ ἐγὼ ἤμην ἀνόητος καὶ δὲν ἐγνώριζον· κτῆνος ἤμην ἐνώπιόν σου.
23 Ἐγὼ ὅμως εἶμαι πάντοτε μετὰ σοῦ· σὺ μὲ ἐπίασας ἀπὸ τῆς δεξιᾶς μου χειρός.
24 Διὰ τῆς συμβουλῆς σου θέλεις μὲ ὁδηγήσει καὶ μετὰ ταῦτα θέλεις μὲ προσλάβει ἐν δόξῃ.
25 Τίνα ἄλλον ἔχω ἐν τῷ οὐρανῷ; καὶ ἐπὶ τῆς γῆς δὲν θέλω ἄλλον παρὰ σέ.
26 Ἠτόνησεν ἡ σὰρξ μου καὶ ἡ καρδία μου· ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς εἶναι ἡ δυναμις τῆς καρδίας μου καὶ ἡ μερὶς μου εἰς τὸν αἰῶνα.
27 Διότι, ἰδού, ὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπό σοῦ, θέλουσιν ἀπολεσθῆ· σὺ ἐξωλόθρευσας πάντας τοὺς ἐκκλίνοντας ἀπό σοῦ.
28 Ἀλλὰ δι᾿ ἐμέ, τὸ νὰ προσκολλῶμαι εἰς τὸν Θεὸν εἶναι τὸ ἀγαθὸν μου· ἔθεσα τὴν ἐλπίδα μου ἐπὶ Κύριον τὸν Θεόν, διὰ νὰ κηρύττω πάντα τὰ ἔργα σου.