Psalms 44
1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, διὰ τοὺς υἱοὺς Κορέ· Μασχίλ.] Θεέ, μὲ τὰ ὦτα ἡμῶν ἠκούσαμεν, οἱ πατέρες ἡμῶν διηγήθησαν πρὸς ἡμᾶς τὸ ἔργον, τὸ ὁποῖον ἔπραξας ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν, ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις.
2 Σὺ διὰ τῆς χειρὸς σου ἐξεδίωξας ἔθνη καὶ ἐφύτευσας αὐτούς· κατέθλιψας λαοὺς καὶ ἀπεδίωξας αὐτούς.
3 Διότι δὲν ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν διὰ τῆς ῥομφαίας αὐτῶν, καὶ ὁ βραχίων αὐτῶν δὲν ἔσωσεν αὐτούς· ἀλλ᾿ ἡ δεξιὰ σου καὶ ὁ βραχίων σου καὶ τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου· διότι εὐηρεστήθης εἰς αὐτούς.
4 Σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς μου, Θεέ, ὁ διορίζων τὰς σωτηρίας τοῦ Ἰακώβ.
5 Διὰ σοῦ θέλομεν καταβάλει τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν· διὰ τοῦ ὀνόματός σου θέλομεν καταπατήσει τοὺς ἐπανισταμένους ἐφ᾿ ἡμᾶς·
6 Διότι δὲν θέλω ἐλπίσει ἐπὶ τὸ τόξον οὐδὲ ἡ ῥομφαία μου θέλει μὲ σώσει.
7 Διότι σὺ ἔσωσας ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν καὶ κατσχυνας τοὺς μισοῦντας ἡμᾶς·
8 εἰς τὸν Θεὸν θέλομεν καυχᾶσθαι ὅλην τὴν ἡμέραν, καὶ τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα θέλομεν ὑμνεῖ. Διάψαλμα.
9 Ὅμως ἀπέβαλες καὶ κατσχυνας ἡμᾶς, καὶ δὲν ἐξέρχεσαι πλέον μετὰ τῶν στρατευμάτων ἡμῶν.
10 Ἔκαμες ἡμᾶς νὰ στρέψωμεν εἰς τὰ ὀπίσω ἔμπροσθεν τοῦ ἐχθροῦ· καὶ οἱ μισοῦντες ἡμᾶς διαρπάζουσι τὰ ἡμέτερα εἰς ἑαυτούς.
11 Παρέδωκας ἡμᾶς ὡς πρόβατα εἰς βρῶσιν καὶ εἰς τὰ ἔθνη διεσκόρπισας ἡμᾶς.
12 Ἐπώλησας τὸν λαὸν σου ἄνευ τιμῆς, καὶ δὲν ηὔξησας τὸν πλοῦτόν σου ἐκ τῆς πωλήσεως αὐτῶν.
13 Κατέστησας ἡμᾶς ὄνειδος εἰς τοὺς γείτονας ἡμῶν, κατάγελων καὶ χλευασμὸν εἰς τοὺς πέριξ ἡμῶν.
14 Κατέστησας ἡμᾶς παροιμίαν μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, κίνησιν κεφαλῆς μεταξὺ τῶν λαῶν.
15 Ὅλην τὴν ἡμέραν ἡ ἐντροπή μου εἶναι ἐνώπιόν μου, καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου μου μὲ ἐκάλυψε·
16 διὰ τὴν φωνήν τοῦ ὀνειδίζοντος καὶ ὑβρίζοντος· διὰ τὸν ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητήν.
17 Πάντα ταῦτα ἦλθον ἐφ᾿ ἡμᾶς, ὅμως δὲν σὲ ἐλησμονήσαμεν καὶ δὲν ἠθετήσαμεν τὴν διαθήκην σου·
18 Οὐδὲ ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω ἡ καρδία ἡμῶν, οὐδὲ ἐξέκλιναν τὰ βήματα ἡμῶν ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου.
19 Ἄν καὶ συνέτριψας ἡμᾶς ἐν τῷ τόπῳ τῶν δρακόντων καὶ περιεκάλυψας ἡμᾶς διὰ τῆς σκιᾶς τοῦ θανάτου.
20 Ἐὰν ἐλησμονοῦμεν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἐξετείνομεν τὰς χεῖρας ἡμῶν εἰς Θεὸν ἀλλότριον,
21 ὁ Θεὸς δὲν ἤθελεν ἐξετάσει τοῦτο; διότι αὐτὸς ἐξεύρει τὰ κρύφια τῆς καρδίας.
22 Ὅτι ἕνεκα σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.
23 Ἐξεγέρθητι, διὰ τί καθεύδεις, Κύριε; ἐξεγέρθητι, μή ἀποβάλῃς ἡμᾶς διαπαντός.
24 Διὰ τί κρύπτεις τὸ πρόσωπόν σου; λησμονεῖς τὴν ταλαιπωρίαν ἡμῶν καὶ τὴν καταδυνάστευσιν ἡμῶν;
25 Διότι ἐταπεινώθη ἕως χώματος ἡ ψυχή ἡμῶν· ἐκολλήθη εἰς τὴν γῆν ἡ κοιλία ἡμῶν.
26 Ἀνάστηθι εἰς βοήθειαν ἡμῶν καὶ λύτρωσον ἡμᾶς ἕνεκεν τοῦ ἐλέους σου.