Proverbs 28
1 Οἱ ἀσεβεῖς φεύγουσιν οὐδενὸς διώκοντος· οἱ δὲ δίκαιοι ἔχουσι θάρρος ὡς λέων.
2 Διὰ τὰ ἁμαρτήματα τοῦ τόπου πολλοὶ εἶναι οἱ ἄρχοντες αὐτοῦ· δι᾿ ἀνθρώπου ὅμως συνετοῦ καὶ νοήμονος τὸ πολίτευμα αὐτοῦ θέλει διαρκεῖ.
3 Πτωχὸς ἄνθρωπος καὶ δυναστεύων πτωχοὺς εἶναι ὡς βροχή κατακλύζουσα, ἥτις δὲν δίδει ἄρτον.
4 Ὅσοι ἐγκαταλείπουσι τὸν νόμον, ἐγκωμιάζουσι τοὺς ἀσεβεῖς· ἀλλ᾿ οἱ φυλάττοντες τὸν νόμον ἀντιμάχονται εἰς αὐτούς.
5 Οἱ κακοὶ ἄνθρωποι δὲν θέλουσι νοήσει κρίσιν· ἀλλ᾿ οἱ ζητοῦντες τὸν Κύριον θέλουσι νοήσει τὰ πάντα.
6 Καλήτερος ὁ πτωχὸς ὁ περιπατῶν ἐν τῇ ἀκεραιότητι αὑτοῦ, παρὰ τὸν διεστραμμένον τὰς ὁδοὺς αὑτοῦ, καὶ ἄν ἦναι πλούσιος.
7 Ὁ φυλάττων τὸν νόμον εἶναι υἱὸς συνετός· ὁ δὲ φίλος τῶν ἀσώτων καταισχύνει τὸν πατέρα αὑτοῦ.
8 Ὁ αὐξάνων τὴν περιουσίαν αὑτοῦ διὰ τόκου καὶ πλεονεξίας συνάγει αὐτήν διὰ τὸν ἐλεοῦντα τοὺς πτωχούς.
9 Τοῦ ἐκκλίνοντος τὸ τίον αὑτοῦ ἀπὸ τοῦ νὰ ἀκούῃ τὸν νόμον, καὶ αὐτή ἡ προσευχή αὐτοῦ θέλει εἶσθαι βδέλυγμα.
10 Ὁ ἀποπλανῶν τοὺς εὐθεῖς εἰς ὁδὸν κακήν αὐτὸς θέλει πέσει εἰς τὸν ἴδιον αὑτοῦ λάκκον· ἀλλ᾿ οἱ ἄμεμπτοι θέλουσι κληρονομήσει ἀγαθά.
11 Ὁ πλούσιος ἄνθρωπος νομίζει ἑαυτὸν σοφόν· ἀλλ᾿ ὁ συνετὸς πτωχὸς ἐξελέγχει αὐτόν.
12 Ὅταν οἱ δίκαιοι θριαμβεύωσι, μεγάλη εἶναι ἡ δόξα· ἀλλ᾿ ὅταν οἱ ἀσεβεῖς ὑψόνωνται, οἱ ἄνθρωποι κρύπτονται.
13 Ὁ κρύπτων τὰς ἁμαρτίας αὑτοῦ δὲν θέλει εὐοδωθῆ· ὁ δὲ ἐξομολογούμενος καὶ παραιτῶν αὐτὰς θέλει ἐλεηθῆ.
14 Μακάριος ὁ ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος πάντοτε· ὅστις ὅμως σκληρύνει τὴν καρδίαν αὑτοῦ, θέλει πέσει εἰς συμφοράν.
15 Λέων βρυχώμενος καὶ ἄρκτος πεινῶσα εἶναι διοικητής ἀσεβής ἐπὶ λαὸν πενιχρόν.
16 Ὁ ἡγεμὼν ὁ στερούμενος συνέσεως πληθύνει τὰς καταδυναστείας· ὁ δὲ μισῶν τὴν ἁρπαγήν θέλει μακρύνει τὰς ἡμέρας αὑτοῦ.
17 Ὁ ἄνθρωπος ὁ ἔνοχος αἵματος ἀνθρώπου θέλει σπεύσει εἰς τὸν λάκκον· οὐδεὶς θέλει κρατήσει αὐτόν.
18 Ὁ περιπατῶν ἐν ἀκεραιότητι θέλει σωθῆ· ὁ δὲ διεστραμμένος ἐν ταῖς ὁδοῖς αὑτοῦ θέλει πέσει διὰ μιᾶς.
19 Ὁ ἐργαζόμενος τὴν γῆν αὑτοῦ θέλει χορτασθῆ ἄρτον· ὁ δὲ ἀκολουθῶν τοὺς ματαιόφρονας θέλει ἐμπλησθῆ πτωχείας.
20 Ὁ πιστὸς ἄνθρωπος θέλει ἔχει πολλήν εὐλογίαν· ἀλλ᾿ ὅστις σπεύδει νὰ πλουτήσῃ, δὲν θέλει μείνει ἀτιμώρητος.
21 Νὰ ἦναί τις προσωπολήπτης, δὲν εἶναι καλόν· διότι ὁ τοιοῦτος ἄνθρωπος δι᾿ ἕν κομμάτιον ἄρτου θέλει ἀνομήσει.
22 Ὁ ἔχων πονηρὸν ὀφθαλμὸν σπεύδει νὰ πλουτήσῃ, καὶ δὲν καταλαμβάνει ὅτι ἡ ἔνδεια θέλει ἐλθεῖ ἐπ᾿ αὐτόν.
23 Ὁ ἐλέγχων ἄνθρωπον ὕστερον θέλει εὑρεῖ περισσοτέραν χάριν, παρὰ τὸν κολακεύοντα διὰ τῆς γλώσσης.
24 Ὁ κλέπτων τὸν πατέρα αὑτοῦ ἤ τὴν μητέρα αὑτοῦ, καὶ λέγων, Τοῦτο δὲν εἶναι ἁμαρτία, αὐτὸς εἶναι σύντροφος τοῦ ληστοῦ.
25 Ὁ ἀλαζὼν τὴν καρδίαν διεγείρει ἔριδας· ὁ δὲ θαρρῶν ἐπὶ Κύριον θέλει παχυνθῆ.
26 Ὁ θαρρῶν ἐπὶ τὴν ἰδίαν αὑτοῦ καρδίαν εἶναι ἄφρων· ἀλλ᾿ ὁ περιπατῶν ἐν σοφίᾳ, οὗτος θέλει σωθῆ.
27 Ὅστις δίδει εἰς τοὺς πτωχούς, δὲν θέλει ἐλθεῖ εἰς ἔνδειαν· ἀλλ᾿ ὅστις ἀποστρέφει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, θέλει ἔχει πολλὰς κατάρας.
28 Ὅταν οἱ ἀσεβεῖς ὑψόνωνται, οἱ ἄνθρωποι κρύπτονται· ἀλλ᾿ ἐν τῇ ἀπωλείᾳ ἐκείνων οἱ δίκαιοι πληθύνονται.