Proverbs 15
1 Ἡ γλυκεῖα ἀπόκρισις καταπρανει θυμόν· ἀλλ᾿ ὁ λυπηρὸς λόγος διεγείρει ὀργήν.
2 Ἡ γλῶσσα τῶν σοφῶν καλλωπίζει τὴν γνῶσιν· τὸ στόμα δὲ τῶν ἀφρόνων ἐξερεύγεται μωρίαν.
3 Οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Κυρίου εἶναι ἐν παντὶ τόπῳ, παρατηροῦντες κακοὺς καὶ ἀγαθούς.
4 Ἡ ὑγιαίνουσα γλῶσσα εἶναι δένδρον ζωῆς· ἡ δὲ διεστραμμένη, σύντριψις εἰς τὸ πνεῦμα.
5 Ὁ ἄφρων καταφρονεῖ τὴν διδασκαλίαν τοῦ πατρὸς αὑτοῦ· ὁ δὲ φυλάττων ἔλεγχον εἶναι φρόνιμος.
6 Ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ δικαίου εἶναι θησαυρὸς πολύς· εἰς δὲ τὸ εἰσόδημα τοῦ ἀσεβοῦς διασκορπισμός.
7 Τὰ χείλη τῶν σοφῶν διαδίδουσι γνῶσιν· ἀλλ᾿ ἡ καρδία τῶν ἀφρόνων δὲν εἶναι οὕτως.
8 Ἡ θυσία τῶν ἀσεβῶν εἶναι βδέλυγμα εἰς τὸν Κύριον· ἀλλ᾿ ἡ δέησις τῶν εὐθέων εὐπρόσδεκτος εἰς αὐτόν.
9 Βδέλυγμα εἶναι εἰς τὸν Κύριον ἡ ὁδὸς τοῦ ἀσεβοῦς· ἀγαπᾷ δὲ τὸν θηρεύοντα τὴν δικαιοσύνην.
10 Ἡ διδασκαλία εἶναι δυσάρεστος εἰς τὸν ἐγκαταλείποντα τὴν ὁδόν· ὁ μισῶν τὸν ἔλεγχον θέλει τελευτήσει.
11 Ὁ δης καὶ ἡ ἀπώλεια εἶναι ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου· πόσῳ μᾶλλον αἱ καρδίαι τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων;
12 Ὁ χλευαστής δὲν ἀγαπᾷ τὸν ἐλέγχοντα αὐτόν, οὐδὲ θέλει ὑπάγει πρὸς τοὺς σοφούς.
13 Καρδία εὐφραινομένη ἱλαρύνει τὸ πρόσωπον· ὑπὸ δὲ τῆς λύπης τῆς καρδίας καταθλίβεται τὸ πνεῦμα.
14 Ἡ καρδία τοῦ συνετοῦ ζητεῖ γνῶσιν· τὸ δὲ στόμα τῶν ἀφρόνων βόσκει μωρίαν.
15 Πᾶσαι αἱ ἡμέραι τοῦ τεθλιμμένου εἶναι κακαί· ὁ δὲ εὐφραινόμενος τὴν καρδίαν ἔχει εὐωχίαν παντοτεινήν.
16 Καλήτερον τὸ ὀλίγον ἐν φόβῳ Κυρίου, παρὰ θησαυροὶ πολλοὶ καὶ ταραχή ἐν αὐτοῖς.
17 Καλήτερον ξενισμὸς λαχάνων μετὰ ἀγάπης, παρὰ μόσχος σιτευτὸς μετὰ μίσους.
18 Ὁ θυμώδης ἄνθρωπος διεγείρει μάχας· ὁ δὲ μακρόθυμος καταπαύει ἔριδας.
19 Ἡ ὁδὸς τοῦ ὀκνηροῦ εἶναι ὡς πεφραγμένη ἀπὸ ἀκάνθας· ἀλλ᾿ ἡ ὁδὸς τῶν εὐθέων εἶναι ἐξωμαλισμένη.
20 Υἱὸς σοφὸς εὐφραίνει πατέρα· ὁ δὲ μωρὸς ἄνθρωπος καταφρονεῖ τὴν μητέρα αὑτοῦ.
21 Ἡ μωρία εἶναι χαρὰ εἰς τὸν ἐνδεῆ φρενῶν· ὁ δὲ συνετὸς ἄνθρωπος περιπατεῖ ὀρθῶς.
22 Ὅπου συμβούλιον δὲν ὑπάρχει, οἱ σκοποὶ ματαιόνονται· ἐν δὲ τῷ πλήθει τῶν συμβούλων στερεόνονται.
23 Χαρὰ εἰς τὸν ἄνθρωπον διὰ τὴν ἀπόκρισιν τοῦ στόματος αὐτοῦ, καὶ λόγος ἐν καιρῷ, πόσον καλὸς εἶναι.
24 Ἡ ὁδὸς τῆς ζωῆς εἰς τὸν συνετὸν εἶναι πρὸς τὰ ἄνω, διὰ νὰ ἐκκλίνῃ ἀπὸ τοῦ δου κάτω.
25 Ὁ Κύριος καταστρέφει τὸν οἶκον τῶν ὑπερηφάνων· στερεόνει δὲ τὸ ὅριον τῆς χήρας.
26 Οἱ λογισμοὶ τοῦ πονηροῦ εἶναι βδέλυγμα εἰς τὸν Κύριον· τῶν δὲ καθαρῶν οἱ λόγοι εὐάρεστοι.
27 Ὁ δωρολήπτης ταράττει τὸν οἶκον αὑτοῦ· ἀλλ᾿ ὅστις μισεῖ τὰ δῶρα θέλει ζήσει.
28 Ἡ καρδία τοῦ δικαίου προμελετᾷ διὰ νὰ ἀποκριθῇ· τὸ δὲ στόμα τῶν ἀσεβῶν ἐξερεύγεται κακά.
29 Ὁ Κύριος εἶναι μακρὰν ἀπὸ τῶν ἀσεβῶν· εἰσακούει δὲ τῆς δεήσεως τῶν δικαίων.
30 Τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν εὐφραίνει τὴν καρδίαν· καὶ ἡ καλή φήμη παχύνει τὰ ὀστᾶ.
31 Τὸ τίον, τὸ ὁποῖον ἀκούει τὸν ἔλεγχον τῆς ζωῆς, διατρίβει μεταξὺ τῶν σοφῶν.
32 Ὅστις ἀπωθεῖ τὴν διδασκαλίαν, ἀποστρέφεται τὴν ψυχήν αὑτοῦ· ἀλλ᾿ ὅστις ἀκούει τὸν ἔλεγχον, ἀποκτᾷ σύνεσιν.
33 Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου εἶναι διδασκαλία σοφίας· καὶ ἡ ταπείνωσις προπορεύεται τῆς δόξης.