Nehemiah 4
1 Ὅτε δὲ ἤκουσεν ὁ Σαναβαλλὰτ ὅτι ἡμεῖς οἰκοδομοῦμεν τὸ τεῖχος, ὠργίσθη καὶ ἠγανάκτησε πολὺ καὶ περιεγέλασε τοὺς Ἰουδαίους.
2 Καὶ ἐλάλησεν ἐνώπιον τῶν ἀδελφῶν αὑτοῦ καὶ τοῦ στρατεύματος τῆς Σαμαρείας καὶ εἶπε, Τί κάμνουσιν οἱ ἄθλιοι οὗτοι Ἰουδαῖοι; θέλουσιν ἀφήσει αὐτούς; θέλουσι θυσιάσει; θέλουσι τελειώσει ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ; θέλουσιν ἀναζωοποιήσει ἐκ τῶν σωρῶν τοῦ χώματος τοὺς λίθους, καὶ τούτους κεκαυμένους;
3 Πλησίον δὲ αὐτοῦ ἦτο Τωβίας ὁ Ἀμμωνίτης· καὶ εἶπε, Καὶ ἄν κτίσωσιν, ἀλώπηξ ἀναβαίνουσα θέλει καθαιρέσει τὸ λίθινον αὐτῶν τεῖχος.
4 Ἄκουσον, Θεὲ ἡμῶν· διότι μυκτηριζόμεθα· καὶ στρέψον τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν κατὰ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καὶ κάμε αὐτοὺς νὰ γείνωσι λάφυρον ἐν γῇ αἰχμαλωσίας·
5 καὶ μή καλύψῃς τὴν ἀνομίαν αὐτῶν, καὶ ἡ ἁμαρτία αὐτῶν ἄς μή ἐξαλειφθῇ ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου· διότι προέφεραν ὀνειδισμοὺς κατὰ τῶν οἰκοδομούντων.
6 Οὕτως ἀνῳκοδομήσαμεν τὸ τεῖχος· καὶ ἅπαν τὸ τεῖχος συνεδέθη, ἕως τοῦ ἡμίσεος αὑτοῦ· διότι ὁ λαὸς εἶχε καρδίαν εἰς τὸ ἐργάζεσθαι.
7 Ἀλλ᾿ ὅτε Σαναβαλλὰτ καὶ Τωβίας καὶ οἱ Ἄραβες καὶ οἱ Ἀμμωνῖται καὶ οἱ Ἀζώτιοι ἤκουσαν ὅτι τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ ἐπισκευάζονται, καὶ ὅτι τὰ χαλάσματα ἤρχισαν νὰ φράττωνται, ὠργίσθησαν σφόδρα·
8 καὶ συνώμοσαν πάντες ὁμοῦ νὰ ἔλθωσι νὰ πολεμήσωσιν ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ νὰ κάμωσιν εἰς αὐτήν βλάβην.
9 Καὶ ἡμεῖς προσηυχήθημεν εἰς τὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ ἐστήσαμεν φυλακὰς ἐναντίον αὐτῶν ἡμέραν καὶ νύκτα, φοβούμενοι ἀπ᾿ αὐτῶν.
10 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰούδας, Ἡ δύναμις τῶν ἐργατῶν ἠτόνησε, καὶ τὸ χῶμα εἶναι πολύ, καὶ ἡμεῖς δὲν δυνάμεθα νὰ οἰκοδομῶμεν τὸ τεῖχος.
11 Οἱ δὲ ἐχθροὶ ἡμῶν εἶπον, Δὲν θέλουσι μάθει οὐδὲ θέλουσιν ἰδεῖ, ἑωσοῦ ἔλθωμεν εἰς τὸ μέσον αὐτῶν καὶ φονεύσωμεν αὐτούς, καὶ καταπαύσωμεν τὸ ἔργον.
12 Καὶ ἐλθόντες οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ κατοικοῦντες πλησίον αὐτῶν, εἶπον πρὸς ἡμᾶς δεκάκις, Προσέχετε ἀπὸ πάντων τῶν τόπων, διὰ τῶν ὁποίων ἐπιστρέφετε πρὸς ἡμᾶς.
13 Ὅθεν ἔστησα εἰς τοὺς χαμηλοτέρους τόπους ὄπισθεν τοῦ τείχους καὶ εἰς τοὺς ὑψηλοτέρους τόπους, ἔστησα τὸν λαὸν κατὰ συγγενείας, μὲ τὰς ῥομφαίας αὐτῶν, μὲ τὰς λόγχας αὐτῶν καὶ μὲ τὰ τόξα αὐτῶν.
14 Καὶ εἶδον καὶ ἐσηκώθην καὶ εἶπα πρὸς τοὺς προκρίτους καὶ πρὸς τοὺς προεστῶτας καὶ πρὸς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ λαοῦ, Μή φοβηθῆτε ἀπ᾿ αὐτῶν· ἐνθυμεῖσθε τὸν Κύριον, τὸν μέγαν καὶ φοβερόν, καὶ πολεμήσατε ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν σας, τῶν υἱῶν σας καὶ τῶν θυγατέρων σας, τῶν γυναικῶν σας καὶ τῶν οἴκων σας.
15 Καὶ ὅτε οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν ἤκουσαν ὅτι τὸ πρᾶγμα ἐγνώσθη εἰς ἡμᾶς, καὶ διεσκέδασεν ὁ Θεὸς τὴν βουλήν αὐτῶν, ἐπεστρέψαμεν πάντες ἡμεῖς εἰς τὸ τεῖχος, ἕκαστος εἰς τὸ ἔργον αὑτοῦ.
16 Καὶ ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας τὸ ἥμισυ τῶν δούλων μου εἰργάζοντο τὸ ἔργον, καὶ τὸ ἥμισυ αὐτῶν ἐκράτουν τὰς λόγχας, τοὺς θυρεοὺς καὶ τὰ τόξα, τεθωρακισμένοι καὶ οἱ ἄρχοντες ἦσαν ὀπίσω παντὸς τοῦ οἴκου Ἰούδα.
17 Οἱ οἰκοδομοῦντες τὸ τεῖχος καὶ οἱ ἀχθοφοροῦντες καὶ οἱ φορτίζοντες, ἕκαστος διὰ τῆς μιᾶς χειρὸς αὑτοῦ ἐδούλευεν εἰς τὸ ἔργον καὶ διὰ τῆς ἄλλης ἐκράτει τὸ ὅπλον.
18 Οἱ δὲ οἰκοδόμοι, ἕκαστος εἶχε τὴν ῥομφαίαν αὑτοῦ περιεζωσμένην εἰς τὴν ὀσφὺν αὑτοῦ καὶ ᾠκοδόμει ὁ δὲ σαλπίζων ἐν τῇ σάλπιγγι ἦτο πλησίον μου.
19 Καὶ εἶπα πρὸς τοὺς προκρίτους καὶ πρὸς τοὺς προεστῶτας καὶ πρὸς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ λαοῦ, τὸ ἔργον εἶναι μέγα καὶ πλατύ· ἡμεῖς δὲ εἴμεθα διακεχωρισμένοι ἐπὶ τὸ τεῖχος, ὁ εἷς μακρὰν τοῦ ἄλλου·
20 εἰς ὅντινα λοιπὸν τόπον ἀκούσητε τὴν φωνήν τῆς σάλπιγγος, ἐκεῖ δράμετε πρὸς ἡμᾶς· ὁ Θεὸς ἡμῶν θέλει πολεμήσει ὑπὲρ ἡμῶν.
21 Οὕτως εἰργαζόμεθα τὸ ἔργον· καὶ τὸ ἥμισυ αὐτῶν ἐκράτει τὰς λόγχας, ἀπ᾿ ἀρχῆς τῆς αὐγῆς ἕως τῆς ἀνατολῆς τῶν ἄστρων.
22 Καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν εἶπα πρὸς τὸν λαόν, Ἕκαστος μετὰ τοῦ δούλου αὑτοῦ ἄς διανυκτερεύῃ ἐν τῷ μέσῳ τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἄς ἦναι τὴν νύκτα φύλακες εἰς ἡμᾶς, καὶ ἄς ἐργάζωνται τὴν ἡμέραν.
23 Καὶ οὔτε ἐγώ, οὔτε οἱ ἀδελφοὶ μου, οὔτε οἱ δοῦλοί μου, οὔτε οἱ ἄνδρες τῆς προφυλάξεως οἱ ἀκολουθοῦντές με, οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν ἐξεδύετο τὰ ἱμάτια αὑτοῦ· μόνον διὰ νὰ λούηται ἐξεδύετο ἕκαστος.