John 19
1 Τότε λοιπὸν ἔλαβεν ὁ Πιλᾶτος τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐμαστίγωσε.
2 Καὶ οἱ στρατιῶται, πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν, ἔθεσαν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν ἱμάτιον πορφυροῦν
3 καὶ ἔλεγον· Χαῖρε βασιλεῦ τῶν Ἰουδαίων· καὶ ἔδιδον εἰς αὐτὸν ῥαπίσματα.
4 Ἐξῆλθε δὲ πάλιν ἔξω ὁ Πιλᾶτος καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Ἰδού, σᾶς φέρω αὐτὸν ἔξω, διὰ νὰ γνωρίσητε ὅτι οὐδὲν ἔγκλημα εὑρίσκω ἐν αὐτῷ.
5 Ἐξῆλθε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς ἔξω, φορῶν τὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ τὸ πορφυροῦν ἱμάτιον, καὶ λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος· Ἴδε ὁ ἄνθρωπος.
6 Ὅτε δὲ εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται, ἐκραύγασαν λέγοντες· Σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν. Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος· Λάβετε αὐτὸν σεῖς καὶ σταυρώσατε· διότι ἐγὼ δὲν εὑρίσκω ἐν αὐτῷ ἔγκλημα.
7 Ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι· Ἡμεῖς νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν πρέπει να ἀποθάνῃ, διότι ἔκαμεν ἑαυτὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ.
8 Ὅτε δὲ ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον, μᾶλλον ἐφοβήθη,
9 καὶ εἰσῆλθε πάλιν εἰς τὸ πραιτώριον, καὶ λέγει πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Πόθεν εἶσαι σύ; Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπόκρισιν δὲν ἔδωκεν εἰς αὐτόν.
10 Λέγει λοιπὸν πρὸς αὐτὸν ὁ Πιλᾶτος· Πρὸς ἐμὲ δὲν λαλεῖς; δὲν ἐξεύρεις ὅτι ἐξουσίαν ἔχω νὰ σὲ σταυρώσω καὶ ἐξουσίαν ἔχω νὰ σὲ ἀπολύσω;
11 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· Δὲν εἶχες οὐδεμίαν ἐξουσίαν κατ᾿ ἐμοῦ, ἐὰν δὲν σοὶ ἦτο δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδίδων με εἰς σὲ ἔχει μεγαλητέραν ἁμαρτίαν.
12 Ἔκτοτε ἐζήτει ὁ Πιλᾶτος νὰ ἀπολύσῃ αὐτόν· οἱ Ἰουδαῖοι ὅμως ἔκραζον, λέγοντες· Ἐὰν τοῦτον ἀπολύσῃς, δὲν εἶσαι φίλος του Καίσαρος. Πᾶς ὅστις κάμνει ἑαυτὸν βασιλέα ἀντιλέγει εἰς τὸν Καίσαρα.
13 Ὁ Πιλᾶτος λοιπόν, ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον, ἔφερεν ἔξω τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐκάθησεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τὸν τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, Ἑβραϊστὶ δὲ Γαβαθθᾶ.
14 Ἦτο δὲ παρασκευή τοῦ πάσχα καὶ ὥρα περίπου ἕκτη· καὶ λέγει πρὸς τοὺς Ἰουδαίους· Ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σας.
15 Οἱ δὲ ἐκραύγασαν· Αρον, ρον, σταύρωσον αὐτόν. Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος· Τὸν βασιλέα σας νὰ σταυρώσω; Ἀπεκρίθησαν οὶ ἀρχιερεῖς· Δὲν ἔχομεν βασιλέα εἰμή Καίσαρα.
16 Τότε λοιπὸν παρέδωκεν αὐτὸν εἰς αὐτοὺς διὰ νὰ σταυρωθῇ. Καὶ παρέλαβον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀπήγαγον·
17 καὶ βαστάζων τὸν σταυρὸν αὑτοῦ, ἐξῆλθεν εἰς τὸν λεγόμενον Κρανίου τόπον, ὅστις λέγεται Ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ,
18 ὅπου ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἄλλους δύο ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν, μέσον δὲ τὸν Ἰησοῦν.
19 Ἔγραψε δὲ καὶ τίτλον ὁ Πιλᾶτος καὶ ἔθεσεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ· ἦτο δὲ γεγραμμένον· Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων.
20 Καὶ τοῦτον τὸν τίτλον ἀνέγνωσαν πολλοὶ τῶν Ἰουδαίων, διότι ἦτο πλησίον τῆς πόλεως ὁ τόπος, ὅπου ἐσταυρώθη ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἦτο γεγραμμένον Ἑβραϊστί, Ἑλληνιστί, Ῥωμαϊστί.
21 Ἔλεγον λοιπὸν πρὸς τὸν Πιλᾶτον οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων· Μή γράφε, Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων· ἀλλ᾿ ὅτι ἐκεῖνος εἶπε, Βασιλεὺς εἶμαι τῶν Ἰουδαίων.
22 Ἀπεκρίθη ὁ Πιλᾶτος· Ὅ γέγραφα, γέγραφα.
23 Οἱ στρατιῶται λοιπόν, ἀφοῦ ἐσταύρωσαν τὸν Ἰησοῦν, ἔλαβον τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἔκαμον τέσσαρα μερίδια, εἰς ἕκαστον στρατιώτην ἕν μερίδιον, καὶ τὸν χιτῶνα· ἦτο δὲ ὁ χιτὼν ἄρραφος, ἀπὸ ἄνωθεν ὅλος ὑφαντός.
24 Εἶπον λοιπὸν πρὸς ἀλλήλους· Ἄς μή σχίσωμεν αὐτόν, ἀλλ᾿ ἄς ῥίψωμεν λαχνὸν περὶ αὐτοῦ τίνος θέλει εἶσθαι· διὰ νὰ πληρωθῇ ἡ γραφή ἡ λέγουσα· Διεμερίσθησαν τὰ ἱμάτιά μου εἰς ἑαυτούς, καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμὸν μου ἔβαλον κλῆρον· οἱ μὲν λοιπὸν στρατιῶται ταῦτα ἔκαμον.
25 Iσταντο δὲ πλησίον εἰς τὸν σταυρὸν τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφή τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ γυνή τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή.
26 Ὁ Ἰησοῦς λοιπόν, ὡς εἶδε τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητήν παριστάμενον, τὸν ὁποῖον ἠγάπα, λέγει πρὸς τὴν μητέρα αὑτοῦ· Γύναι, ἰδοὺ ὁ υἱὸς σου.
27 Ἔπειτα λέγει πρὸς τὸν μαθητήν· Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. Καὶ ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν αὐτήν ὁ μαθητής εἰς τὴν οἰκίαν αὑτοῦ.
28 Μετὰ τοῦτο γινώσκων ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἤδη ἐτελέσθησαν διὰ νὰ πληρωθῇ ἡ γραφή, λέγει· Διψῶ.
29 Ἔκειτο δὲ ἐκεῖ ἀγγεῖον πλῆρες ὄξους· καὶ ἐκεῖνοι γεμίσαντες σπόγγον ἀπὸ ὄξους καὶ περιθέσαντες εἰς ὕσσωπον προσέφεραν εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ.
30 Ὅτε λοιπὸν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς, εἶπε, Τετέλεσται· καὶ κλίνας τὴν κεφαλήν παρέδωκε τὸ πνεῦμα.
31 Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι, διὰ νὰ μή μείνωσιν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπειδή ἦτο παρασκευή· διότι ἦτο μεγάλη ἐκείνη ἡ ἡμέρα τοῦ σαββάτου· παρεκάλεσαν τὸν Πιλᾶτον διὰ νὰ συνθλασθῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ νὰ σηκωθῶσιν.
32 Ἦλθον λοιπὸν οἱ στρατιῶται, καὶ τοῦ μὲν πρώτου συνέθλασαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος μετ᾿ αὐτοῦ·
33 εἰς δὲ τὸν Ἰησοῦν ἐλθόντες, ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, δὲν συνέθλασαν αὐτοῦ τὰ σκέλη,
34 ἀλλ᾿ εἷς τῶν στρατιωτῶν ἐκέντησε μὲ λόγχην τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, καὶ εὐθὺς ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ.
35 Καὶ ὁ ἰδὼν μαρτυρεῖ, καὶ ἀληθινή εἶναι ἡ μαρτυρία αὐτοῦ, καὶ ἐκεῖνος ἐξεύρει ὅτι ἀλήθειαν λέγει, διὰ νὰ πιστεύσητε σεῖς.
36 Διότι ἔγειναν ταῦτα, διὰ νὰ πληρωθῇ ἡ γραφή, Ὀστοῦν αὐτοῦ δὲν θέλει συντριφθῆ.
37 Καὶ πάλιν ἄλλη γραφή λέγει· Θέλουσιν ἐπιβλέψει εἰς ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἐξεκέντησαν.
38 Μετὰ δὲ ταῦτα Ἰωσήφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, ὅστις ἦτο μαθητής τοῦ Ἰησοῦ, κεκρυμμένος ὅμως διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, παρεκάλεσε τὸν Πιλᾶτον νὰ σηκώσῃ τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ· καὶ ὁ Πιλᾶτος ἔδωκεν ἄδειαν. Ἦλθε λοιπὸν καὶ ἐσήκωσε τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.
39 Ἦλθε δὲ καὶ ὁ Νικόδημος, ὅστις εἶχεν ἐλθεῖ πρὸς τὸν Ἰησοῦν διὰ νυκτὸς κατ᾿ ἀρχάς, φέρων μίγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ἕως ἑκατὸν λίτρας.
40 Ἔλαβον λοιπὸν τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἔδεσαν αὐτὸ μὲ σάβανα μετὰ τῶν ἀρωμάτων, καθὼς εἶναι συνήθεια εἰς τοὺς Ἰουδαίους νὰ ἐνταφιάζωσιν.
41 Ἦτο δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη κῆπος, καὶ ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον νέον, εἰς τὸ ὁποῖον οὐδεὶς ἔτι εἶχε τεθῆ.
42 Ἐκεῖ λοιπὸν ἔθεσαν τὸν Ἰησοῦν διὰ τὴν παρασκευήν τῶν Ἰουδαίων, διότι ἦτο πλησίον τὸ μνημεῖον.