John 18
1 Ἀφοῦ εἶπε ταῦτα ὁ Ἰησοῦς, ἐξῆλθε μετὰ τῶν μαθητῶν αὑτοῦ πέραν τοῦ χειμάρρου τῶν Κέδρων, ὅπου ἦτο κῆπος, εἰς τὸν ὁποῖον εἰσῆλθεν αὐτὸς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.
2 Ἤξευρε δὲ τὸν τόπον καὶ Ἰούδας ὁ παραδίδων αὐτόν· διότι πολλάκις συνῆλθεν ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς μετὰ τῶν μαθητῶν αὑτοῦ.
3 Ὁ Ἰούδας λοιπόν, λαβὼν τὸ τάγμα καὶ ἐκ τῶν ἀρχιερέων καὶ Φαρισαίων ὑπηρέτας, ἔρχεται ἐκεῖ μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων καὶ ὅπλων.
4 Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ἐξεύρων πάντα τὰ ἐρχόμενα ἐπ᾿ αὐτόν, ἐξῆλθε καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τίνα ζητεῖτε;
5 Ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν· Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον. Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ εἶμαι. Iστατο δὲ μετ᾿ αὐτῶν καὶ Ἰούδας ὁ παραδίδων αὐτόν.
6 Καθὼς λοιπὸν εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὅτι ἐγὼ εἶμαι, ἀπεσύρθησαν εἰς τὰ ὀπίσω καὶ ἔπεσον χαμαί.
7 Πάλιν λοιπὸν ἠρώτησεν αὐτούς· Τίνα ζητεῖτε; Οἱ δὲ εἶπον· Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον.
8 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· Σᾶς εἶπον ὅτι ἐγὼ εἶμαι. Ἐὰν λοιπὸν ἐμὲ ζητῆτε, ἀφήσατε τούτους νὰ ὑπάγωσι·
9 διὰ νὰ πληρωθῇ ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον εἶπεν, Ὅτι ἐξ ἐκείνων τοὺς ὁποίους μοὶ ἔδωκας, δὲν ἀπώλεσα οὐδένα.
10 Τότε ὁ Σίμων Πέτρος ἔχων μάχαιραν ἔσυρεν αὐτήν καὶ ἐκτύπησε τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀπέκοψεν αὐτοῦ τὸ τίον τὸ δεξιόν· ἦτο δὲ τὸ ὄνομα τοῦ δούλου Μάλχος.
11 Εἶπε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὸν Πέτρον· Βάλε τὴν μάχαιράν σου εἰς τὴν θήκην· τὸ ποτήριον, τὸ ὁποῖον μοὶ ἔδωκεν ὁ Πατήρ, δὲν θέλω πίει αὐτό;
12 Τὸ τάγμα λοιπὸν καὶ ὁ χιλίαρχος καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν Ἰουδαίων συνέλαβον τὸν Ἰησοῦν καὶ ἔδεσαν αὐτόν,
13 καὶ ἔφεραν αὐτὸν εἰς τὸν Ἄνναν πρῶτον· διότι ἦτο πενθερὸς τοῦ Καϊάφα, ὅστις ἦτο ἀρχιερεὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου.
14 Ἦτο δὲ ὁ Καϊάφας ὁ συμβουλεύσας τοὺς Ἰουδαίους ὅτι συμφέρει νὰ ἀπολεσθῇ εἷς ἄνθρωπος ὑπὲρ τοῦ λαοῦ.
15 Ἠκολούθει δὲ τὸν Ἰησοῦν ὁ Σίμων Πέτρος καὶ ὁ ἄλλος μαθητής. Ὁ δὲ μαθητής ἐκεῖνος ἦτο γνωστὸς εἰς τὸν ἀρχιερέα καὶ εἰσῆλθε μετὰ τοῦ Ἰησοῦ εἰς τὴν αὐλήν τοῦ ἀρχιερέως.
16 Ὁ δὲ Πέτρος ἵστατο ἔξω πλησίον τῆς θύρας. Ἐξῆλθε λοιπὸν ὁ μαθητής ὁ ἄλλος, ὅστις ἦτο γνωστὸς εἰς τὸν ἀρχιερέα, καὶ ὡμίλησεν εἰς τὴν θυρωρόν, καὶ εἰσήγαγε τὸν Πέτρον.
17 Λέγει λοιπὸν ἡ δούλη ἡ θυρωρὸς πρὸς τὸν Πέτρον· Μήπως καὶ σὺ εἶσαι ἐκ τῶν μαθητῶν τοῦ ἀνθρώπου τούτου; Λέγει ἐκεῖνος· Δὲν εἶμαι.
18 Iσταντο δὲ οἱ δοῦλοι καὶ οἱ ὑπηρέται, οἵτινες εἶχον κάμει ἀνθρακιάν, διότι ἦτο ψῦχος, καὶ ἐθερμαίνοντο· καὶ μετ᾿ αὐτῶν ἵστατο ὁ Πέτρος καὶ ἐθερμαίνετο.
19 Ὁ ἀρχιερεὺς λοιπὸν ἠρώτησε τὸν Ἰησοῦν περὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ περὶ τῆς διδαχῆς αὐτοῦ.
20 Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ παρρησίᾳ ἐλάλησα εἰς τὸν κόσμον· ἐγὼ πάντοτε ἐδίδαξα ἐν τῇ συναγωγῇ καὶ ἐν τῷ ἱερῷ, ὅπου οἱ Ἰουδαῖοι συνέρχονται πάντοτε, καὶ ἐν κρυπτῷ δὲν ἐλάλησα οὐδέν.
21 Τί μὲ ἐρωτᾶς; ἐρώτησον τοὺς ἀκούσαντας, τί ἐλάλησα πρὸς αὐτούς· ἰδού, οὗτοι ἐξεύρουσιν ὅσα εἶπον ἐγώ.
22 Ὅτε δὲ εἶπε ταῦτα, εἷς τῶν ὑπηρετῶν ἱστάμενος πλησίον ἔδωκε ράπισμα εἰς τὸν Ἰησοῦν, εἰπών· Οὕτως ἀποκρίνεσαι πρὸς τὸν ἀρχιερέα;
23 Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περὶ τοῦ κακοῦ· ἐὰν δὲ καλῶς, τί μὲ δέρεις;
24 Εἶχε δὲ ἀποστείλει αὐτὸν ὁ Ἄννας δεδεμένον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα.
25 Ὁ δὲ Σίμων Πέτρος ἵστατο καὶ ἐθερμαίνετο· εἶπον λοιπὸν πρὸς αὐτόν· Μήπως καὶ σὺ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶσαι; Ἠρνήθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· Δὲν εἶμαι.
26 Λέγει εἷς ἐκ τῶν δούλων τοῦ ἀρχιερέως, ὅστις ἦτο συγγενής ἐκείνου, τοῦ ὁποίου ὁ Πέτρος ἀπέκοψε τὸ τίον· Δὲν σε εἶδον ἐγὼ ἐν τῷ κήπῳ μετ᾿ αὐτοῦ;
27 Πάλιν λοιπὸν ἠρνήθη ὁ Πέτρος, καὶ εὐθὺς ἐφώναξεν ὁ ἀλέκτωρ.
28 Φέρουσι λοιπὸν τὸν Ἰησοῦν ἀπὸ τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον· ἦτο δὲ πρωΐ· καὶ αὐτοὶ δὲν εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον, διὰ νὰ μή μιανθῶσιν, ἀλλὰ διὰ νὰ φάγωσι τὸ πάσχα.
29 Ἐξῆλθε λοιπὸν ὁ Πιλᾶτος πρὸς αὐτοὺς καὶ εἶπε· Τίνα κατηγορίαν φέρετε κατὰ τοῦ ἀνθρώπου τούτου;
30 Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Ἐὰν οὗτος δὲν ἦτο κακοποιός, δὲν ἠθέλομεν σοὶ παραδώσει αὐτόν.
31 Εἶπε λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος· Λάβετε αὐτὸν σεῖς καὶ κατὰ τὸν νόμον σας κρίνατε αὐτόν. Εἶπον δὲ πρὸς αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι· Ἡμεῖς δὲν ἔχομεν ἐξουσίαν νὰ θανατώσωμεν οὐδένα.
32 Διὰ νὰ πληρωθῇ ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ, τὸν ὁποῖον εἶπε, δεικνύων μὲ ποῖον θάνατον ἔμελλε νὰ ἀποθάνῃ.
33 Εἰσῆλθε πάλιν εἰς τὸ πραιτώριον ὁ Πιλᾶτος καὶ ἐφώναξε τὸν Ἰησοῦν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;
34 Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἀφ᾿ ἑαυτοῦ λέγεις σὺ τοῦτο, ἤ ἄλλοι σοὶ εἶπον περὶ ἐμοῦ;
35 Ἀπεκρίθη ὁ Πιλᾶτος· Μήπως ἐγὼ εἶμαι Ἰουδαῖος; τὸ ἔθνος τὸ ἰδικὸν σου καὶ οἱ ἀρχιερεῖς σὲ παρέδωκαν εἰς ἐμέ· τί ἔκαμες;
36 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· Ἡ βασιλεία ἡ ἐμή δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου· ἐὰν ἡ βασιλεία ἡ ἐμή ἦτο ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, οἱ ὑπηρέται μου ἤθελον ἀγωνίζεσθαι, διὰ νὰ μή παραδωθῶ εἰς τοὺς Ἰουδαίους· τώρα δὲ ἡ βασιλεία ἡ ἐμή δὲν εἶναι ἐντεῦθεν.
37 Καὶ ὁ Πιλᾶτος εἶπε πρὸς αὐτόν· Λοιπὸν βασιλεὺς εἶσαι σύ; Ἀπεκρίθη ὁ Iησοῦς· Σὺ λέγεις ὅτι βασιλεὺς εἶμαι ἐγώ. Ἐγὼ διὰ τοῦτο ἐγεννήθην καὶ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὸν κόσμον, διὰ νὰ μαρτυρήσω εἰς τὴν ἀλήθειαν. Πᾶς ὅστις εἶναι ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει τὴν φωνήν μου.
38 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Πιλᾶτος· Τί εἶναι ἀλήθεια; Καὶ τοῦτο εἰπών, πάλιν ἐξῆλθε πρὸς τοὺς Ἰουδαίους καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Ἐγὼ δὲν εὑρίσκω οὐδὲν ἔγκλημα ἐν αὐτῷ·
39 εἶναι δὲ συνήθεια εἰς ἐσᾶς νὰ σᾶς ἀπολύσω ἕνα ἐν τῷ πάσχᾳ· θέλετε λοιπὸν νὰ σᾶς ἀπολύσω τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων;
40 Πάλιν λοιπὸν ἐκραύγασαν πάντες, λέγοντες· Μή τοῦτον, ἀλλὰ τὸν Βαραββᾶν. Ἦτο δὲ ὁ Βαραββᾶς ληστής.