Job 3
1 Μετὰ ταῦτα ἤνοιξεν ὁ Ἰὼβ τὸ στόμα αὑτοῦ, καὶ κατηράσθη τὴν ἡμέραν αὑτοῦ.
2 Καὶ ἐλάλησεν ὁ Ἰὼβ καὶ εἶπεν·
3 Εἴθε νὰ χαθῇ ἡ ἡμέρα καθ᾿ ἥν ἐγεννήθην, καὶ ἡ νὺξ καθ᾿ ἥν εἶπον, Ἐγεννήθη ἀρσενικόν.
4 Ἡ ἡμέρα ἐκείνη νὰ ἦναι σκότος· ὁ Θεὸς νὰ μή ἀναζητήσῃ αὐτήν ἄνωθεν, καὶ νὰ μή φέγξῃ ἐπ᾿ αὐτήν φῶς.
5 Σκότος καὶ σκιὰ θανάτου νὰ ἀμαυρώσωσιν αὐτήν· γνόφος νὰ ἐπικάθηται ἐπ᾿ αὐτήν. Νὰ ἐπέλθωσιν ἐπ᾿ αὐτήν ὡς πικροτάτην ἡμέραν.
6 τὴν νύκτα ἐκείνην νὰ κατακρατήσῃ σκότος· νὰ μή συναφθῇ μὲ τὰς ἡμέρας τοῦ ἔτους· νὰ μή εἰσέλθῃ εἰς τὸν ἀριθμὸν τῶν μηνῶν.
7 Ἰδού, ἔρημος νὰ ἦναι ἡ νὺξ ἐκείνη· φωνή χαρμόσυνος νὰ μή ἐπέλθῃ ἐπ᾿ αὐτήν.
8 Νὰ καταρασθῶσιν αὐτήν οἱ καταρώμενοι τὰς ἡμέρας, οἱ ἕτοιμοι νὰ ἀνεγείρωσι τὸ πένθος αὑτῶν.
9 Νὰ σκοτισθῶσι τὰ ἄστρα τῆς ἑσπέρας αὐτῆς· νὰ προσμένῃ τὸ φῶς, καὶ νὰ μή ἔρχηται· καὶ νὰ μή ἴδῃ τὰ βλέφαρα τῆς αὐγῆς·
10 διότι δὲν ἔκλεισε τὰς θύρας τῆς κοιλίας τῆς μητρὸς μου, καὶ δὲν ἔκρυψε τὴν θλῖψιν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν μου.
11 Διὰ τί δὲν ἀπέθανον ἀπὸ μήτρας; καὶ δὲν ἐξέπνευσα ἅμα ἐξῆλθον ἐκ τῆς κοιλίας;
12 Διὰ τί μὲ ὑπεδέχθησαν τὰ γόνατα; ἤ διὰ τί οἱ μαστοὶ διὰ νὰ θηλάσω;
13 Διότι τώρα ἤθελον κοιμᾶσθαι καὶ ἡσυχάζει· ἤθελον ὑπνώττει· τότε ἤθελον εἶσθαι εἰς ἀνάπαυσιν,
14 μετὰ βασιλέων καὶ βουλευτῶν τῆς γῆς, οἰκοδομούντων εἰς ἑαυτοὺς ἐρημώσεις·
15 ἤ μετὰ ἀρχόντων, οἵτινες ἔχουσι χρυσίον, οἵτινες ἐγέμισαν τοὺς οἴκους αὑτῶν ἀργυρίου·
16 ἤ ὡς ἐξάμβλωμα κεκρυμμένον δὲν ἤθελον ὑπάρχει, ὡς βρέφη μή ἰδόντα φῶς.
17 Ἐκεῖ οἱ ἀσεβεῖς παύουσιν ἀπὸ τοῦ νὰ ταράττωσι, καὶ ἐκεῖ ἀναπαύονται οἱ κεκοπιασμένοι·
18 ἐκεῖ ἀναπαύονται ὁμοῦ οἱ αἰχμάλωτοι· δὲν ἀκούουσι φωνήν καταδυνάστου·
19 ἐκεῖ εἶναι ὁ μικρὸς καὶ ὁ μέγας· καὶ ὁ δοῦλος, ἐλεύθερος τοῦ κυρίου αὑτοῦ.
20 Διὰ τί ἐδόθη φῶς εἰς τὸν δυστυχῆ, καὶ ζωή εἰς τὸν πεπικραμένον τὴν εὐχήν,
21 οἵτινες ποθοῦσι τὸν θάνατον καὶ δὲν ἐπιτυγχάνουσιν, ἄν καὶ ἀνορύττωσιν αὐτὸν μᾶλλον παρὰ κεκρυμμένους θησαυρούς,
22 οἵτινες ὑπερχαίρουσιν, ὑπερευφραίνονται, ὅταν εὕρωσι τὸν τάφον;
23 Διὰ τί ἐδόθη φῶς εἰς ἄνθρωπον, τοῦ ὁποίου ἡ ὁδὸς εἶναι κεκρυμμένη, καὶ τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς περιέκλεισε;
24 Διότι πρὸ τοῦ φαγητοῦ μου ἔρχεται ὁ στεναγμὸς μου, καὶ οἱ βρυγμοὶ μου ἐκχέονται ὡς ὕδατα.
25 Ἐπειδή ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐφοβούμην, συνέβη εἰς ἐμέ, καί ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐτρόμαζον, ἦλθεν ἐπ᾿ ἐμέ.
26 Δὲν εἶχον εἰρήνην οὐδὲ ἀνάπαυσιν οὐδὲ ἡσυχίαν· ὀργή ἐπῆλθεν ἐπ᾿ ἐμέ.