Job 13
1 Ἰδού, ταῦτα πάντα εἶδεν ὁ ὀφθαλμὸς μου· τὸ τίον μου ἤκουσε καὶ ἐνόησε ταῦτα.
2 Καθὼς γνωρίζετε σεῖς, γνωρίζω καὶ ἐγώ· δὲν εἶμαι κατώτερος ὑμῶν.
3 Ἀλλ᾿ ὅμως θέλω λαλήσει πρὸς τὸν Παντοδύναμον, καὶ ἐπιθυμῶ νὰ διαλεχθῶ μετὰ τοῦ Θεοῦ.
4 Σεῖς δὲ εἶσθε ἐφευρεταὶ ψεύδους· εἶσθε πάντες ἰατροὶ ἀνωφελεῖς.
5 Εἴθε νὰ ἐσιωπᾶτε παντάπασι! καὶ τοῦτο ἤθελεν εἶσθαι εἰς ἐσᾶς σοφία.
6 Ἀκούσατε τώρα τοὺς λόγους μου, καὶ προσέξατε εἰς τὰς δικαιολογίας τῶν χειλέων μου.
7 Θέλετε λαλεῖ ἄδικα ὑπὲρ τοῦ Θεοῦ; καὶ θέλετε προφέρει δόλια ὑπὲρ αὐτοῦ;
8 Θέλετε κάμει προσωποληψίαν ὑπὲρ αὐτοῦ; θέλετε δικολογήσει ὑπὲρ τοῦ Θεοῦ;
9 Εἶναι καλὸν νὰ σᾶς ἐξιχνιάσῃ; ἤ καθὼς ἄνθρωπος περιγελᾷ ἄνθρωπον, θέλετε περιγελᾷ αὐτόν;
10 Ἐξάπαντος θέλει σᾶς ἐξελέγξει, ἐὰν κρυφίως προσωποληπτῆτε.
11 Τὸ μεγαλεῖον αὐτοῦ δὲν θέλει σᾶς τρομάξει, καὶ ὁ φόβος αὐτοῦ πέσει ἐφ᾿ ὑμᾶς;
12 τὰ ἀπομνημονεύματά σας ἰσοδυναμοῦσι μὲ κονιορτόν, τὰ προπύργιά σας μὲ προπύργια χώματος.
13 Σιωπήσατε, ἀφήσατέ με, διὰ νὰ λαλήσω ἐγὼ, καὶ ἄς ἔλθῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ὅ, τι δήποτε.
14 διὰ τί πιάνω τὰς σάρκας μου μὲ τοὺς ὀδόντας μου καὶ βάλλω τὴν ζωήν μου εἰς τὴν χεῖρά μου;
15 Καὶ ἄν μὲ θανατόνῃ, ἐγὼ θέλω ἐλπίζει εἰς αὐτόν· πλήν θέλω ὑπερασπισθῆ τὰς ὁδοὺς μου ἐνώπιον αὐτοῦ.
16 Αὐτὸς μάλιστα θέλει εἶσθαι ἡ σωτηρία μου· διότι δὲν θέλει ἐλθεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ ὑποκριτής.
17 Ἀκροάσθητε προσεκτικῶς τὸν λόγον μου, καὶ τὴν παράστασίν μου μὲ τὰ ὦτά σας.
18 Ἰδοὺ τώρα, διέταξα τὴν κρίσιν μου· ἐξεύρω ὅτι ἐγὼ θέλω δικαιωθῆ.
19 Τίς εἶναι ἐκεῖνος ὅστις θέλει ἀντιδιαλεχθῆ μετ᾿ ἐμοῦ, διὰ νὰ σιωπήσω τώρα καὶ νὰ ἐκπνεύσω;
20 Μόνον δύο μή κάμῃς εἰς ἐμέ· τότε δὲν θέλω κρυφθῆ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου·
21 τὴν χεῖρά σου ἀπομάκρυνον ἀπ᾿ ἐμοῦ· καὶ ὁ φόβος σου ἄς μή μὲ τρομάξῃ.
22 Ἔπειτα κάλεσον, καὶ ἐγὼ θέλω ἀποκριθῆ· ἤ ἄς λαλήσω, καὶ ἀποκρίθητί μοι.
23 Πόσαι εἶναι αἱ ἀνομίαι μου καὶ αἱ ἁμαρτίαι μου; φανέρωσόν μοι τὸ ἔγκλημά μου καὶ τὴν ἁμαρτίαν μου.
24 Διὰ τί κρύπτεις τὸ πρόσωπόν σου καὶ μὲ θεωρεῖς ὡς ἐχθρόν σου;
25 Θέλεις κατατρίψει φύλλον φερόμενον ὑπὸ τοῦ ἀνέμου; καὶ θέλεις κατατρέξει ἄχυρον ξηρόν;
26 Διότι γράφεις πικρίας ἐναντίον μου, καὶ ἀποδίδεις εἰς ἐμὲ τὰς ἀνομίας τῆς νεότητός μου·
27 καὶ βάλλεις τοὺς πόδας μου εἰς δεσμά, καὶ παραφυλάττεις πάσας τὰς ὁδοὺς μου· σημειόνεις τὰ ἴχνη τῶν ποδῶν ἐμοῦ·
28 ὅστις φθείρεται ὡς πρᾶγμα σεσηπός, ὡς ἔνδυμα σκωληκόβρωτον.