Jeremiah 16
1 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,
2 Μή λάβῃς εἰς σεαυτὸν γυναῖκα μηδὲ νὰ γείνωσιν εἰς σὲ υἱοὶ μηδὲ θυγατέρες ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ.
3 Διότι οὕτω λέγει Κύριος περὶ τῶν υἱῶν καὶ περὶ τῶν θυγατέρων τῶν γεννωμένων ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ καὶ περὶ τῶν μητέρων αὐτῶν, αἵτινες ἐγέννησαν αὐτούς, καὶ περὶ τῶν πατέρων αὐτῶν, οἵτινες ἐτεκνοποίησαν αὐτοὺς ἐν τῇ γῇ ταύτῃ·
4 θέλουσιν ἀποθάνει μὲ ὀδυνηρὸν θάνατον· δὲν θέλουσι κλαυθῆ οὐδὲ θέλουσι ταφῆ· θέλουσιν εἶσθαι διὰ κοπρίαν ἐπὶ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, καὶ θέλουσιν ἀφανισθῆ ὑπὸ μαχαίρας καὶ ὑπὸ πείνης, καὶ τὰ πτώματα αὐτῶν θέλουσιν εἶσθαι τροφή εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἰς τὰ θηρία τῆς γῆς.
5 Διότι οὕτω λέγει Κύριος· Μή εἰσέλθῃς εἰς οἶκον πένθους καὶ μή ὑπάγῃς νὰ πενθήσῃς μηδὲ νὰ συγκλαύσῃς αὐτούς· διότι ἀφήρεσα τὴν εἰρήνην μου ἀπὸ τοῦ λαοῦ τούτου, λέγει Κύριος, τὸ ἔλεος καὶ τοὺς οἰκτιρμούς.
6 Καὶ θέλουσιν ἀποθάνει μεγάλοι καὶ μικροὶ ἐν τῇ γῇ ταύτῃ· δὲν θέλουσι ταφῆ οὐδὲ θέλουσι κλαύσει αὐτοὺς οὐδὲ θέλουσι κάμει ἐντομὰς εἰς τὰ σώματα αὑτῶν οὐδὲ θέλουσι ξυρισθῆ δι᾿ αὐτούς·
7 οὐδὲ θέλουσι διαμοιράσει ἄρτον εἰς τὸ πένθος πρὸς παρηγορίαν αὐτῶν διὰ τὸν τεθνεῶτα, οὐδὲ θέλουσι ποτίσει αὐτοὺς τὸ ποτήριον τῆς παρηγορίας διὰ τὸν πατέρα αὐτῶν ἤ διὰ τὴν μητέρα αὐτῶν.
8 Καὶ δὲν θέλεις εἰσέλθει εἰς οἶκον συμποσίου, διὰ νὰ συγκαθήσῃς μετ᾿ αὐτῶν διὰ νὰ φάγῃς καὶ νὰ πίῃς.
9 Διότι οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ Ἰδού, ἐγὼ θέλω παύσει ἀπὸ τοῦ τόπου τούτου, ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν, τὴν φωνήν τῆς χαρᾶς καὶ τὴν φωνήν τῆς εὐφροσύνης, τὴν φωνήν τοῦ νυμφίου καὶ τὴν φωνήν τῆς νύμφης.
10 Καὶ ὅταν ἀναγγείλῃς πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον πάντας τούτους τοὺς λόγους, καὶ εἴπωσι πρὸς σέ, Διὰ τί ὁ Κύριος ἐπρόφερεν ἅπαν τοῦτο τὸ μέγα κακὸν ἐναντίον ἡμῶν; καὶ τίς ἡ ἀνομία ἡμῶν; καὶ τίς ἡ ἁμαρτία ἡμῶν, τὴν ὁποίαν ἡμαρτήσαμεν εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν;
11 Τότε θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτούς, Ἐπειδή μὲ ἐγκατέλιπον οἱ πατέρες ὑμῶν, λέγει Κύριος, καὶ ὑπῆγαν ὀπίσω ἄλλων θεῶν καὶ ἐλάτρευσαν αὐτοὺς καὶ προσεκύνησαν αὐτοὺς καὶ ἐγκατέλιπον ἐμὲ καὶ τὸν νόμον μου δὲν ἐφύλαξαν·
12 καὶ ἐπειδή σεῖς ἐπράξατε χειρότερα παρὰ τοὺς πατέρας ὑμῶν, καὶ ἰδού, περιπατεῖτε ἕκαστος ὀπίσω τῆς ὀρέξεως τῆς πονηρᾶς αὑτοῦ καρδίας, ὥστε νὰ μή ὑπακούητε εἰς ἐμέ·
13 διὰ τοῦτο θέλω ἀπορρίψει ὑμᾶς ἀπὸ τῆς γῆς ταύτης, εἰς τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν δὲν ἐγνωρίσατε, ὑμεῖς καὶ οἱ πατέρες ὑμῶν· καὶ ἐκεῖ θέλετε λατρεύσει ἄλλους θεοὺς ἡμέραν καὶ νύκτα· διότι δὲν θέλω κάμει ἔλεος πρὸς ὑμᾶς.
14 Διὰ τοῦτο ἰδού, ἔρχονται ἡμέραι, λέγει Κύριος, καὶ δὲν θέλουσιν εἰπεῖ πλέον, Ζῇ Κύριος, ὅστις ἀνήγαγε τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου,
15 ἀλλά, Ζῇ Κύριος, ὅστις ἀνήγαγε τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐκ τῆς γῆς τοῦ βορρᾶ καὶ ἐκ πάντων τῶν τόπων ὅπου εἶχε διώξει αὐτούς· καὶ θέλω ἐπαναφέρει αὐτοὺς πάλιν εἰς τὴν γῆν αὐτῶν, τὴν ὁποίαν ἔδωκα εἰς τοὺς πατέρας αὐτῶν.
16 Ἰδού, θέλω ἀποστείλει πολλοὺς ἁλιεῖς, λέγει Κύριος, καὶ θέλουσιν ἁλιεύσει αὐτούς· καὶ μετὰ ταῦτα θέλω ἀποστείλει πολλοὺς κυνηγοὺς καὶ θέλουσι θηρεύσει αὐτοὺς ἀπὸ παντὸς ὄρους καὶ ἀπὸ παντὸς λόφου καὶ ἀπὸ τῶν σχισμῶν τῶν βράχων.
17 Διότι οἱ ὀφθαλμοὶ μου εἶναι ἐπὶ πάσας τὰς ὁδοὺς αὐτῶν· δὲν εἶναι κεκρυμμέναι ἀπὸ τοῦ προσώπου μου οὐδὲ ἡ ἀνομία αὐτῶν εἶναι κεκρυμμένη ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν μου.
18 Καὶ πρῶτον θέλω ἀνταποδώσει διπλὰ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν καὶ τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν· διότι ἐμίαναν τὴν γῆν μου μὲ τὰ πτώματα τῶν βδελυγμάτων αὑτῶν καὶ ἐνέπλησαν τὴν κληρονομίαν μου ἀπὸ τῶν μιασμάτων αὑτῶν.
19 Κύριε, δύναμίς μου καὶ φρούριόν μου καὶ καταφυγή μου ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως, τὰ ἔθνη θέλουσιν ἐλθεῖ πρὸς σὲ ἀπὸ τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ θέλουσιν εἰπεῖ, Βεβαίως οἱ πατέρες ἡμῶν ἐκληρονόμησαν ψεῦδος, ματαιότητα καὶ τὰ ἀνωφελῆ.
20 Θέλει κάμει ἄνθρωπος εἰς ἑαυτὸν θεοὺς τοὺς μή ὄντας θεούς;
21 Διὰ τοῦτο, ἰδού, θέλω κάμει αὐτοὺς ταύτην τὴν φορὰν νὰ γνωρίσωσι, θέλω κάμει αὐτοὺς νὰ γνωρίσωσι τὴν χεῖρά μου καὶ τὴν δύναμίν μου, καὶ θέλουσι γνωρίσει ὅτι τὸ ὄνομά μου εἶναι ὁ Κύριος.