Isaiah 64
1 Εἴθε νὰ ἔσχιζες τοὺς οὐρανούς, νὰ κατέβαινες, νὰ διελύοντο τὰ ὄρη ἐν τῇ παρουσίᾳ σου,
2 ὡς πῦρ καῖον θάμνους, ὡς πῦρ κάμνον τὸ ὕδωρ νὰ κοχλάζῃ, διὰ νὰ γείνῃ τὸ ὄνομά σου γνωστὸν εἰς τοὺς ἐναντίους σου, νὰ λάβῃ τρόμος τὰ ἔθνη ἐν τῇ παρουσίᾳ σου.
3 Ὅτε ἔκαμες τρομερὰ πράγματα, ὁποῖα δὲν ἐπροσμέναμεν, κατέβης, καὶ τὰ ὄρη διελύθησαν ἐν τῇ παρουσίᾳ σου.
4 Διότι ἐκ τοῦ αἰῶνος δὲν ἔμαθον οἱ ἄνθρωποι, τὰ ὦτα αὐτῶν δὲν ἤκουσαν, οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν δὲν εἶδον Θεὸν ἐκτὸς σοῦ, ὅστις νὰ ἔκαμε τοιαῦτα εἰς τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν.
5 Ἔρχεσαι εἰς συνάντησιν τοῦ εὐφραινομένου καὶ ἐργαζομένου δικαιοσύνην, τῶν ἐνθυμουμένων σε ἐν ταῖς ὁδοῖς σου· ἰδού, σὺ ὠργίσθης, διότι ἡμεῖς ἡμαρτήσαμεν· ἐὰν διεμένομεν ἐν αὐταῖς, ἠθέλομεν σωθῆ;
6 Πάντες τωόντι ἐγείναμεν ὡς ἀκάθαρτον πρᾶγμα, καὶ πᾶσα ἡ δικαιοσύνη ἡμῶν εἶναι ὡς ῥυπαρὸν ἱμάτιον· διὰ τοῦτο ἐπέσαμεν πάντες ὡς τὸ φύλλον, καὶ αἱ ἀνομίαι ἡμῶν ἀφήρπασαν ἡμᾶς ὡς ὁ ἄνεμος.
7 Καὶ δὲν ὑπάρχει ὁ ἐπικαλούμενος τὸ ὄνομά σου, ὁ ἐγειρόμενος διὰ νὰ πιασθῆ ἀπὸ σοῦ· διότι ἔκρυψας τὸ πρόσωπόν σου ἀφ᾿ ἡμῶν καὶ ἠφάνισας ἡμᾶς διὰ τῆς χειρὸς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν.
8 Ἀλλὰ τώρα, Κύριε, σὺ εἶσαι ὁ Πατήρ ἡμῶν· ἡμεῖς εἴμεθα ὁ πηλὸς καὶ σὺ ὁ Πλάστης ἡμῶν· καὶ πάντες εἴμεθα τὸ ἔργον τῆς χειρὸς σου.
9 Μή ὀργίζου σφόδρα, Κύριε, μηδὲ ἐνθυμοῦ πάντοτε τὴν ἀνομίαν· καὶ τώρα ἐπίβλεψον, δεόμεθα· λαὸς σου εἴμεθα πάντες.
10 Αἱ ἅγιαι πόλεις σου ἔγειναν ἔρημοι, ἡ Σιὼν ἔγεινεν ἔρημος, ἡ Ἱερουσαλήμ ἠρημωμένη.
11 Ὁ ἅγιος ἡμῶν καὶ ὁ ὡραῖος ἡμῶν οἶκος, ἐν οἱ πατέρες ἡμῶν σὲ ἐδοξολόγουν, κατεκάη ἐν πυρί· καὶ πάντα τὰ εἰς ἡμᾶς ἀγαπητὰ ἠφανίσθησαν.
12 Θέλεις, Κύριε, κρατήσει σεαυτὸν ἐν τούτοις; θέλεις σιωπήσει καὶ θέλεις θλίψει ἡμᾶς ἕως σφόδρα;