Genesis 9
1 Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὸν Νῶε καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε, καὶ γεμίσατε τὴν γῆν·
2 καὶ ὁ φόβος σας καὶ ὁ τρόμος σας θέλει εἶσθαι ἐπὶ πάντα τὰ ζῷα τῆς γῆς, καὶ ἐπὶ πάντα τὰ πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ, ἐπὶ πᾶν ὅ, τι ἕρπει ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης· εἰς τὰς χεῖράς σας ἐδόθησαν·
3 πᾶν κινούμενον, τὸ ὁποῖον ζῇ, θέλει εἶσθαι εἰς σᾶς πρὸς τροφήν· ὡς τὸν χλωρὸν χόρτον ἔδωκα τὰ πάντα εἰς ἐσᾶς·
4 κρέας ὅμως μὲ τὴν ζωήν αὐτοῦ, μὲ τὸ αἷμα αὐτοῦ, δὲν θέλετε φάγει·
5 καὶ ἐξάπαντος τὸ αἷμά σας, τὸ αἷμα τῆς ζωῆς σας, θέλω ἐκζητήσει ἐκ τῆς χειρὸς παντὸς ζώου θέλω ἐκζητήσει αὐτὸ, καὶ ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀνθρώπου· ἐκ τῆς χειρὸς παντὸς ἀδελφοῦ αὐτοῦ θέλω ἐκζητήσει τὴν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου·
6 ὅστις χύσῃ αἷμα ἀνθρώπου, ὑπὸ ἀνθρώπου θέλει χυθῆ τὸ αἷμα αὐτοῦ· διότι κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον·
7 σεῖς δὲ αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε, πολλαπλασιάζεσθε ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ πληθύνεσθε ἐπ᾿ αὐτῆς.
8 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Νῶε καὶ πρὸς τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ, λέγων,
9 Καὶ ἐγώ, ἰδού, στήνω τὴν διαθήκην μου πρὸς ἐσᾶς, καὶ πρὸς τὸ σπέρμα σας ὕστερον ἀπὸ σᾶς·
10 καὶ πρὸς πᾶν ἔμψυχον ζῷον, τὸ ὁποῖον εἶναι μὲ σᾶς, ἐκ τῶν πτηνῶν, ἐκ τῶν κτηνῶν καὶ ἐκ πάντων τῶν ζώων τῆς γῆς, τὰ ὁποῖα εἶναι μὲ σᾶς· ἀπὸ παντὸς τοῦ ἐξελθόντος ἐκ τῆς κιβωτοῦ, ἕως παντὸς ζώου τῆς γῆς·
11 καὶ στήνω τὴν διαθήκην μου πρὸς ἐσᾶς· καὶ δὲν θέλει πλέον ἐξολοθρευθῆ πᾶσα σὰρξ ἀπὸ τῶν ὑδάτων τοῦ κατακλυσμοῦ· οὐδὲ θέλει εἶσθαι πλέον κατακλυσμὸς διὰ νὰ φθείρῃ τὴν γῆν.
12 Καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Τοῦτο εἶναι τὸ σημεῖον τῆς διαθήκης, τὴν ὁποίαν ἐγὼ κάμνω μεταξὺ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν καὶ παντὸς ἐμψύχου ζῴου τὸ ὁποῖον εἶναι μὲ σᾶς, εἰς γενεὰς αἰωνίους·
13 Θέτω τὸ τόξον μου ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ θέλει εἶσθαι εἰς σημεῖον διαθήκης μεταξὺ ἐμοῦ καὶ τῆς γῆς·
14 καὶ ὅταν συννεφώσω νεφέλην ἐπὶ τῆς γῆς, θέλει φανῆ τὸ τόξον ἐν τῇ νεφέλῃ·
15 καὶ θέλω ἐνθυμηθῆ τὴν διαθήκην μου, τὴν μεταξὺ ἐμοῦ καὶ ὑμῶν, καὶ παντὸς ἐμψύχου ζώου ἐκ πάσης σαρκός· καὶ τὰ ὕδατα δὲν θέλουσιν εἶσθαι πλέον εἰς κατακλυσμὸν διὰ νὰ ἐξαλείψωσι πᾶσαν σάρκα·
16 καὶ τὸ τόξον θέλει εἶσθαι ἐν τῇ νεφέλῃ· καὶ θέλω βλέπει αὐτὸ, διὰ νὰ ἐνθυμῶμαι τὴν παντοτεινήν διαθήκην τὴν μεταξὺ Θεοῦ καὶ παντὸς ἐμψύχου ζώου ἐκ πάσης σαρκὸς ἥτις εἶναι ἐπὶ τῆς γῆς.
17 Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς τὸν Νῶε, Τοῦτο εἶναι τὸ σημεῖον τῆς διαθήκης, τὴν ὁποίαν ἔστησα μεταξὺ ἐμοῦ καὶ πάσης σαρκὸς ἥτις εἶναι ἐπὶ τῆς γῆς.
18 Ἦσαν δὲ οἱ υἱοὶ τοῦ Νῶε, οἱ ἐξελθόντες ἐκ τῆς κιβωτοῦ, Σήμ καὶ Χὰμ καὶ Ἰάφεθ. Ὁ δὲ Χὰμ ἦτο πατήρ τοῦ Χαναάν.
19 Οἱ τρεῖς οὗτοι εἶναι οἱ υἱοὶ τοῦ Νῶε, καὶ ἐκ τούτων διεσπάρησαν εἰς πᾶσαν τὴν γῆν.
20 Καὶ ἤρχισεν ὁ Νῶε νὰ ἦναι γεωργὸς καὶ ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα·
21 καὶ ἔπιεν ἐκ τοῦ οἴνου καὶ ἐμεθύσθη, καὶ ἐγυμνώθη ἐν τῇ σκηνῇ αὑτοῦ.
22 Καὶ εἶδεν ὁ Χάμ, ὁ πατήρ τοῦ Χαναάν, τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρὸς αὑτοῦ· καὶ ἀνήγγειλε τοῦτο πρὸς τοὺς δύο ἀδελφοὺς αὑτοῦ ἔξω.
23 Καὶ λαβόντες ὁ Σήμ καὶ ὁ Ἰάφεθ τὸ ἔνδυμα, ἐπέθηκαν αὐτὸ ἐπὶ τὰ δύο αὑτῶν νῶτα· καὶ βαδίσαντες ὀπισθόνωτα, ἐσκέπασαν τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρὸς αὑτῶν· καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἦσαν πρὸς τὰ ὀπίσω, καὶ τὴν γύμνωσιν τοῦ πατρὸς αὑτῶν δὲν εἶδον.
24 Ἀνανήψας δὲ ὁ Νῶε ἀπὸ τοῦ οἴνου αὑτοῦ, ἔμαθεν ὅσα ἔκαμεν εἰς αὐτὸν ὁ υἱὸς αὑτοῦ ὁ νεώτερος.
25 Καὶ εἶπεν, Ἐπικατάρατος ὁ Χαναάν· δοῦλος τῶν δούλων θέλει εἶσθαι εἰς τοὺς ἀδελφοὺς αὑτοῦ.
26 Καὶ εἶπεν, Εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Σήμ. Καὶ ὁ Χαναὰν θέλει εἶσθαι δοῦλος εἰς αὐτόν·
27 ὁ Θεὸς θέλει πλατύνει τὸν Ἰάφεθ, καὶ θέλει κατοικήσει ἐν ταῖς σκηναῖς τοῦ Σήμ, ὁ δὲ Χαναὰν θέλει εἶσθαι δοῦλος εἰς αὐτόν·
28 Καὶ ἔζησεν ὁ Νῶε μετὰ τὸν κατακλυσμὸν τριακόσια πεντήκοντα ἔτη.
29 Καὶ ἔγειναν πᾶσαι αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε ἐννεακόσια πεντήκοντα ἔτη· καὶ ἀπέθανε.