Acts 4
1 Ἐνῷ δὲ αὐτοὶ ἐλάλουν πρὸς τὸν λαόν, ἦλθον ἐπ᾿ αὐτοὺς οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι,
2 ἀγανακτοῦντες διότι ἐδίδασκον τὸν λαὸν καὶ ἐκήρυττον διὰ τοῦ Ἰησοῦ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν·
3 καὶ ἐπέβαλον ἐπ᾿ αὐτοὺς τὰς χεῖρας καὶ ἔθεσαν ὑπὸ φύλαξιν ἕως τῆς αὔριον, διότι ἦτο ἤδη ἑσπέρα.
4 Πολλοὶ δὲ τῶν ἀκουσάντων τὸν λόγον ἐπίστευσαν, καὶ ἔγεινεν ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀνδρῶν ὡς πέντε χιλιάδες.
5 Καὶ τῇ ἐπαύριον συνήχθησαν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ γραμματεῖς,
6 καὶ Ἄννας ὁ ἀρχιερεὺς καὶ Καϊάφας καὶ Ἰωάννης καὶ Ἀλέξανδρος καὶ ὅσοι ἦσαν ἐκ γένους ἀρχιερατικοῦ.
7 Καὶ στήσαντες αὐτοὺς εἰς τὸ μέσον, ἠρώτων· Διὰ ποίας δυνάμεως ἤ διὰ ποίου ὀνόματος ἐπράξατε τοῦτο σεῖς;
8 Τότε ὁ Πέτρος, πλησθεὶς Πνεύματος Ἁγίου, εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραήλ,
9 ἐὰν ἡμεῖς ἀνακρινώμεθα σήμερον διὰ εὐεργεσίαν πρὸς ἄνθρωπον ἀσθενοῦντα, διὰ ποίας δυνάμεως οὗτος ἰατρεύθη,
10 ἄς ἦναι γνωστὸν εἰς πάντας ὑμᾶς καὶ εἰς πάντα τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ ὅτι διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, τὸν ὁποῖον σεῖς ἐσταυρώσατε, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἀνέστησεν ἐκ νεκρῶν, διὰ τούτου παρίσταται οὗτος ἐνώπιον ὑμῶν ὑγιής.
11 Οὗτος εἶναι ὁ λίθος ὁ ἐξουθενηθεὶς ὑφ᾿ ὑμῶν τῶν οἰκοδομούντων, ὅστις ἔγεινε κεφαλή γωνίας.
12 Καὶ δὲν ὑπάρχει δι᾿ οὐδενὸς ἄλλου ἡ σωτηρία· διότι οὔτε ὄνομα ἄλλο εἶναι ὑπὸ τὸν οὐρανὸν δεδομένον μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, διὰ τοῦ ὁποίου πρέπει νὰ σωθῶμεν.
13 Θεωροῦντες δὲ τὴν παρρησίαν τοῦ Πέτρου καὶ Ἰωάννου, καὶ πληροφορηθέντες ὅτι εἶναι ἄνθρωποι ἀγράμματοι καὶ ἰδιῶται, ἐθαύμαζον καὶ ἀνεγνώριζον αὐτοὺς ὅτι ἦσαν μετὰ τοῦ Ἰησοῦ·
14 βλέποντες δὲ τὸν ἄνθρωπον τὸν τεθεραπευμένον ἱστάμενον μετ᾿ αὐτῶν, δὲν εἶχον οὐδὲν νὰ ἀντείπωσι.
15 Προστάξαντες δὲ αὐτοὺς νὰ ἀπέλθωσιν ἔξω τοῦ συνεδρίου, συνεβουλεύθησαν πρὸς ἀλλήλους,
16 λέγοντες· Τί θέλομεν κάμει εἰς τοὺς ἀνθρώπους τούτους; ἐπειδή ὅτι μὲν ἔγεινε δι᾿ αὐτῶν γνωστὸν θαῦμα, εἶναι φανερὸν εἰς πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ δὲν δυνάμεθα νὰ ἀρνηθῶμεν τοῦτο·
17 ἀλλὰ διὰ νὰ μή διαδοθῇ περισσότερον εἰς τὸν λαόν, ἄς ἀπειλήσωμεν αὐτοὺς αὐστηρῶς νὰ μή λαλῶσι πλέον ἐν τῷ ὀνόματι τούτῳ πρὸς μηδένα ἄνθρωπον.
18 Καὶ καλέσαντες αὐτούς, παρήγγειλαν εἰς αὐτοὺς νὰ μή λαλῶσι καθόλου μηδὲ νὰ διδάσκωσιν ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ.
19 Ὁ δὲ Πέτρος καὶ Ἰωάννης ἀποκριθέντες πρὸς αὐτούς, εἶπον· Ἄν ἦναι δίκαιον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ νὰ ἀκούωμεν ἐσᾶς μᾶλλον παρὰ τὸν Θεόν, κρίνατε.
20 Διότι ἡμεῖς δὲν δυνάμεθα νὰ μή λαλῶμεν ὅσα εἴδομεν καὶ ἠκούσαμεν.
21 Οἱ δέ, πάλιν ἀπειλήσαντες αὐτοὺς ἀπέλυσαν, μή εὑρίσκοντες τὸ πῶς νὰ τιμωρήσωσιν αὐτούς, διὰ τὸν λαόν, διότι πάντες ἐδόξαζον τὸν Θεὸν διὰ τὸ γεγονός.
22 Ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος, εἰς τὸν ὁποῖον ἔγεινε τὸ θαῦμα τοῦτο τῆς θεραπείας, ἦτο περισσότερον τῶν τεσσαράκοντα ἐτῶν.
23 Καὶ ἀφοῦ ἀπελύθησαν, ἦλθον πρὸς τοὺς οἰκείους καὶ ἀπήγγειλαν ὅσα εἶπον πρὸς αὐτοὺς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι.
24 Οἱ δὲ ἀκούσαντες, ὁμοθυμαδὸν ὕψωσαν τὴν φωνήν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ εἶπον· Δέσποτα, σὺ εἶσαι ὁ Θεός, ὅστις ἔκαμες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς,
25 ὅστις εἶπας διὰ στόματος Δαβὶδ τοῦ δούλου σου· Διὰ τί ἐφρύαξαν τὰ ἔθνη καὶ οἱ λαοὶ ἐμελέτησαν μάταια;
26 παρεστάθησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ὁμοῦ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ.
27 Διότι συνήχθησαν ἐπ᾿ ἀληθείας ἐναντίον τοῦ ἁγίου Παιδὸς σου Ἰησοῦ, τὸν ὁποῖον ἔχρισας, καὶ ὁ Ἡρώδης καὶ ὁ Πόντιος Πιλᾶτος μετὰ τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν λαῶν τοῦ Ἰσραήλ,
28 διὰ νὰ κάμωσιν ὅσα ἡ χεὶρ σου καὶ ἡ βουλή σου προώρισε νὰ γείνωσι·
29 καὶ τώρα, Κύριε, βλέψον εἰς τὰς ἀπειλὰς αὐτῶν καὶ δὸς εἰς τοὺς δούλους σου νὰ λαλῶσι τὸν λόγον σου μετὰ πάσης παρρησίας,
30 ἐκτείνων τὴν χεῖρά σου εἰς θεραπείαν καὶ γινομένων σημείων καὶ τεραστίων διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἁγίου Παιδὸς σου Ἰησοῦ.
31 Μετὰ δὲ τὴν δέησιν αὐτῶν ἐσείσθη ὁ τόπος ὅπου ἦσαν συνηγμένοι, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἐλάλουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μετὰ παρρησίας.
32 Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχή ἦτο μία, καὶ οὐδὲ εἷς ἔλεγεν ὅτι εἶναι ἑαυτοῦ τι ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ ἀλλ᾿ εἶχον τὰ πάντα κοινά.
33 Καὶ μετὰ δυνάμεως μεγάλης ἀπέδιδον οἱ ἀπόστολοι τὴν μαρτυρίαν τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, καὶ χάρις μεγάλη ἦτο ἐπὶ πάντας αὐτούς.
34 Ἐπειδή οὐδὲ ἦτό τις μεταξὺ αὐτῶν ἐνδεής· διότι ὅσοι ἦσαν κτήτορες ἀγρῶν ἤ οἰκιῶν, πωλοῦντες ἔφερον τὰς τιμὰς τῶν πωλουμένων
35 καὶ ἔθετον εἰς τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων· καὶ διεμοιράζετο εἰς ἕκαστον κατὰ τὴν χρείαν τὴν ὁποίαν εἶχε.
36 Καὶ ὁ Ἰωσῆς, ὁ ἐπονομασθεὶς ὑπὸ τῶν ἀποστόλων Βαρνάβας, τὸ ὁποῖον μεθερμηνευόμενον εἶναι υἱὸς παρηγορίας Λευΐτης, Κύπριος τὸ γένος,
37 ἔχων ἀγρὸν ἐπώλησε καὶ ἔφερε τὰ χρήματα καὶ ἔθεσεν εἰς τοὺς πόδας τῶν ἀποστόλων.