Psalms 144
1 Давідаў. Дабраславёны Госпад, Успаможца мой; Ён навучыць бітве рукі мае, і пальцы мае — вайне.
2 Міласэрнасць мая і цвярдыня мая, прыбежышча маё і вызваліцель мой; шчыт мой, і на Яго ўсклаў я надзею, Ён падпарадкаваў мне народ мой.
3 Госпадзе, што ёсць чалавек, што Ты ведаеш пра яго, або што ёсць сын чалавечы, што Ты пра яго думаеш?
4 Чалавек стаўся падобны да марнасці, дні яго мінаюць, як цень.
5 Госпадзе, нахіні нябёсы Твае і сыдзі; дакраніся да гор, і яны задымяцца.
6 Заззяй маланкамі і рассып іх, выпусці стрэлы Твае і перамяшай іх.
7 Падай руку Тваю з вышыняў, вырві мяне і вызвалі мяне ад вялікіх водаў, ад рукі сыноў іншаземных,
8 вусны якіх прамаўляюць марнае, і правіца іх — правіца ашуканца.
9 Божа, спяваць буду Табе песню новую, граць буду псальмы на дзесяціструнных гуслях.
10 Даеш Ты царам збаўленне, адкупаеш Ты Давіда, слугу Твайго, ад мяча ліхадзейнага.
11 Вырві мяне і вызвалі мяне ад рукі сыноў іншаземных, вусны якіх прамаўляюць марнае, і правіца іх — правіца ашуканца.
12 Сыны нашыя — быццам новыя парасткі ў маладосці сваёй; дочкі нашыя — як слупы гранёныя, высечаныя, як пабудова святыні.
13 Каморы нашыя поўныя, мноства ўсялякага дабра, авечак нашых — тысячы, незлічона [іх] на палях нашых,
14 валы нашы тлустыя. Няма абрушаных агароджаў і праходаў, няма голасу на вуліцах нашых.
15 Шчасны народ, у якога гэта ёсць; шчасны народ, у якога Госпад — Бог яго.