Genesis 43
1 En die hongersnood was hewig in die land.
2 En toe hulle die koring wat hulle uit Egipte gebring het, opgeëet het, sê hulle vader vir hulle: Gaan terug, koop vir ons 'n bietjie kos.
3 En Juda het met hom gespreek en gesê: Die man het plegtig teen ons geprotesteer en gesê: Julle sal my aangesig nie sien as julle broer nie by julle is nie.
4 As jy ons broer saam met ons stuur, sal ons afgaan en vir jou kos koop.
5 Maar as jy hom nie stuur nie, sal ons nie aftrek nie; want die man het vir ons gesê: Julle sal my aangesig nie sien as julle broer nie by julle is nie.
6 Toe sê Israel: Waarom het julle so sleg teen my gehandel dat julle vir die man vertel het of julle nog 'n broer gehad het?
7 En hulle het gesê: Die man het ons noukeurig na ons toestand en ons familie gevra en gesê: Leef julle vader nog? het jy nog 'n broer? en ons het hom volgens die strekking van hierdie woorde vertel: Kan ons sekerlik weet dat hy sou sê: Bring jou broer af?
8 Toe sê Juda vir sy vader Israel: Stuur die seun saam met my, en ons sal opstaan en gaan; sodat ons kan lewe en nie sterwe nie, ons sowel as jy en ook ons kindertjies.
9 Ek sal vir hom borg staan; van my hand moet jy hom eis; as ek hom nie na jou toe bring en hom voor jou stel nie, laat my dan vir ewig die skuld dra.
10 Want as ons nie getwyfel het nie, het ons tog vir die tweede keer teruggekeer.
11 Toe sê hulle vader Israel vir hulle: As dit nou so moet wees, doen dit; Neem van die beste vrugte van die land in julle voorwerpe, en bring vir die mens 'n geskenk af, 'n bietjie balsem en 'n bietjie heuning, speserye en mirre, neute en amandels.
12 En neem dubbel geld in jou hand; en die geld wat in die mond van julle sakke teruggebring is, dra dit weer in julle hand; miskien was dit 'n oorsig:
13 Neem ook jou broer en staan op, gaan weer na die man toe.
14 En God, die Almagtige, gee jou barmhartigheid voor die man, dat hy jou ander broer en Benjamin kan wegstuur. As ek van my kinders beroof is, is ek beroof.
15 En die manne het daardie geskenk geneem, en hulle het dubbele geld in hulle hand geneem, en Benjamin; en hy het opgestaan en na Egipte afgetrek en voor Josef gaan staan.
16 Toe Josef Benjamin by hulle sien, sê hy aan die owerste van sy huis: Bring hierdie manne huis toe en maak dood en maak gereed; want hierdie manne sal die middag saam met my eet.
17 En die man het gedoen soos Josef beveel het; en die man het die manne in die huis van Josef gebring.
18 En die manne was bang, want hulle is in die huis van Josef gebring; en hulle sê: Weens die geld wat die eerste keer in ons sakke teruggegee is, is ons ingebring; dat hy aanleiding teen ons kan soek en op ons val en ons as slawe en ons esels neem.
19 En hulle het nader gekom na die opsigter van die huis van Josef, en hulle het met hom gepraat by die ingang van die huis,
20 en gesê: O Meneer, ons het wel die eerste keer afgekom om kos te koop.
21 En toe ons by die herberg kom, het ons ons sakke oopgemaak, en kyk, elkeen se geld was in die bek van sy sak, ons geld in volle gewig; en ons het dit in ons hand teruggebring.
22 En ander geld het ons in ons hande gebring om voedsel te koop; ons kan nie weet wie ons geld in ons sakke gesit het nie.
23 En hy sê: Vrede vir jou, moenie vrees nie: jou God en die God van jou vader het vir jou 'n skat in jou sakke gegee; Ek het jou geld gehad. En hy het Simeon na hulle uitgebring.
24 En die man het die manne in die huis van Josef gebring en aan hulle water gegee, en hulle het hul voete gewas; en hy het aan hulle esels voer gegee.
25 En hulle het die geskenk gereed gemaak teen Josef wat op die middag gekom het, want hulle het gehoor dat hulle daar brood sou eet.
26 En toe Josef by die huis kom, het hulle vir hom die geskenk wat in hulle hand was, in die huis gebring en hulle voor hom na die aarde neergebuig.
27 En hy het hulle na hulle welstand gevra en gesê: Gaan dit goed met julle vader, die ou man van wie julle gepraat het? Lewe hy nog?
28 En hulle antwoord: U dienaar, ons vader, is gesond, hy leef nog. En hulle het hul hoofde neergebuig en hul neergebuig.
29 Toe slaan hy sy oë op en sien sy broer Benjamin, sy moeder se seun, en sê: Is dit julle jonger broer van wie julle met my gepraat het? En hy sê: God wees jou genadig, my seun!
30 En Josef het gou gemaak; want sy ingewande het verlang na sy broer, en hy het gesoek waar om te ween; en hy het in sy kamer ingegaan en daar geween.
31 En hy het sy gesig gewas en uitgegaan en hom weerhou en gesê: Sit brood op.
32 En hulle het vir hom afsonderlik aangetrek en vir hulle alleen en vir die Egiptenaars wat saam met hom geëet het, alleen, omdat die Egiptenaars nie saam met die Hebreërs brood kon eet nie; want dit is vir die Egiptenaars 'n gruwel.
33 En hulle het voor hom gesit, die eersgeborene volgens sy eersgeboortereg en die jongste volgens sy jeug; en die manne was verwonderd oor mekaar.
34 En hy het vir hulle gevat en vir hulle gestuur van voor hom af; maar Benjamin se gemors was vyf maal soveel as hulle almal. En hulle het gedrink en was vrolik met hom.