Genesis 42
1 Toe Jakob sien dat daar koring in Egipte is, sê Jakob vir sy seuns: Waarom kyk julle na mekaar?
2 En hy sê: Kyk, ek het gehoor dat daar koring in Egipte is; trek af daarheen en koop vir ons daarvandaan; sodat ons kan lewe en nie sterwe nie.
3 En Josef se tien broers het afgegaan om koring in Egipte te koop.
4 Maar Benjamin, Josef se broer, het Jakob nie saam met sy broers gestuur nie; want hy het gesê: Dat onheil hom nie dalk oorkom nie.
5 En die kinders van Israel het gekom om koring te koop onder die wat gekom het, want die hongersnood was in die land Kanaän.
6 En Josef was die goewerneur oor die land, en hy was dit wat aan al die mense van die land verkoop het; en Josef se broers het gekom en hulle voor hom neergebuig met hulle aangesig na die aarde.
7 En Josef het sy broers gesien en hulle geken, maar hy het hom vreemd vir hulle gemaak en hardhandig met hulle gepraat; en Hy sê vir hulle: Waar kom julle vandaan? En hulle sê: Uit die land Kanaän om voedsel te koop.
8 En Josef het sy broers geken, maar hulle het hom nie geken nie.
9 En Josef het aan die drome gedink wat hy van hulle gedroom het, en vir hulle gesê: Julle is spioene; om die naaktheid van die land te sien, het julle gekom.
10 En hulle sê vir hom: Nee, my heer, maar U dienaars het gekom om voedsel te koop.
11 Ons is almal seuns van een man; ons is ware manne, U dienaars is geen spioene nie.
12 En hy sê vir hulle: Nee, maar om die naaktheid van die land te sien, het julle gekom.
13 En hulle het gesê: U dienaars is twaalf broers, seuns van een man in die land Kanaän; en kyk, die jongste is vandag by ons vader, en een nie.
14 En Josef sê vir hulle: Dit is dit wat ek met julle gespreek het en gesê: Julle is spioene.
15 Hiermee sal julle getoets word: Met die lewe van Farao mag julle nie hiervandaan weggaan as julle jongste broer nie hierheen kom nie.
16 Stuur een van julle en laat hom julle broer haal, en julle sal in die gevangenis gehou word, sodat julle woorde getoets kan word of daar enige waarheid in julle is;
17 En hy het hulle almal drie dae lank in die bewaring gesit.
18 Toe sê Josef vir hulle op die derde dag: Doen dit en leef; want ek vrees God:
19 As julle ware manne is, laat een van julle broers gevange wees in die huis van julle gevangenis; gaan, dra koring vir die hongersnood van julle huise.
20 Maar bring jou jongste broer na my toe; so sal julle woorde bekragtig word, en julle sal nie sterwe nie. En hulle het so gedoen.
21 En hulle het vir mekaar gesê: Ons is waarlik skuldig aan ons broer, deurdat ons die benoudheid van sy siel gesien het toe hy ons gesmeek het, en ons het nie geluister nie; daarom het hierdie benoudheid oor ons gekom.
22 En Ruben het hulle geantwoord en gesê: Ek het nie met julle gespreek en gesê: Moenie teen die kind sondig nie; en julle wou nie hoor nie? daarom, kyk, ook sy bloed word geëis.
23 En hulle het nie geweet dat Josef hulle verstaan nie; want hy het met hulle gespreek deur 'n tolk.
24 En hy het hom van hulle af weggedraai en geween; en weer na hulle teruggekeer en met hulle gespreek en Simeon van hulle geneem en hom voor hulle oë geboei.
25 Toe het Josef bevel gegee om hulle sakke vol koring te maak en elkeen se geld in sy sak terug te gee en vir hulle padkos te gee; en so het hy met hulle gedoen.
26 En hulle het op hul esels die koring gelaai en daarvandaan weggegaan.
27 En toe een van hulle sy sak oopmaak om sy esel voer in die herberg te gee, het hy sy geld bekyk; want kyk, dit was in sy sak se mond.
28 Toe sê hy aan sy broers: My geld is terugbetaal; en kyk, dit is selfs in my sak;
29 En hulle het by hulle vader Jakob gekom in die land Kanaän en hom alles vertel wat met hulle gebeur het; sê,
30 Die man, wat die heer van die land is, het hard met ons gepraat en ons as spioene van die land geneem.
31 En ons het vir hom gesê: Ons is ware manne; ons is geen spioene nie:
32 Ons is twaalf broers, seuns van ons vader; een is nie, en die jongste is vandag by ons vader in die land Kanaän.
33 En die man, die heer van die land, het vir ons gesê: Hieraan sal ek weet dat julle ware manne is; Laat een van julle broers hier by my agter en neem voedsel vir die hongersnood van julle huisgesinne, en gaan weg.
34 En bring julle jongste broer na my toe; dan sal ek weet dat julle geen spioene is nie, maar dat julle ware manne is; so sal Ek julle, julle broer, verlos, en julle sal handel dryf in die land.
35 En terwyl hulle hul sakke leegmaak, was elkeen se bondel geld in sy sak; en toe hulle sowel as hul vader die bondels geld sien, het hulle bang geword.
36 Toe sê hulle vader Jakob vir hulle: Ek het julle van my kinders beroof; Josef is nie, en Símeon is nie, en julle sal Benjamin wegneem; al hierdie dinge is teen my.
37 En Ruben het met sy vader gespreek en gesê: Maak my twee seuns dood as ek hom nie na jou toe bring nie; gee hom in my hand, en ek sal hom na jou terugbring.
38 Toe sê hy: My seun mag nie saam met jou aftrek nie; want sy broer is dood, en hy het alleen oorgebly; as onheil hom tref op die pad waarop julle gaan, dan sal julle my grys hare met droefheid na die graf afbring.