Exodus 8
1 En die HERE het met Moses gespreek: Gaan na Farao en sê vir hom: So spreek die HERE: Laat my volk trek, dat hulle My kan dien.
2 En as jy weier om hulle te laat gaan, kyk, Ek sal jou hele grondgebied met paddas slaan.
3 En die rivier sal paddas in oorvloed voortbring, wat sal optrek en in jou huis en in jou slaapkamer en op jou bed en in die huis van jou dienaars en oor jou volk en in jou oonde en in jou kniebakke:
4 En die paddas sal opkom teen jou sowel as oor jou volk en oor al jou dienaars.
5 En die HERE het met Moses gespreek: Sê vir Aäron: Steek jou hand met jou staf uit oor die strome, oor die riviere en oor die damme, en laat paddas optrek oor Egipteland.
6 En Aäron het sy hand uitgesteek oor die waters van Egipte; en die paddas het opgetrek en Egipteland oordek.
7 En die towenaars het so met hulle towerye gedoen en paddas oor Egipteland laat opkom.
8 Toe roep Farao vir Moses en Aäron en sê: Bid tot die HERE dat Hy die paddas van my en my volk kan wegneem; en Ek sal die volk laat trek, dat hulle aan die HERE kan offer.
9 Toe sê Moses vir Farao: Roem jou oor my; wanneer sal ek vir jou en jou dienaars en jou volk smeek om die paddas uit jou en jou huise uit te roei, dat hulle net in die Nyl kan bly?
10 En hy sê: Môre. En hy sê: Dit gaan volgens jou woord, sodat jy kan weet dat daar niemand is soos die HERE onse God nie.
11 En die paddas sal van jou en van jou huise en van jou dienaars en van jou volk weggaan; hulle mag net in die rivier bly.
12 En Moses en Aäron het van Farao af weggegaan, en Moses het die HERE aangeroep vanweë die paddas wat hy teen Farao gebring het.
13 En die HERE het gedoen volgens die woord van Moses; en die paddas het gevrek uit die huise, uit die dorpe en uit die veld.
14 En hulle het hulle op hope versamel, en die land het gestink.
15 Maar toe Farao sien dat daar uitstel was, het hy sy hart verhard en nie na hulle geluister nie; soos die HERE gesê het.
16 Toe sê die HERE vir Moses: Sê vir Aäron: Steek jou staf uit en slaan die stof van die land, dat dit luise kan word in die hele Egipteland.
17 En hulle het so gedoen; want Aäron het sy hand met sy staf uitgesteek en die stof van die aarde geslaan, en dit het luise geword by mense en diere; al die stof van die land het luise geword in die hele Egipteland.
18 En die towenaars het so gedoen met hulle towerye om luise voort te bring, maar hulle kon nie, en daar was luise op mense en op diere.
19 Toe sê die towenaars vir Farao: Dit is die vinger van God; soos die HERE gesê het.
20 Toe sê die HERE vir Moses: Staan die môre vroeg op en staan voor Farao; kyk, Hy kom uit na die water; en sê vir hom: So spreek die HERE: Laat my volk trek, dat hulle My kan dien.
21 Anders, as jy my volk nie laat trek nie, kyk, Ek stuur swerms vlieë teen jou en jou dienaars en jou volk en in jou huise; en die huise van die Egiptenaars sal vol swerms vlieë wees, en ook die grond waarop hulle is.
22 En Ek sal in dié dag die land Gosen, waarin my volk woon, afsny, dat daar geen swerms vlieë sal wees nie; tot die einde kan jy weet dat Ek die HERE is in die middel van die aarde.
23 En Ek sal 'n skeiding maak tussen my volk en jou volk; môre sal hierdie teken wees.
24 En die HERE het so gedoen; en 'n swerm vlieë het in die huis van Farao en in die huise van sy dienaars en in die hele Egipteland gekom;
25 Toe het Farao Moses en Aäron laat roep en gesê: Gaan, offer aan julle God in die land.
26 Toe sê Moses: Dit is nie reg om so te doen nie; want ons sal die gruwel van die Egiptenaars aan die HERE onse God offer; kyk, sal ons die gruwel van die Egiptenaars voor hulle oë offer, en sal hulle ons nie stenig nie?
27 Ons sal drie dagreise na die woestyn gaan en aan die HERE onse God offer, soos Hy ons beveel het.
28 Toe sê Farao: Ek sal julle laat trek, dat julle in die woestyn aan die HERE julle God kan offer; maar julle mag nie baie ver weggaan nie; bid vir my.
29 Toe sê Moses: Kyk, ek gaan van jou uit en ek sal die HERE smeek dat die swerms vlieë môre van Farao, van sy dienaars en van sy volk mag wyk; maar laat Farao nie meer bedrieglik handel nie die volk laat gaan om aan die HERE te offer.
30 En Moses het van Farao af weggegaan en die HERE gebid.
31 En die HERE het gedoen volgens die woord van Moses; en hy het die swerms vlieë van Farao, van sy dienaars en van sy volk verwyder; daar het nie een oorgebly nie.
32 En Farao het ook in hierdie tyd sy hart verhard, en hy het die volk nie laat trek nie.