Jeremiah 5
1 Magsitakbo kayong paroot parito sa mga lansangan ng Jerusalem, at tingnan ngayon, at alamin, at hanapin sa mga luwal na dako niyaon, kung kayoy makakasumpong ng tao, kung may sinoman na gumagawa ng kaganapan, na humahanap ng katotohanan; at aking patatawarin siya.
2 At bagaman kanilang sinasabi, Buhay ang Panginoon; tunay na silay nagsisisumpa na may kasinungalingan.
3 Oh Panginoon, hindi baga tumitingin ang iyong mga mata sa katotohanan? iyong hinampas sila, ngunit hindi sila nangagdamdam; iyong pinugnaw sila, ngunit silay nagsitangging tumanggap ng saway; kanilang pinapagmatigas ang kanilang mukha ng higit kay sa malaking bato; silay nagsitangging manumbalik.
4 Nang magkagayoy sinabi ko, Tunay na ang mga ito ay dukha; silay mga hangal; sapagkat hindi sila nangakakaalam ng daan ng Panginoon, o ng kahatulan ng kaniyang Dios.
5 Akoy paroroon sa mga dakilang tao, at magsasalita sa kanila; sapagkat kanilang nalalaman ang daan ng Panginoon, at ang kahatulan ng kanilang Dios. Ngunit ang mga ito ay nagkaiisang magalis ng pamatok, at lumagot ng mga panali.
6 Kayat papatayin sila ng leon na mula sa gubat, sisirain sila ng lobo sa mga ilang, babantayan ang kanilang mga bayan ng leopardo; lahat na nagsilabas doon ay mangalalapa; sapagkat ang kanilang mga pagsalangsang ay marami, at ang kanilang mga pagtalikod ay lumago.
7 Paanong mapatatawad kita? pinabayaan ako ng iyong mga anak, at nagsisumpa sa pamamagitan niyaong mga hindi dios. Nang silay aking mabusog, silay nangalunya, at nagpupulong na pulupulutong sa mga bahay ng mga patutot.
8 Silay parang pinakaing mga kabayong pagalagala: bawat isay humalinghing sa asawa ng kaniyang kapuwa.
9 Hindi baga dadalaw ako dahil sa mga bagay na ito? sabi ng Panginoon: at hindi baga manghihiganti ang kaluluwa ko sa isang ganiyang bansa na gaya nito?
10 Sampahin ninyo ang kaniyang mga kuta at inyong gibain; ngunit huwag kayong magsigawa ng lubos na kawakasan; alisin ninyo ang kaniyang mga sanga; sapagkat silay hindi sa Panginoon.
11 Sapagkat ang sangbahayan ni Israel at ang sangbahayan ni Juda ay gumagawang may kataksilan laban sa akin, sabi ng Panginoon.
12 Kanilang ikinaila ang Panginoon, at sinabi, Hindi siya; ni darating sa atin ang kasamaan; ni makakakita tayo ng tabak o ng kagutom man:
13 At ang mga propeta ay magiging parang hangin, at ang salita ay wala sa kanila: ganito ang gagawin sa kanila.
14 Kayat ganito ang sabi ng Panginoon, ng Dios ng mga hukbo, Sapagkat inyong sinalita ang salitang ito, narito, gagawin ko na ang aking mga salita sa inyong bibig ay maging apoy, at ang bayang ito ay kahoy, at silay pupugnawin niyaon.
15 Narito, dadalhin ko ang bansa sa inyo na mula sa malayo, Oh sangbahayan ni Israel, sabi ng Panginoon: siyang makapangyarihang bansa, siyang matandang bansa, isang bansa na ang wika ay hindi mo naiintindihan, o nababatid mo man kung ano ang kanilang sinasabi.
16 Ang kanilang lalagyan ng pana ay bukas na libingan, silang lahat ay makapangyarihang lalake.
17 At kakanin nila ang iyong ani, at ang iyong tinapay, na dapat sanang kanin ng iyong mga anak na lalake at babae; kanilang kakanin ang iyong mga kawan at ang iyong mga bakahan; kanilang kakanin ang iyong mga puno ng ubas at ang iyong mga puno ng igos; kanilang ibabagsak ang iyong mga bayan na nababakuran, na iyong tinitiwalaan, sa pamamagitan ng tabak.
18 Ngunit sa mga araw mang yaon, sabi ng Panginoon, hindi ako gagawa ng lubos na kawakasan sa inyo.
19 At mangyayari, pagka inyong sasabihin, Bakit ginawa ng Panginoon nating Dios ang lahat ng mga bagay na ito sa atin? kung magkagayoy sasabihin mo sa kanila, Kung paanong inyong pinabayaan ako, at nangaglingkod kayo sa mga ibang dios sa inyong lupain, gayon kayo mangaglingkod sa mga taga ibang lupa sa isang lupain na hindi inyo.
20 Inyong ipahayag ito sa sangbahayan ni Jacob, at inyong ibalita sa Juda na inyong sabihin,
21 Inyong dinggin ngayon ito, Oh hangal na bayan, at walang unawa; na may mga mata, at hindi nakakakita; na may mga pakinig, at hindi nakakarinig:
22 Hindi kayo nangatatakot sa akin? sabi ng Panginoon: hindi baga kayo manginginig sa aking harapan, na naglagay ng buhangin na pinakahangganan ng dagat, sa pamamagitan ng pinakawalang hanggang pasiya, upang huwag makalampas? at bagaman maginalon ang kaniyang mga alon, hindi rin mananaig; bagaman ang mga itoy nagsisihugong, hindi rin ang mga itoy makaraan.
23 Ngunit ang bayang ito ay may magulo at mapanghimagsik na puso; silay nanghimagsik at nagsiyaon.
24 Hindi man nila sinasabi sa sarili, Mangatakot tayo ngayon sa Panginoon nating Dios, na naglalagpak ng ulan, ng maaga at gayon din ng huli, sa kaniyang kapanahunan; na itinataan sa atin ang mga takdang sanglinggo ng mga pagaani.
25 Ang inyong mga kasamaan ang nangaghiwalay ng mga bagay na ito, at ang inyong mga kasalanan ang nagsipigil sa inyo ng kabutihan.
26 Sapagkat sa gitna ng aking bayan ay nakakasumpong ng mga masamang tao: silay nagbabantay, gaya ng pagbabantay ng mga mamimitag; silay nangaglalagay ng silo, silay nanghuhuli ng mga tao.
27 Kung paanong ang kulungan ay puno ng mga ibon, gayon ang kanilang mga bahay ay puno ng karayaan: kayat silay naging dakila, at nagsisiyaman.
28 Silay nagsisitaba, silay makintab: oo, silay nagsisihigit sa mga paggawa ng kasamaan; hindi nila ipinakikipaglaban ang usap, ang usap ng ulila, upang silay guminhawa; at ang matuwid ng mapagkailangan ay hindi hinahatulan.
29 Hindi baga dadalaw ako dahil sa mga bagay na ito? sabi ng Panginoon; hindi baga manghihiganti ang aking kalooban sa ganiyang bansa na gaya nito?
30 Isang kamanghamangha at kakilakilabot na bagay ay nangyayari sa lupain:
31 Ang mga propeta ay nanganghuhula ng kasinungalingan, at ang mga saserdote ay nangagpupuno sa pamamagitan ng kanilang mga kamay; at iniibig ng aking bayan na magkagayon: at ano ang inyong gagawin sa wakas niyaon?