Jeremiah 14
1 Ang salita ng Panginoon na dumating kay Jeremias tungkol sa pagkakatuyo.
2 Ang Juda ay tumatangis, at ang mga pintuang-bayan niya ay nagsisihapay, mga bagsak na nangingitim sa lupa; at ang daing ng Jerusalem ay umilanglang.
3 At sinugo ng mga mahal na tao ang kanilang mga bata sa tubig: silay nagsisiparoon sa mga balon, at hindi nangakasumpong ng tubig; silay nagsisibalik na may mga sisidlang walang laman; silay nangapapahiya at nangalilito, at nangagtatakip ng kanilang mga ulo.
4 Dahil sa lupa na pumuputok, palibhasat hindi nagkaroon ng ulan sa lupain, ang mga mangbubukid ay nangapahiya, kanilang tinatakpan ang kanilang mga ulo.
5 Oo, ang usa sa parang naman ay nanganganak, at pinababayaan ang anak, sapagkat walang damo.
6 At ang mga mailap na asno ay nagsisitayo sa mga luwal na kaitaasan, silay humihingal na parang mga chakal; sila ay nangangalumata, sapagkat walang pastulan.
7 Bagaman ang aming mga kasamaan ay sumasaksi laban sa amin, gumawa ka alangalang sa iyong pangalan, Oh Panginoon; sapagkat ang aming mga pagtalikod ay marami; kami ay nangagkasala laban sa iyo.
8 Oh ikaw na pagasa ng Israel, na Tagapagligtas sa kaniya sa panahon ng kabagabagan, bakit ka magiging parang nakikipamayan sa lupain, at parang gala na lumiliko na nagpaparaan ng gabi?
9 Bakit ka magiging parang taong natigilan, parang makapangyarihan na hindi makapagligtas? gayon man ikaw, Oh Panginoon, ay nasa gitna namin, at kami ay tinatawag sa iyong pangalan; huwag mo kaming iwan.
10 Ganito ang sabi ng Panginoon sa bayang ito, Yamang kanilang inibig ang paglaboy; hindi nila pinigil ang kanilang mga paa: kayat hindi sila tinatanggap ng Panginoon; ngayoy aalalahanin niya ang kanilang kasamaan, at dadalawin ang kanilang mga kasalanan.
11 At sinabi ng Panginoon sa akin, Huwag mong idalangin ang bayang ito sa kanilang ikabubuti.
12 Pagka silay nangagaayuno, hindi ko didinggin ang kanilang daing; at pagka silay nangaghahandog ng handog na susunugin at ng alay, hindi ko tatanggapin; kundi aking lilipulin sila ng tabak, at ng kagutom, at ng salot.
13 Nang magkagayoy sinabi ko, Ah Panginoong Dios! narito, sinasabi ng mga propeta sa kanila, Kayoy hindi makakakita ng tabak, o magkakaroon man kayo ng kagutom; kundi bibigyan ko kayo ng talagang kapayapaan sa dakong ito.
14 Nang magkagayoy sinabi ng Panginoon sa akin, Ang mga propeta ay nanghuhula ng kasinungalingan sa aking pangalan; hindi ko sila sinugo, o inutusan ko man sila, o nagsalita man ako sa kanila: silay nanganghuhula sa iyo ng sinungaling na pangitain, at ng panghuhula, at ng bagay na wala, at ng daya ng kanilang sariling puso.
15 Kayat ganito ang sabi ng Panginoon tungkol sa mga propeta na nanghuhula sa aking pangalan, at hindi ko sila sinugo, na gayon may nagsasabi sila, Tabak at kagutom ay hindi sasapit sa lupaing ito: Sa pamamagitan ng tabak at ng kagutom ay malilipol ang mga propetang yaon.
16 At ang bayan na kanilang pinanghuhulaan ay ihahagis sa mga lansangan ng Jerusalem dahil sa kagutom at sa tabak; at walang maglilibing sa kanila-sa kanila, sa kanilang mga asawa, o sa kanilang mga anak na lalake man, o babae man: sapagkat aking ibubuhos sa kanila ang kanilang kasamaan.
17 At iyong sasabihin ang salitang ito sa kanila, Daluyan ang aking mga mata ng mga luha gabi at araw, at huwag maglikat; sapagkat ang anak na dalaga ng aking bayan ay nasira ng malaking pagkasira, na may totoong mabigat na sugat.
18 Kung akoy lumabas sa parang, narito, ang mga pinatay ng tabak! at kung akoy pumasok sa bayan, narito, sila na mga may sakit ng pagkagutom! sapagkat ang propeta at gayon din ang saserdote ay lumilibot sa lupain at walang kaalaman.
19 Iyo bagang lubos na itinakuwil ang Juda? kinapootan baga ng iyong kaluluwa ang Sion? bakit mo sinaktan kami, at walang kagalingan sa amin? Kami ay nangaghihintay ng kapayapaan, ngunit walang kabutihang dumating; at ng panahon ng kagalingan, at, narito, panglulupaypay!
20 Aming kinikilala, Oh Panginoon, ang aming kasamaan, at ang kasamaan ng aming mga magulang; sapagkat kami ay nangagkasala laban sa iyo.
21 Huwag mo kaming kayamutan, alangalang sa iyong pangalan; huwag mong hamakin ang luklukan ng iyong kaluwalhatian: iyong alalahanin, huwag mong sirain ang iyong tipan sa amin.
22 Mayroon bagang sinoman sa gitna ng mga walang kabuluhan ng mga bansa na makapagpapaulan? o makapagpapaambon baga ang mga langit? Hindi baga ikaw ay siya, Oh Panginoon naming Dios? kayat kami ay mangaghihintay sa iyo; sapagkat iyong ginawa ang lahat na bagay na ito.