1 Timothy 2
1 Una-una nga sa lahat ng mga bagay, ay iniaaral ko na manaing, manalangin, mamagitan, at magpasalamat na patungkol sa lahat ng mga tao;
2 Ang mga hari at ang lahat ng nangasa mataas na kalagayan; upang tayoy mangabuhay na tahimik at payapa sa buong kabanalan at kahusayan.
3 Itoy mabuti at nakalulugod sa paningin ng Dios na ating Tagapagligtas;
4 Na siyang may ibig na ang lahat ng mga taoy mangaligtas, at mangakaalam ng katotohanan.
5 Sapagkat may isang Dios at may isang Tagapamagitan sa Dios at sa mga tao, ang taong si Cristo Jesus,
6 Na ibinigay ang kaniyang sarili na pangtubos sa lahat; na pagpapatotoong mahahayag sa sariling kapanahunan;
7 Na ditoy itinalaga ako na tagapangaral at apostol (sinasabi ko ang katotohanan, hindi ako nagsisinungaling), guro sa mga Gentil sa pananampalataya at katotohanan.
8 Ibig ko ngang ang mga taoy magsipanalangin sa bawat dako, na iunat ang mga kamay na banal, na walang galit at pakikipagtalo.
9 Gayon din naman, na ang mga babae ay magsigayak ng mahinhing damit na may katimtiman at hinahon; hindi ng mahalagang hiyas ng buhok, at ginto o perlas o damit na mahalaga;
10 Kundi (siyang nararapat sa mga babae na magpakabanal) sa pamamagitan ng mabubuting gawa.
11 Ang babaey magaral na tumahimik na may buong pagkapasakop.
12 Ngunit hindi ko ipinahihintulot na ang babae ay magturo, ni magkaroon ng pamumuno sa lalake, kundi tumahimik.
13 Sapagkat si Adam ay siyang unang nilalang, saka si Eva;
14 At si Adam ay hindi nadaya, kundi ang babae nang madaya ay nahulog sa pagsalangsang;
15 Ngunit ililigtas siya sa pamamagitan ng panganganak, kung silay magsisipamalagi sa pananampalataya at pagibig at sa pagpapakabanal na may hinahon.