Bible

1 At si David ay tumakas mula sa Najoth, na nasa Rama, at siyay dumating at nagsabi sa harap ni Jonathan, Anong aking ginawa? anong aking kasamaan? at anong aking kasalanan sa harap ng iyong ama, upang kaniyang usigin ang aking buhay? 2 At sinabi niya sa kaniya, Malayo nawa; hindi ka mamamatay: narito, ang aking ama ay hindi gumagawa ng anomang bagay na malaki o maliit kundi niya ipaalam sa akin: at bakit ililihim sa akin ng aking ama ang bagay na ito? hindi gayon. 3 At gayon may si David ay sumumpa, at nagsabi, Talastas na maigi ng iyong ama, na akoy nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin; at kaniyang sinasabi, Huwag maalaman ni Jonathan ito, baka siyay magdalamhati; ngunit buhay nga ang Panginoon, at buhay ang iyong kaluluwa, na iisang hakbang ang pagitan ko sa kamatayan. 4 Nang magkagayoy sinabi ni Jonathan kay David, Anomang adhikain ng iyong kaluluwa ay aking gagawin dahil sa iyo. 5 At sinabi ni David kay Jonathan, Narito, bukas ay bagong buwan, at akoy di marapat na di sumalo sa hari; ngunit bayaan mo akong yumaon upang akoy magkubli sa parang hanggang sa ikatlong araw sa paglubog ng araw. 6 Kung akoy punahin ng iyong ama, iyo ngang sabihing, Hiniling na mainam sa akin ni David na siyay patakbuhin sa Bethlehem na kaniyang bayan: sapagkat siyang paghahain na taonan sa lahat ng angkan. 7 Kung kaniyang sabihing ganito, Mabuti; ang iyong lingkod ay matitiwasay; ngunit kung siyay magalit, talastasin mo nga na ang kasamaan ay ipinasiya niya. 8 Kaya pagmagandahang loob mo ang iyong lingkod; sapagkat iyong dinala ang iyong lingkod sa isang tipan ng Panginoon sa iyo; ngunit kung magtaglay ako ng kasamaan, patayin mo ako; sapagkat bakit mo pa dadalhin ako sa iyong ama? 9 At sinabi ni Jonathan, Malayo nawa sa iyo: sapagkat kung matalastas ko sa anomang paraan na ang kasamaan ay ipinasiya ng ama kong sumapit sa iyo, hindi ko ba sasaysayin sa iyo? 10 Nang magkagayoy sinabi ni David kay Jonathan, Sino ang magsasaysay sa akin, kung sakaling ang iyong ama ay sumagot sa iyo na may kagalitan? 11 At sinabi ni Jonathan kay David, Halika at tayoy lumabas sa parang. At silay kapuwa lumabas sa parang. 12 At sinabi ni Jonathan kay David, Ang Panginoon, ang Dios ng Israel, maging saksi; pagka aking natarok ang aking ama sa oras na ito sa kinabukasan o sa ikatlong araw, narito, kung maging mabuti kay David, hindi ko nga ba pasasapitin sa iyo, at ipababatid sa iyo? 13 Kung mabutihin ng aking ama na gawan ka ng kasamaan, ay hatulan ng Panginoon si Jonathan, malibang ipabatid ko sa iyo at payaunin ka, upang ikaw ay yumaong payapa: at ang Panginoon ay sumaiyo nawa na gaya ng siyay nasa aking ama. 14 At huwag mangyari kailanman hanggang akoy nabubuhay, na di mo ako pagpakitaan ng kagandahang loob ng Panginoon upang akoy huwag mamatay: 15 Subalit huwag mo ring ihihiwalay ang iyong kagandahang loob sa aking sangbahayan magpakailan man: huwag kahit man lipulin ng Panginoon ang lahat ng mga kaaway ni David sa balat ng lupa. 16 Sa gayoy nakipagtipan si Jonathan sa sangbahayan ni David, na sinabi, At hihingin ng Panginoon sa kamay ng mga kaaway ni David. 17 At pinasumpa uli ni Jonathan si David dahil sa pagibig niya sa kaniya: sapagkat kaniyang minamahal siya na gaya ng pagmamahal niya sa kaniyang sariling kaluluwa. 18 Nang magkagayoy sinabi ni Jonathan sa kaniya, Bukas ay bagong buwan, at ikaw ay pupunahin, sapagkat sa iyong upuan ay walang nakaupo. 19 At pagtatagal mo ng tatlong araw ay bababa kang madali at paroroon ka sa dakong iyong pinagtaguan ng araw na pag-usapan ito, at ikaw ay maghihintay sa tabi ng bato ng Ezel. 20 At akoy papana ng tatlong palaso sa dako niyaon na parang akoy may pinatatamaan. 21 At, narito, aking susuguin ang bata: Ikaw ay yumaon na hanapin mo ang mga palaso. Kung aking sabihin sa bata: Narito, ang mga palaso ay nangarito sa dako mo rito: pagkunin mo, at parito ka; sapagkat may kapayapaan sa iyo at walang anoman, buhay ang Panginoon. 22 Ngunit kung aking sabihing ganito sa bata: Narito, ang mga palaso ay nangasa dako mo pa roon: ituloy mo ang iyong lakad, sapagkat pinayaon ka ng Panginoon. 23 At tungkol sa usap na ating pinagsalitaan, narito, ang Panginoon ay nasa gitna natin magpakailan man. 24 Sa gayoy nagkubli si David sa parang: at nang dumating ang bagong buwan, ang hari ay umupong kumain. 25 At umupo ang hari sa kaniyang upuan na gaya ng kinaugalian niya sa makatuwid bagay sa upuang nasa siping ng dinding; at tumayo si Jonathan, at umupo si Abner sa siping ni Saul; ngunit sa upuan ni David ay walang nakaupo. 26 Gayon may hindi nagsalita si Saul ng anoman sa araw na yaon: sapagkat kaniyang inisip: May bagay na nangyari sa kaniya, siyay hindi malinis; tunay na siyay hindi malinis. 27 At nangyari nang kinabukasan, pagkaraan ng bagong buwan na ikalawang araw, na sa upuan ni David ay walang nakaupo, sinabi ni Saul kay Jonathan na kaniyang anak, Bakit hindi naparirito ang anak ni Isai upang kumain, ni kahapon, ni ngayon man. 28 At sumagot si Jonathan kay Saul, Namanhik si David na bayaan ko siya na pumaroon sa Bethlehem: 29 At kaniyang sinabi, Isinasamo ko sa iyo na payaunin mo ako; sapagkat ang aming angkan ay may paghahain sa bayan; at iniutos sa akin ng aking kapatid na dumoon; at ngayon, kung akoy nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ay bayaan mo akong yumaon, isinasamo ko sa iyo, at aking tingnan ang aking mga kapatid. Kaya hindi siya naparito sa dulang ng hari. 30 Nang magkagayoy nagalab ang galit ni Saul laban kay Jonathan, at sinabi niya sa kaniya, Ikaw ay anak ng masama at mapanghimagsik na babae, hindi ko ba nalalaman na iyong pinili ang anak ni Isai sa ikahihiya mo, at sa ikahihiya ng kahubaran ng iyong ina? 31 Sapagkat habang nabubuhay ang anak ni Isai sa ibabaw ng lupa, ikaw ay hindi mapapanatag ni ang iyong kaharian man. Kaya ngayoy iyong ipasundo at dalhin siya sa akin, sapagkat siyay walang pagsalang mamamatay. 32 At sumagot si Jonathan kay Saul na kaniyang ama; at nagsabi sa kaniya, Bakit siya papatayin? anong kaniyang ginawa? 33 At inihandulong ni Saul ang kaniyang sibat sa kaniya upang saktan siya; na doon nakilala ni Jonathan na pasiya ng kaniyang ama na patayin si David. 34 Sa gayoy tumindig si Jonathan sa dulang na may mabangis na galit, at hindi kumain sa ikalawang araw ng buwan: sapagkat siyay nagdalamhati dahil kay David, sapagkat hiniya siya ng kaniyang ama. 35 At nangyari sa kinaumagahan, na si David ay nilabas ni Jonathan sa parang sa takdang panahon, at isang munting bata ang kasama niya. 36 At sinabi niya sa kaniyang bataan, Takbo, hanapin mo ngayon ang mga palaso na aking ipinana. At pagtakbo ng bataan, kaniyang ipinana ang palaso sa dako roon niya. 37 At nang dumating ang bataan sa dako ng palaso na ipinana ni Jonathan, sinigawan ni Jonathan ang bataan, at sinabi, Hindi ba ang palaso ay nasa dako mo pa roon? 38 At sinigawan ni Jonathan ang bataan, Tulin, magmadali ka, huwag kang tumigil. At pinulot ng bataan ni Jonathan ang mga palaso, at naparoon sa kaniyang panginoon. 39 Ngunit hindi naalaman ng bataan ang anoman: si Jonathan at si David lamang ang nakaalam ng bagay. 40 At ibinigay ni Jonathan ang kaniyang sandata sa kaniyang bataan, at sinabi sa kaniya, Yumaon ka, dalhin mo sa bayan. 41 At pagkayaon ng bataan, si David ay tumindig sa dakong tungo sa Timugan, at sumubsob sa lupa, at yumukod na makaitlo: at silay naghalikan, at umiyak kapuwa, hanggang si David ay humigit. 42 At sinabi ni Jonathan kay David, Yumaon kang payapa, yamang tayoy kapuwa sumumpa sa pangalan ng Panginoon na nagsasabi, Ang Panginoon ay lalagay sa gitna natin, at sa gitna ng aking binhi at ng iyong binhi, magpakailan man. At siyay bumangon at yumaon: at pumasok si Jonathan sa bayan.