Acts 9
1 Edhe Sauli por tue shfryitunë frikë e vrasëje kundrë dishepujvet Zotit, erdhi te Krye- prifti,
2 edhe lypi prei ati letëra për Damaskë te synagogat, qi ndë gjetë disa prei kësai udhe, burra e gra, t’i bierë lidhunë ndë Ierusalem.
3 Edhe ai tue votun’ u avit ndë Damaskë, edhe befas shkrepëtini rreth ati nji dritë prei qiellit,
4 edhe ai si ra mbë dhe, ndëgjoi nji za tue i thanë: Saul, Saul, përse më ndiek?
5 Edhe ai tha: Cilli je ti, o Zot? Edhe Zoti tha: Unë jam Iesui qi ndiek ti; keq për tyi ashtë të hedhish me shqelmë drizavet.
6 Edhe ai tue u dridhun’ e tue u habitunë tha: Zot, qish do ti me bam’ unë? Edhe Zoti i tha: Ngreu, e hyn ndë qytet, edhe ka për me t’u folunë qish duhetë me bamë.
7 Edhe ata nierëzitë qi bajin’ udhë bashkë me atë, shtangën pa za, sepse ndëgjojinë zaninë, por nukë shifin’ askend.
8 Edhe Sauli u ngrit prei dheut; por nukë shifte askend, ndonësë kishtë hapunë syt’ e vet; edhe tue tërhekunë për dore ate, e prunë mbrenda ndë Damaskë.
9 Edhe kishte tri ditt qi nukë shifte, edhe as hangri e as piu.
10 Edhe ishte nji dishepull ndë Damaskë qi quhei Anani; edhe Zoti i tha nd’andërrë: Anani. Edhe ai tha: Qe unë ku jam, o Zot.
11 Edhe Zoti i tha: Ngreu, e shko nd’ate udhënë qi quhet’ e Dreitë, edhe kërko ndë shtëpi të Iudësë nji Tarsiot qi quhetë Saul, sepse qe te po faletë,
12 edhe ka pamë nd’andërrë nji nieri, qi quhet’ Anani, se hyni e vuni dorënë mbi ate, qi të çeli sytë për-së-ri.
13 Atëherë Anania u përgjeq: Zot, kam ndëgjuem prei shumë vetësh për këte nieri, sa të këqia u bani shenjtënavet tu ndë Ierusalem;
14 edhe këtu ka pushtet prei krye-priftënavet me lidhunë gjith’ ata qi thërrasinë mb’emninë tand.
15 Por Zoti i tha: Shko, sepse kyi asht’ anë e sgjedhëme tek unë, për me bartun’ emninë t’em përpara kombevet, e mbëretënavet’ edhe të bijvet Israelit.
16 Sepse unë kam me i diftuem sa duhetë me pësuem për emninë t’em.
17 Edhe Anania vote, e hyni ndë shtëpit; edhe si vuni duertë mbi ate, tha: o Vëlla Saul, Zoti më ka dërguem, ai Iesui qi t’u duk mb’udhë kur ishie tue ardhunë, qi të çelish sytë për-së-ri, edhe të mbushesh me Shpirtinë Shenjt.
18 Edhe përnjiherë ranë prei syvet ati porsi hala, edhe përnjiherë çeli sytë për-së-ri edhe u ngrit e u pagëzue. Edhe si hangri, muer fuqi.
19 Edhe Sauli ndenji disa ditt bashkë me dishepujt qi ishinë ndë Damaskë.
20 Edhe përnjiherë predikonte Krishtinë ndëpër synagogat, se kyi asht’ i Bir’ i Perëndisë.
21 Edhe gjith’ ata qi ndëgjojinë mërekulloheshin’ e thoshinë: Nuk’ ashtë kyi ai qi rrenoi ndë Ierusalem ata qi thërrisinë këte emënë? Edhe këtu për këte punë kishte ardhunë, qi t’i bierë lidhunë te krye-priftënit?
22 Por Sauli merrte fuqi ma tepërë, edhe përzinte ata Iudeitë qi rrijinë ndë Damaskë, tue diftuem se kyi ashtë Krishti.
23 Edhe si shkuenë miaft ditt, Iudeitë banë këshille për me e vramë.
24 Por kundrë-këshilleja e atyneve i ra ndë vesh Saulit; edhe ruejinë dyertë përdit’ e përnatë, për me e vramë.
25 Atëherë dishepujt’ e muernë natënë, edhe e sdrypnë prei murit, varunë ndë nji shportë.
26 Edhe Sauli si erdhi ndë Ierusalem, kërkonte të piqetë me dishepujt, por të gjith’ e kishinë frikë, sepse nukë besojinë se ashtë dishepull.
27 Por Barnaba e muer, edhe e pruni tek apostujt, edhe u diftoi atyneve si pa Zotinë mb’udhë, edhe se i foli, edhe si fliste mballa-faqe ndë Damaskë mb’emënit të Iesuit.
28 Edhe ishte tue hym’ e tue dalë bashkë me ata ndë Ierusalem, edhe tue folunë mballa-faqe mb’emënit të Zotit Iesu.
29 Edhe fliste e hahei me Greqishtarët, por ata kërkojinë me e vramë.
30 Edhe vëllazënitë kur e muernë vesht, e prunë poshtë ndë Kaisari, edhe e dërguenë ndë Tarsë.
31 Kishatë pra ndëpër gjithë Iudenë e Galilenë e Samarinë kishinë paqtim; edhe ishinë tue u ndërtuem e tue ecunë ndë frikët të Zotit, edhe shumoheshinë me anë të ngushullimit Shpirtit Shenjt.
32 Edhe Pietri tue shkuem ndëpër gjith’ ato vende, sdrypi edhe te shenjtënit qi rrijinë ndë Lyddë.
33 Edhe atie gjeti nji nieri qi e quenin’ Aine, i cilli ishte ulok qi dirgjei ndë shtrat çë prei tetë vieç.
34 Edhe Pietri i tha: Aine, Iesu-Krishti të shëndosh, ngreu, edhe shtro shtratinë tand. Edhe ai përnjiherë u ngrit.
35 Edhe gjith’ ata qi rrijinë ndë Lyddë e ndë Saronë pan’ ate, edhe u këthyenë mbë Zotinë.
36 Edhe ndë Ioppë ishte nji dishepolle qi quhei Tabitha, qi këthyem, do me thanë Dorkadë [ dhi e egrë]; ajo ishte plot me vepëra të mira e me lëmoshëna qi bante.
37 Edhe nd’ato ditt kodini me u sëmum’ ajo, edhe me vdekunë; edhe si e lanë, e vunë ndë dhomë të sipërme.
38 Edhe Lydda mbassi ishte ngjat Ioppësë, dishepujt kur ndëgjuenë se Pietri asht’ atie, dërguenë dy burra tek ai, tue iu lutunë mos me përtuem të shkojë deri tek ata,
39 Edhe Pietri u ngrit, e vote bashkë me ata. Edhe kur erdhi ai, e hypnë ndë dhomë të sipërme; edhe i duelnë përpara gjithë të vejatë tue qjamë, e tue diftuem të veshëme e petka, qi bante Dorkada kur ishte bashkë me ato.
40 Por Pietri mbassi nxuer të gjithë jashtë, u ul mbë gjuj e u fal; edhe si u këthye prei anësë korpit, tha: Tabitha, ngreu. Edhe ajo çeli syt’ e vet, edhe kur pa Pietrinë, u ngrit, e ndenji.
41 Edhe ai i dha dorënë, edhe e ngriti; edhe mbassi thërriti shenjtënit’ edhe të vejatë, e nxuer përpara të gjallë.
42 Edhe këjo u muer vesht ndëpër gjithë Ioppënë; edhe shumë vetë i besuenë Zotit.
43 Edhe Pietri mbeti miaft ditt ndë Ioppë, për-anë nji farë Simoni likurë-regjësi.