Mark 8
1 Ato dit ahiere, sepse ishnë mbëjedhurë shumë turm’ e madhe, e nukë kishnë se ç’të haijnë, thirri Iisui mathitit’ e tij, e u tha ature:
2 Më vjen keq për këtë turmë, sepse janë afër tri dit sot, që më presënë mua, e nukë kanë se ç’të hanë.
3 E ndë i lëshofça ata të venë mbë shtëpira të ture t’urëtë, do të bajalldisjënë mb’udhë nga uja; se ca nga ata kanë ardhurë largut.
4 E ju përgjegjn’ atij mathitit’ e tij: Nga do të mundjëmë këtu nd’erimi të ngosjëmë këta me bukë?
5 E i piet ata: Sa bukë keni? Edhe ata i thanë: Shtatë.
6 E porsiti turmënë të rrijnë poshtë mbë dhe, e si mori të shtatë bukëtë, e efharistisi, i theu, e ua dha mathitivet së tij, t’ua vijnë përpara, e ua vunë përpara turmësë.
7 E kishnë edhe pakëzë pishq të vogjëj, e si i bekoi, tha t’ua vijnë edhe ato përpara.
8 E hangrë, e u frinë, e ngrijtinë të tepëruarat’ e copavet: shtatë zimbile.
9 E ata që hangrë qenë ngjera katër mijë, e i lëshoi ata.
10 E atë çast si hiri ndë varkë, bashkë me mathitit’ e tij, erdhi nga an’ e Dhallmanuthait.
11 E duallë Farisejtë, e nisnë të qërtoijnë me atë, e të kërkoijnë nga ai nishan nga Qielli, tuke guciturë atë.
12 E si pçerëtijti me Shpirt të tij, u thotë: Çfarë nishan kërkon këjo filí? Me të vërteta u thom juvet, se do të mos i ipetë kësaj filiet nishan.
13 E si i la ata, hiri përsëri ndë varkë, e vate mb’anë të përtejme.
14 E haruanë të mirrë bukë, e nukë kishnë tjatër, përveçme një bukë që kishnë ndë varkë.
15 E i porsiti ata, e u thosh: Vështroni, e ruhuni nga brumët’ e Farisejet, edhe nga brumët’ e Irodhit.
16 E ata mëndoneshinë, e thoshnë njëri me jetërinë, se: bukë nukë kemi.
17 E si e kupëtoi Iisui, u thot’ ature: Pse mëndoneni se s’keni bukë? Akoma nukë kupëtoni, as s’mund të digjoni? Edhe po të verbërë e keni zëmërënë tuaj?
18 Ndonëse kini si, nukë shihni, edhe ndonëse kini veshë, nukë digjoni, as mbani mënd?
19 Kur theva të pesë bukëtë, ndë të pesë mijëtë, sa kanistra plot nga copatë që tepëruanë mbëjuadhtë? I than’ atij: Dimbëdhjetë.
20 E kur ndava të shtatë ndë të katër mijëtë, sa zimbile plot nga copatë që tepëruanë mbëjuadhtë? Edhe ata i thanë: Shtatë.
21 E u thosh ature: Qish nuk’ e viri ndër mënd tuaj?
22 E vjen ndë Vithsaidha; e i bien’ atij një të verbërë, e i lutejnë që ta zij atë me dorë.
23 E si e zuri nga dora të verbërinë, e kreu jashtë nga fshati, e si pështijti ndë si të tij, vuri duartë mbi të, e e piet atë nd’është që sheh gjë.
24 E si vështroi ai mbë të lartë, thosh: Shoh njerëzitë posi lisa që ecëjënë.
25 E përsëri i vuri pameta duartë mbi si të tij, e e bëri atë të shih. E u qërua kaqë, që pa gjithë mirë edhe qëruarë.
26 E e dërgoi atë ndë shtëpi të tij, e i tha: As ndë fshat brënda të mos hiç, as ndonjëit mos ja thuaç ndë fshat.
27 E dolli Iisui edhe mathitit’ e tij ndë fshatëra të Qesarisë që thuhetë e Filiput; e mb’udhë piet mathitit’ e tij, e u thosh ature: Cilë thonë njerëzitë se jam unë?
28 Edhe ata ju përgjegjnë: Thonë se je Ioanni vaptistiu; e të tjerë Ilia, e të tjerë një nga profitëtë.
29 Edhe ai u thot’ ature: E po juvet cili thoi se jam unë? E u përgjegj Petrua, e i thot’ atij: Ti je Krishti.
30 E i porsiti ata të mos thonë ndonjeit për atë.
31 E nisi t’i dhidhaks ata, se duhetë të pësojë shumë i biri i njeriut, e të shtiretë poshtë, e të shahetë nga pleqt’ e llaoit, edhe nga të parët’ e priftëret, edhe nga grammatejtë, e do të vritetë, e pas tri ditet do të ngjalletë.
32 E u flit fjalënë faqeza. E e mori atë Petrua mbënjanë, e nisi ta qërton atë.
33 Edhe ai si u kthie, e vështroi mathitit’ e tij, e qërtoi Petronë, e i tha: Hajde prapa meje satana, se nukë mëndone punërat’ e Perndisë, po të njerëzet.
34 E si thirri afër tij turmënë, bashkë me mathitit’ e tij, u tha ature: Ai që do të vijë pas meje, le të arnisjë vetëhen’ e tij, e le të ngrërë kruqn’ e tij, e le të vijë pas meje.
35 Se ai që do të ruajë vetëhen’ e tij, do ta humbasë, e ai që të humbasë vetëhen’ e tij për mua, edhe për Ungjill tim, ai do ta ruajë atë.
36 Sepse ç’i vëjen njeriut ndë qerdhestë gjithë dinianë, e të dëmëtonetë Shpirtin’ e tij?
37 A ç’do të apë njeriu kseshpërblim për Shpirt të tij?
38 Se cilitdo që t’i vijë turp për mua, edhe fjalët’ e mia ndë këtë soj kurvjar edhe fajëtuar, edhe i biri i njeriut do të turpëronetë për atë kur të vijë me lëvdim të jatit të tij, bashkë me shënjtorëtë Ëngjëj.