Mark 6
1 E dolli ateje, e vate ndë patridhë të tij, e vanë pas tij edhe mathitit’ e tij.
2 E si erdhi e shëtuna nisi të dhidhaks ndë sinaguaj. E shumë kur e digjuanë çuditejnë, e thoshnë: Nga i erdhë këtij këto? E ç’është këjo sofi që ju dha këtij? E çfarë thavmaturgjira bënenë nga duart’ e këtij?
3 Nuk është kij ai që bën arkazë, i biri Mariësë, e vëllai i Iakovoit, e Iosiut, e i Iudhësë, e i Simonit? E nukë janë motrat e tij këtu bashkë me nevet? E skandhalisejnë mbë të.
4 E Iisui u thosh ature, se: Nuk’ është profit i panderçurë, përveçme ndë qoftë ndë vënd të tij, e ndë njerëz të tij, e ndë shtëpi të tij.
5 E nukë mund atje të bënte ndonjë thavmë, përveçme ndë pakëzë të sëmurë vuri duartë e i shëroi.
6 E çuditej për pabesllëkn’ e ture; e gjezdiste rrotullë fshatëravet tuke dhidhaksurë.
7 E thirri të dimbëdhjetë, e nisi t’i dërgon ata di e di; e u ipte ature udhër mbi Shpirtëra të pëgëra.
8 E i porsiti ata që të mos marrënë gjë mb’udhë, përveçme stapit vetëmë, as trajstë, as bukë, as bakër mbë brez të ture.
9 Po të mbathejnë shollë, e të mos kenë di palë rroba për të veshurë.
10 E u tha ature: Mbë çdo shtëpi që të hini, atje të qëndroni ngjera sa të dili ateje.
11 E ata që të mos u dheksjënë juvet, edhe të mos u digjojënë juvet, kur të dili ateje, të shkundni edhe pluhurin’ e këmbëvet suaj, për ma(r)tiri të ture. Se patjatër u thom juvet, që më të leh mundim do të kenë sodhomitë edhe gomorritë ndë ditë të gjuqit, se ai qutet.
12 E si duallë jashtë, vanë të qiriksnë, që të meteisinë.
13 E shumë të paudhë nxuarë, e lieijnë me vaj shumë të sëmurë, e i shëroijnë.
14 E digjoi mbreti Irodhi (sepse u digjua ëmër’ i tij) e thoshte, se: Ioanni që pagëzon u ngre nga të vdekuritë, pra andaj bënenë këto çudi prej si.
15 E të tjerë pa thoshnë, se ësht’ Iliaja; e të tjerë pameta, se është profit, a si një nga profitëritë.
16 E kur digjoi Irodhi, tha se: Ioanni që i preva unë krietë, ai është, ai u ngjall nga të vdekuritë.
17 Sepse ai Irodhi kishte dërguarë e zuri Ioannë, e e lidhi atë ndë hapsanë, për sebep të Irodhiadhësë gruasë Filiput vëllait së tij, që e muar atë grua.
18 Sepse Ioanni i thoshte Irodhit: Nukë t’është ndëjierë të keç ti gruan’ e vëllait sit.
19 E Irodhiadha kish inat mbë të, e duan ta vrit atë, po nukë mundë.
20 Sepse Irodhi i trëmbej Ioannit, se e dij atë që qe njeri i drejtë, edhe shënjt, e e mburon atë, e si e mban vesh, bënte shumë punëra me anë të tij, e e digjon atë me shumë t’ëmblë.
21 E si erdhi një ditë e mbarë, ahiere që bën Irodhi gosti për ditë të së lerit së tij, e thirri arhondët’ e tij edhe hiliarhëtë, edhe të parët’ e Galileësë.
22 E si hiri brënda edhe vashëza e asaj Irodhiadhësë e luajti valle e i pëlqeu Irodhit edhe ature që qenë me atë bashkë ndë sufra, i tha mbreti vashëzësë: Kërko çdo që të duaç e do të ta ap tij.
23 E i bëri asaj be, që: Çdo që të më kërkoç, do të ta ap tij, edhe ndë qoftë gjusmën e mbretërisë sime.
24 Edhe ajo si dolli, ja tha mëmësë saj: Ç’të kërkoj? Edhe ajo i tha: Kriet’ e Ioannit Vaptistiut.
25 E atë çast u kthie e hiri nde mbreti me të shpejta, e i kërkoi, e i tha: Dua të m’apç mua ndashti mbë një kupë kriet’ e Ioannit Vaptistiut.
26 E mbreti ndonëse u helmua shumë, po për be që bëri, edhe për turp t’ature që rrijnë me të bashkë, nukë deshi të prish zëmërënë.
27 E atë çast dërgoi mbreti xhelat, e porsiti të biretë kriet’ e tij.
28 E ai si vate, e preu atë brënda ndë hapsanë, e e pruri kriet’ atij ndë mashtrëk, e ja dha atë çupësë, e çupa ja dha mëmësë saj.
29 E si e digjuanë mathitit’ e tij, erdhë, e ngrijtinë kurmn’ e tij, e e kallë ndë varr.
30 E u mbëjuadhë apostojtë ndë Iisui, e i rrëfien’ atij të gjitha, edhe sa bënë, edhe sa dhidhaksnë.
31 E u tha ature: Ecëni juvet veçë ndë vënd të shquarë, e prëhuni pakëzë. Se qen’ ata që vijnë, edhe ata që ikëjnë kaqë shumë, që as bukë të haijnë nukë kishnë kohë.
32 E vanë veçë me varkë mbë vënd të shquarë.
33 E turmat’ i pan’ ata kur vijnë, e e njohnë atë shumë, e u lëshuanë e van’ atje mbë këmbë nga gjithë fshatëratë, e arrijtin’ atje më përpara se ata, e u përmbëjuadhë ndë ai.
34 E si dolli Iisui jashtë nga varka, pa shumë turmë. E i erdhi keq për ata, se qenë posi dhëntë pa dëlmier, e nisi t’i dhidhaks ata shumë.
35 E si shkoi koha, ju qasnë mathitit’ e tij, e i thanë, se: Vëndi ësht’ erimí, edhe koha është shkuarë.
36 Lëshoi ata të venë rrotull fshatëravet e qutetevet, të blejënë bukëra për vetëhe të ture, sepse s’kanë se ç’të hanë.
37 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Epuni juvet ature të hanë. Edhe ata i thon’ atij: Të vemi të blejëmë diqind dhinarë bukëra, e t’u apëmë ature të hanë?
38 Edhe ai u thot’ ature: Sa bukëra keni? Hajdeni e shihni. E si vanë e panë, i thanë: Pesë, edhe di pishq.
39 E i porsiti ata që t’i vënë të rrinë të gjithë sufrà-sufrà mbi bar të njomë.
40 E ndëjnë poshtë çetë-çetë; ca nga njëqind, e ca nga pesëdhjetë.
41 E si mori të pesë bukëtë, edhe të di pishqitë, e si vështroi lart ndër Qiell, i bekoi, e i theu bukëtë, e ua dha mathitivet së tij, t’i vijnë përpara ature, edhe të di pishqitë i ndau ndë gjithë.
42 E hangrë të gjithë, e u frinë.
43 E ngrijtinë nga copatë dimbëdhjetë shporta plot, edhe nga pishqitë.
44 E ata që hangrë bukët’ ishnë ngjera pesë mijë burra.
45 E atë çast anangasi mathitit’ e tij të hijënë ndë varkë, e të shkojënë më përpara përtej ndë Vithsaidha, ngjera sa të lëshojë ai turmënë.
46 E ai si i lëshoi ata, vate mbë mal të falej.
47 E si u err, varka qe mbë mes të detit, e ai qe vetëmë ndë dhe.
48 E i pa ata që mundonejnë tuke hequrë kupitë (sepse era qe kondrë nd’ata). E mbë të katërtënë të natësë, vate mb’ata tuke ecurë mbi det, e duaj t’u shkon më parë.
49 Edhe ata si e pan’ atë që ecën mbi det, u duk nd’ata se është fantasí, e nisnë të thërrisnë.
50 (Sepse e pan’ atë të gjithë e u drodhë). E atë çast u foli ature, e u thotë: Kini tharos, se unë jam, mos u trëmbni.
51 E hipi mbë ta sipër mbi varkë, e pushoi era, e kaqë më tepër tromaksnë me vetëhe të ture, e u çuditnë.
52 Se nuk’ e kishnë kupëtuarë mirë atë që u bë ndë bukëra, se u qe verbuarë zëmër’ e ture.
53 E si u hodhë përtej gjolit, erdhë mbë vënd të Gjenisaretit; e atje araksnë ndë liman.
54 E poqë duallë ata nga varka, atë çast e njohnë atë.
55 E si gjezdisnë ndëpër gjith’ ato vënde që qenë rrotull, nisnë të bijnë mbi shtrate gjith’ ata që qenë sëmurë keq, tekdo që digjoijnë se atje është.
56 Edhe tekdo që vij ndë fshatëra, a ndë qutete, a ndë çifliqe, vijnë udhëvet të sëmurëtë, e i lutejn’ atij, që t’i zijnë vetëmë pëqin’ e rrobavet së tij, e sa që e zijnë, shëronejnë nga sëmunda.