1 John 2
1 Djelmthit’ e mi, u shkruaj juvet këto punëra, që të mos fëjeni. E ndë pastë ndonjë fëjierë, kemi kush të lutetë mbanë babait, Iisu Hristonë të drejtinë.
2 E ai është një ndëjesë për faje tona, edhe jo për tonatë vetëmë, po edhe për të gjithë botësë.
3 E nga këjo e dimë që e kemi njohurë atë, ndë ruajtiçim porsit’ e tij.
4 Ai që thotë se e njoha atë, e porsit’ e tij nuk’ i ruan, është gënjeshtjar, e e vërteta nuk’ është mbë të.
5 Ma ai që ruan fjalën’ e tij, tek ai me të vërteta dashuria e Perndisë ësht’ e tërë. Mbë këtë njohëmë që jemi mbë të.
6 Ai që thotë se qëndron mbë të, duhetë që të ecëjë edhe ai kështu sikundr’ eci edhe ai.
7 Vëllazër, nuk’ u shkruaj juvet porsi të re, po porsi të lashtë, që e keshëtë që krie herësë. Porsia e lashtë është fjala që patë digjuarë që krie herësë.
8 Për së ditit porsi të re u shkruaj juvet, që është e vërtetë nde ai, edhe ndë juvet, se errëcira shkon, e drita e vërtetë ndashti feks.
9 Ai që thotë se është ndë dritë, e vëllan’ e tij nuk’ e do, është ndë errëcirë ngjera ndashti.
10 Ai që do vëllan’ e tij, gjëndetë ndë dritë, e nuk’ është skandallo mbë të.
11 Ma ai që nukë do vëllan’ e tij, është nd’errëcirë e nd’errëcirë ecën, e nukë di ku vete, sepse i verboi sit’ e tij errëcira.
12 U shkruaj juvet, o djelm, se u ndëjenenë fajetë tuaj për ëmër të tij.
13 U shkruaj juvet, o baballarë, që kini njohurë atë që ish që heriet; u shkruaj juvet, o trima, që kini mundurë dinaknë; u shkruaj juvet, o djelm, që kini njohurë babanë.
14 U shkrova juvet, o baballarë, sepse kini njohurë atë që qe që heret; u shkrova juvet, o trima, sepse jini të fortë, e fjal’ e Perndisë qëndron mbë juvet, e e kini mundurë dinaknë.
15 Mos doi jetënë, as punët’ e jetësë. Ndë do ndonjë jetënë, dashuria e babait nuk’ është mbë të.
16 Sepse gjith’ ajo që është ndë jetë, është dëshërim i kurmit, edhe dëshërim i sivet, edhe perifani e jetësë, ajo nukë vjen nga babai, po vjen nga jeta.
17 E jeta shkon, edhe dëshërimi i saj; ma ai që bën thelimën’ e Perndisë, duron për gjithë jetë të jetësë.
18 Djelm, këjo është kohë e pastajme, e sikundrë digjuatë, që Antihristoi vjen, edhe ndashti janë bërë shumë Antihristër. Këtej e kupëtojmë që është kohë e pastajme.
19 Prej nesh duallë, po s’qenë prej nesh, sepse të ishnë prej nesh, do të qenë mbeturë me nevet, po që të çfaqenë, që nukë janë gjithë prej nesh.
20 Ma juvet kini hrismë nga Shënjti, e i diji të gjitha.
21 Nuk’ u shkrova juvet si të padijturet të vërtetënë, po si të tillëvet që e dini atë, e që ndonjë gënjeshtrë nukë vjen nga e vërteta.
22 Cili është gënjeshtjar, përveçe atij që arnis se Iisui nuk’ është Krishti? Kij është Antihristoi, që arnis babanë, edhe të birë.
23 Cilido që arnis të birë, nukë ka as babanë.
24 Juvet adha, atë që e digjuatë që krie herësë, le të qëndrojë pa luajturë mbë juvet. Ndë qëndroftë mbë juvet ajo që e digjuatë që herën’ e parë, edhe juvet do të qëndroni pa luajturë ndë babanë edhe ndë të birë.
25 Këjo është ajo e taksurë, që u taksi juvet ai, jetën’ e pasosurë.
26 Këto ua kam shkruarë juvet, për ata që u pllanepsjënë juvet.
27 Po le të mbetetë mbë juvet ajo hrismë që kini marrë prej si, e nukë kini hri që t’u dhidhaksjë njeri juvet, ma sikundr’ u dhidhaks juvet ajo hrismë për të gjitha, edhe ësht’ e vërtetë e nuk’ është gënjeshtjare, e sikundr’ u ka dhidhaksurë juvet, qëndroni mbë të.
28 Ndashti, djelm, qëndroni mbë të, që kur të çfaqetë, të kemi tharos e të mos turpëronemi prej asaj, mbë t’ardhurë të saj.
29 Ndë diji që është i drejtë, dijnie se cilido që bën të drejtënë, është lerë prej si.