Micah 2
1 «Mjerë ata që kurdisin ligësi e vepra të mbrapshta në shtrojë. Sa zbardh mëngjesi i kryejnë, se e kanë në dorë t'i bëjnë.
2 Lakmojnë ara e i zaptojnë, lakmojnë shtëpi e i rrëmbejnë. Zhvasin burrin bashkë me shtëpinë e tij, zhvasin njeriun e trashëgimin e tij.
3 Ndaj, kështu thotë Zoti: “Ja, për këtë familje po kurdis një fatkeqësi që nuk do ta hiqni dot qafe. Kryelartë s'do të dilni prej saj, se koha e kobshme po ju pret.
4 Atë ditë do të bëheni përrallë e do të vajtohet: ‘U shkatërruam! U shkatërruam!’. Prona e popullit tim ndërruaka duar! Ah, si më ikën duarsh! Arat tona tradhtarëve u shkuan!”.
5 Ndaj askush s'do të hedhë short për ju në bashkësinë e Zotit.
6 “Mos kumtoni!”, kumtojnë ata, “Mos i kumtoni këto fjalë, se nuk do të turpërohemi”.
7 Pse, o shtëpi e Jakobit, a thuhet: “ Zoti s'paska më durim! Të tilla qenkan veprat e tij!”? A nuk i sjellin mirësi fjalët e mia, atij që ecën drejt?
8 Por, së fundi, populli im ngriti krye porsi armik. Ia rrëmbeni gunën atij që ecën udhës qetë e që s'ka ndër mend të ndeshet.
9 Gratë e popullit tim i dëboni nga shtëpitë e tyre të dashura. Lavdinë time ua rrëmbeni përherë fëmijëve të tyre.
10 Ngrihuni, ikni, në këtë vend nuk ka prehje, se u ndot, u rrënua, hidhur u shkatërrua.
11 Këdo që shkon nga fryn era e gënjen: “Do të kumtoj për verë e pije të forta!”, ky popull e quan profet.
12 Do të të mbledh tok, o Jakob, do t'i grumbulloj krejt tepricën e Izraelit. Do t'i bashkoj porsi dhentë në vathë, si kopetë nëpër kullota, dhe do të gumëzhijë njerëzia.
13 Ai që çan udhën do t'u prijë, do të çajnë e do të kapërcejnë, nëpër porta do të hyjnë. Mbreti do të hyjë para tyre dhe Zoti në krye».