Bible

1 Prifti Pashhur, biri i Imerit, kryepërgjegjës në tempullin e Zotit, e dëgjoi Jereminë duke profetizuar këto gjëra. 2 Pashhuri e rrahu profetin Jeremi dhe e futi në qelinë që gjendej te Porta e Epërme e Benjaminit, në tempullin e Zotit. 3 Të nesërmen, kur Pashhuri e nxori Jereminë nga qelia, Jeremia i tha: « Zoti nuk do të të thërrasë më Pashhur, por “tmerr rreth e qark”. 4 Se kështu thotë Zoti: ja, do të të fus tmerrin ty e mbarë miqve të tu. Do të bien prej shpatës së armiqve të tyre e ti do t'i shohësh me sytë e tu. Mbarë Judën do ta dorëzoj në dorë mbretit të Babilonisë. Ai do t'i shpërngulë në Babiloni e do t'i godasë me shpatë. 5 Mbarë pasurinë e këtij qyteti, të gjitha pronat, të gjitha gjërat e çmueshme dhe të gjitha thesaret e mbretërve të Judës do t'ua dorëzoj armiqve të tyre. Ata do t'i plaçkitin, do t'i kapin e do t'i shpërngulin në Babiloni. 6 Edhe ti, Pashhur, e gjithë sa banojnë në shtëpinë tënde, do të shkoni në robëri, në Babiloni do të shkoni, atje do të vdisni e atje do të varroseni, ti e të gjithë miqtë e tu, për të cilët ke profetizuar rrejshëm. 7 Ti më joshe, o Zot, e unë u josha, më munde e fitove. Shpoti u bëra tërë ditën, të gjithë tallen me mua 8 Se sa herë flas, bërtas: “Dhunë e rrënim!”, thërras, se shkak qesëndie u bë për mua fjala e Zotit e shkak përqeshjeje tërë ditën. 9 Thosha me vete: “Nuk do ta kujtoj më, e nuk do të flas më në emrin e tij”. Por kisha në zemër një si zjarr flakërues, të ndryrë brenda kockave të mia. U orvata ta ndalja, por nuk munda. 10 Dëgjoja pëshpërimat e shumicës: “Tmerr rreth e qark! Paditeni! Ta paditim!”. Të gjithë dashamirësit e mi prisnin rrëzimin tim: “Ndoshta do të gënjehet, mund ta mposhtim e të marrim hak kundër tij”. 11 Por Zoti është me mua porsi trim i frikshëm, ndaj do të dridhen përndjekësit e mi e nuk do të ngadhënjejnë. Do të koriten fare, se nuk do t'ia dalin, me turp të përhershëm që nuk do të harrohet. 12 O Zoti i ushtrive, që e shqyrton të drejtin, që shqyrton veshkat e zemrën, shfaqma hakmarrjen tënde kundër tyre, se ty ta parashtrova çështjen time. 13 Këndojini Zotit, lëvdojeni Zotin, se e çliroi jetën e nevojtarit nga dora e keqbërësit. 14 Mallkuar dita kur u linda! Dita kur më lindi ime më mos qoftë e bekuar! 15 Mallkuar qoftë njeriu që i solli lajmin tim eti e i tha: “Të ka lindur djalë” e me ngazëllim e ngazëlleu. 16 Ai njeri qoftë si qyteti, që Zoti e përmbysi pa mëshirë. Dëgjoftë britma në ag e ulërima në mesditë, 17 se nuk më la të vdisja që në bark; ime më do të ishte për mua varr e barku i saj shtatzënë përjetë. 18 Pse dola nga barku, për të parë mund e pikëllim e për t'i sosur me turp ditët e mia?».