Jeremiah 14
1 Fjala e Zotit drejtuar Jeremisë në lidhje me thatësirën.
2 Juda është në zi e portat e tij lëngojnë, vajtojnë përdhe e gjëma e Jerusalemit ngrihet lart.
3 Fisnikët e tyre dërgojnë vegjëlinë për ujë, vijnë te sternat, por ujë nuk gjejnë e kthehen me enët zbrazur. Mbeten të turpëruar e të poshtëruar, ndaj kokën mbulojnë.
4 Dheu është plasaritur, se nuk bie shi mbi tokë, ndaj bujqit janë turpëruar e kokën kanë mbuluar,
5 edhe drenusha në fushë pjell dhe e braktis pjellën, se nuk ka bar.
6 Gomarët e egër qëndrojnë mbi rrahe, gulçojnë për frymë si çakej, u perëndojnë sytë, se nuk ka blerim.
7 «Ndonëse fajet tona dëshmojnë kundër nesh, o Zot, vepro për hir të emrit tënd, se të shumta janë pabesitë tona, kundër teje kemi mëkatuar.
8 O shpresë e Izraelit, shpëtimtari i tij në kohë ngushtice, pse do të jesh si bujtës në tokë, si kalimtar që kthehet për një natë?
9 Pse bën si njeri i hutuar, si trimi që nuk mund të sjellë shpëtim? Por, ti je mes nesh, o Zot, e mbi ne thirret emri yt. Mos na braktis!».
10 Kështu thotë Zoti për këtë popull: «Ua ka ënda të enden, nuk u zënë këmbët dhe, prandaj nuk i pëlqejnë Zotit. Ai do të kujtohet për fajet e tyre dhe do t'i ndëshkojë mëkatet e tyre».
11 Zoti më tha: «Mos u lut për këtë popull, për mirëqenien e tij.
12 Edhe po të agjërojnë, nuk do t'ua dëgjoj britmën. Edhe po të kushtojnë fli shkrumbimi e fli drithi, nuk do t'i pranoj. Përkundrazi, me shpatë, me zi buke e me murtajë do t'i shfaros».
13 Atëherë thashë: «Ah, Zot, Zoti im! Ja, profetët u thonë: nuk do të shihni shpatë, as do të ketë zi buke për ju, se ai do t'ju japë një paqe të vërtetë në këtë vend».
14 Pastaj Zoti më tha: «Profetët kanë profetizuar gënjeshtra në emrin tim. Unë nuk i kam dërguar, nuk u kam dhënë urdhra e nuk u kam folur. Ata ju profetizojnë vegime të rreme, parashikime të kota dhe mashtrimet e zemrave të veta.
15 Prandaj, kështu thotë Zoti për profetët që profetizojnë në emrin tim, megjithëse nuk i kam dërguar unë, dhe që thonë: “As shpata, as zia e bukës nuk do të bien mbi këtë tokë”. Prej shpatës e zisë së bukës do të marrin fund ata profetë.
16 Populli, të cilit ata do t'i profetizojnë, do të nxirret jashtë në rrugët e Jerusalemit, për shkak të zisë së bukës e të shpatës, pa pasur kush t'i varrosë as ata, as gratë, as bijtë e as bijat e tyre. Do të zbraz mbi ta ligësitë e tyre.
17 Ti thuaju këtë fjalë: le të rrjedhin lot sytë e mi natë e ditë pa pushim, se e theu, e copëtoi virgjëreshën, bijën e popullit tim, plaga dhe sëmundja e rëndë.
18 Nëse dal në arë, ja, të therurit me shpatë. Nëse hyj në qytet, ja, të vdekurit prej urisë. Edhe profeti, edhe prifti, sillen nëpër vend e s'dinë.
19 A e ke hedhur tej Judën? A të neveritet Sioni? Pse na ke goditur e s'ka shërim për ne? Prisnim paqen, por nuk ka mirësi, kohën e shërimit, por, ja, tmerr.
20 E pranojmë, o Zot, paudhësinë tonë e fajin e etërve tanë, se kemi mëkatuar kundër teje.
21 Mos na përbuz, për hir të emrit tënd, mos e përçmo fronin e lavdisë sate, kujtohu e mos e thyej besëlidhjen me ne.
22 A ka ndër idhujt e kombeve ndonjë që mund të sjellë shiun? A e lëshojnë qiejt vetë shtrëngatën? A nuk je ti ai, o Zot, Perëndia ynë? Ne shpresojmë te ti, se të gjitha këto ti i ke bërë».