Ezekiel 28
1 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha:
2 «Bir i njeriut, thuaji prijësit të Tirit se kështu thotë Zoti im, Zoti: meqë t'u rrit mendja, the: “Unë jam Perëndi, ulem në fronin e perëndive, në zemër të detit”. Ndonëse je njeri e jo perëndi, por të është mbushur mendja se ke mendje perëndish,
3 ja, ti je më i urtë se Danieli, asnjë fshehtësi nuk të përvidhet.
4 Me urti e mençuri mblodhe pasuri, vure ar e argjend në thesaret e tua.
5 Me nuhatjen tënde të madhe për tregti, e shtove pasurinë, por t'u rrit mendja për shkak të pasurisë.
6 Prandaj kështu thotë Zoti im, Zoti: meqë t'u mbush mendja se ke mendje perëndish,
7 për këtë, ja, do të dërgoj kundër teje të huajt, kombet më mizore. Ata do të marrin shpatat kundër urtisë sate të hijshme e do ta përdhosin hijeshinë tënde.
8 Do të të plandosin në gropë e do të vdesësh me vdekjen e të therurve në zemër të detit.
9 A përsëri do të thuash: “Unë jam Perëndi”, përballë vrasësve të tu? Por njeri je ti e jo Perëndi, në dorë të thertarëve të tu.
10 Do të vdesësh siç vdesin të parrethprerët, nga dora e të huajve, se unë fola, kumton Zoti im, Zoti ».
11 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha:
12 «Bir i njeriut, nis vajtimin për mbretin e Tirit e thuaji se kështu thotë Zoti im, Zoti: ti ishe vula e përsosurisë, plot urti e me bukuri të përkryer.
13 Ti ishe në Eden, në kopshtin e Perëndisë. Çdo gur të çmuar kishe për mbulojë: rubin, krisolit e smerald, topaz, oniks e diaspër, safir, granat e beril. Me zeje ari ishin lodrat e tua, gdhendjet e tua në ditën e krijimit tënd qenë bërë gati.
14 Ishe si kerub mbrojtës krahëhapur. Të vura mbi malin e shenjtë të Perëndisë e mbi gurë të zjarrtë ecje.
15 Të përsosura i kishe sjelljet që nga dita kur u krijove deri kur u gjet te ti paudhësia.
16 Për shkak të begatisë së shkëmbimeve të tua, u dende me dhunë në mesin tënd e mëkatove. Atëherë të flaka si të përdhosur nga mali i Perëndisë e të shkatërrova, o kerub mbrojtës, nga mesi i gurëve të zjarrtë.
17 T'u rrit mendja nga bukuria jote, t'u çart urtia për shkak të bukurisë. Të hodha përtokë e të flaka para mbretërve, që të shihnin shfaqje te ti.
18 Me teprinë e fajeve të tua, me dredhitë e shkëmbimeve të tua, i përdhose shenjtëroret e tua, prandaj qita flakë prej teje e ajo të përlau. Të ktheva në pluhur mbi dhe para syve të të gjithë shikuesve.
19 Tërë sa të njohin ndër popuj tmerrohen me ty. U bëre i frikshëm, more fund përgjithmonë».
20 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha:
21 «Bir i njeriut, sillu drejt Sidonit dhe profetizo kundër tij.
22 Thuaji se kështu thotë Zoti im, Zoti: ja ku më ke kundër teje, o Sidon! Do të përlëvdohem në mesin tënd. Do ta marrin vesh se unë jam Zoti pasi të kem shpallur gjykimin në të, pasi të kem vendosur në të shenjtërinë time.
23 Do të dërgoj kundër tij murtajën dhe gjaku do të rrjedhë udhëve të tij. Në mes të tij do të bien të therurit prej shpatës, që gjithandej do t'i rrethojë, e do ta marrin vesh se unë jam Zoti.
24 Nuk do të ketë më gjilpërë therëse për shtëpinë e Izraelit, as gjemb lëndues nga të gjithë ata që e rrethojnë me përçmim. E do ta marrin vesh se unë jam Zoti, Zoti vetë.
25 Kështu thotë Zoti im, Zoti: kur ta mbledh shtëpinë e Izraelit prej popujve ku janë shpërndarë dhe kur ta shfaq shenjtërinë time në ta para syve të kombeve, ata do të banojnë në tokën e vet që ia pata dhënë Jakobit, shërbëtorit tim.
26 Do të jetojnë aty të qetë, do të ndërtojnë shtëpi e do të mbjellin vreshta. Do të jetojnë të qetë, kur të zbatoj gjykimet kundër të gjithë atyre që i rrethonin me përçmim. Atëherë do ta marrin vesh se unë jam Zoti, Perëndia i tyre».