Ezekiel 21
1 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha:
2 «Bir i njeriut, ktheje fytyrën drejt jugut, shfryj kundër jugut dhe profetizo kundër pyllit të arës së Negevit.
3 Thuaji pyllit të Negevit: dëgjoje fjalën e Zotit! Kështu thotë Zoti: ja, po ndez në ty një zjarr që do të përpijë çdo dru të njomë e të thatë. Nuk do të shuhet flaka shkrumbuese, por do të djegë çdo sipërfaqe nga jugu në veri.
4 Atëherë çdo gjallesë do ta shohë se e ndeza unë, Zoti, e nuk do të shuhet».
5 Unë thashë: «Ah, Zoti im, Zot, ata thonë për mua: “A nuk flet me shëmbëlltyra ai?”».
6 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha:
7 «Bir i njeriut, ktheje fytyrën drejt Jerusalemit e shfryj kundër shenjtëroreve të tij. Profetizo kundër tokës së Izraelit
8 e thuaji tokës së Izraelit se kështu thotë Zoti: ja ku jam, kundër jush. Do ta nxjerr shpatën prej millit e do të këpus prej teje të drejtin e të mbrapshtin.
9 Meqë do të këpus prej teje të drejtin e të mbrapshtin, shpata ime do të dalë prej millit kundër çdo gjallese nga jugu në veri.
10 Çdo gjallesë do ta marrë vesh se unë, Zoti, e zhvesha shpatën e ajo nuk do të kthehet në mill.
11 Ti, bir i njeriut, rënko. Rënko para syve të tyre me brinjë të shqyer e me hidhërim.
12 Kur të të pyesin: “Pse rënkon?”, përgjigju: “Për shkak të njoftimit që po vjen. Çdo zemër do të meket e çdo dorë do të prehet. Çdo shpirt do të fiket e çdo gju do të bëhet ujë. Ja, po vjen e po kryhet, kumton Zoti im, Zoti ”».
13 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha:
14 «Bir i njeriut, profetizo e thuaj se kështu thotë Zoti. Thuaj: Shpata, shpata e mprehur dhe e holluar,
15 e mprehur për të therur mirë, e holluar për të vezulluar!
16 E la ta hollonin për ta mbërthyer me dorë, e mprehu dhe e holloi për t'ia dhënë në dorë thertarit.
17 Bërtit e vajto, o bir i njeriut, se ajo ra mbi popullin tim, mbi të gjithë prijësit e Izraelit. Do të hasin në shpatë bashkë me popullin tim, prandaj shuplake kofshën,
18 se u vu në provë. E çfarë do të bënte po të mos kishte shkopin e përbuzjes? Kumton Zoti im, Zoti.
19 Ti, o bir i njeriut, profetizo e rrih shuplakë, le të bjerë dyfish shpata, trefish shpata e thertarëve. Është shpata e të therurve, e madhja, ajo i rrethon.
20 Për t'i mekur zemrat, për t'i shumuar të rënët, në çdo portë të tyre e vura shpatën vrastare. Është mprehur për të vezulluar, është holluar për therori.
21 Mprihe djathtas, ktheje majtas, ngado ta kthesh fytyrën.
22 Edhe unë do të rrah shuplakë e do ta shuaj zemërimin. Unë, Zoti, kam folur».
23 Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha:
24 ti, o bir i njeriut, cakto dy rrugë për ardhjen e shpatës së mbretit të Babilonisë. Të dyja duhet të nisen prej të njëjtit vend. Bëj edhe një shenjë e vëre në krye të rrugës për në qytet.
25 Cakto një rrugë për ardhjen e shpatës kundër Rabahut të amonitëve dhe kundër Judës, në Jerusalem, qytetit të fortifikuar.
26 Se mbreti i Babilonisë është ndalur te degëzimi i udhës, në krye të dy rrugëve, për të hedhur fall. Ai tund shigjetat, pyet idhujt, vëzhgon mëlçinë.
27 Në dorën e djathtë doli falli: Jerusalemi. I duhen vënë deshtë, duhet urdhëruar rrënimi, duhet ngritur britma e luftës; duhen vënë deshtë kundër portave, duhen hedhur ledhet, duhet ndërtuar rrethimi.
28 Megjithatë do t'u dalë fall i rremë, se u kishin dhënë besën, por ai u kujton fajin, prandaj duhen kapur.
29 Prandaj kështu thotë Zoti im, Zoti: meqë e kujtuat fajin tuaj, duke i zbuluar shkeljet tuaja, për të shfaqur mëkatet që gjenden në të gjitha bëmat tuaja, meqë i kthyet në kujtesë, me dorë do të kapeni.
30 E ti, o i përdhosur e i lig, o prijës i Izraelit, që të erdhi dita, koha e ndëshkimit tënd të fundit,
31 kështu thotë Zoti im, Zoti: hiqe kësulën dhe ule kurorën. Asgjë nuk do të jetë njësoj. Do të madhërohet përulësia e do të përulet madhëria.
32 Rrënim, rrënim, rrënim! Unë do ta kryej. Por edhe kjo nuk do të ndodhë derisa të vijë ai, të cilit i përket gjykimi, e unë do t'ia jap.
33 Ti, bir i njeriut, profetizo e thuaj se kështu u thotë Zoti im, Zoti, bijve të Amonit në lidhje me sharjet e tyre. Thuaj: shpata, shpata është zhveshur për therori. Është mprehur për të prerë e për të vezulluar.
34 Kur të kenë vegime mashtruese për ty e të qesin fall të rremë, do t'u bjerë në fyt përdhosësve të paudhë, pasi t'u ketë ardhur dita, në kohën e ndëshkimit të fundit.
35 Ktheje në mill. Në vendin ku u krijove, në dheun e prejardhjes sate do të të gjykoj.
36 Do ta derdh zemërimin tim mbi ty. Do ta shfryj mbi ty zjarrin e mërisë sime e do të të lë në dorë të tutkunëve, mjeshtërve të rrënimit.
37 Do të bëhesh ushqim për zjarrin. Në mes të dheut do të bjerë gjaku yt. Nuk do të kujtohesh më, se unë, Zoti, kam folur.