Deuteronomy 33
1 Moisiu, njeriu i Perëndisë, i bekoi kështu izraelitët para se të vdiste:
2 « Zoti erdhi prej Sinait, prej Seirit rrezatoi mbi ta, vezulloi prej malit Paran, bashkë me mijëra të shenjtë. Zjarr flakërues, lëshonte dora e tij e djathtë.
3 Ti që popujt i do, në dorë i ke gjithë të shenjtët. Nën këmbët e tua, ata përulen, e fjalën tënde zbatojnë,
4 ligjin, që na dha Moisiu, si trashëgimi për bashkësinë e Jakobit.
5 Mbret i Jeshurunit u bë Zoti, kur u mblodhën krerët e popullit, të gjitha fiset e Izraelit.
6 Rroftë Rubeni e mos u shoftë, edhe pse i vogël në numër».
7 Këtë i tha Judës: «Dëgjoje, o Zot, zërin e Judës, ktheje te populli i vet. Duart i pastë gati për luftë, prej kundërshtarëve shpëtoje».
8 Levit i tha: «Tumimi e Urimi yt, qoftë me besëtarin. Atë e sprovove në Masë, në ujërat e Meribës me të u grinde.
9 Për nënën e atin e vet tha: “Nuk i këqyr!”, vëllanë nuk e pranoi, bijtë e vet nuk i njohu, për të mbajtur fjalën tënde, besëlidhjen tënde për të ruajtur.
10 Do t'ia mësojë Jakobit vendimet e tua, Izraelit, ligjin tënd. Temjan do të djegin para teje, fli shkrumbimi mbi altarin tënd.
11 Bekoje, o Zot, fuqinë e tij, pranoji veprat e duarve të tij. Kundërshtarët e tij këputi në mes, mos ngritshin më krye armiqtë e tij».
12 Benjaminit i tha: «I dashuri i Zotit jeton i sigurt pranë tij, gjithë ditën nën mbrojtjen e tij. Në kraharorin e Zotit banon ai».
13 Jozefit i tha: «Toka e tij, bekim prej Zotit, prej stolive të vesës së qiellit, të ujërave që shtrihen nën dhe,
14 prej dhuratave që prodhon dielli, që sjell çdo hënë e re,
15 prej të përzgjedhurave të bjeshkëve të moçme, prej begatisë së kodrave të amshuara,
16 prej të mirave e plotësisë së dheut, dhe përkrahjes së atij që në shkurre u duk. Ia mbulofshin kryet Jozefit, ballin e të shuguruarit mes vëllezërve.
17 Madhështor si i parëlinduri i mëzatit, e me bri si ato të kaut, që me to shpon popujt e tokën anekënd. E tillë është moria e Efraimit e mijërat e Manaseut».
18 Zabulonit i tha: «Gëzohu, o Zabulon, në rrugëtimet e tua e ti Isahar në tendat e tua.
19 Do të thërrasin popujt në mal, për të kushtuar fli drejtësie. Do të gëzojnë pasuritë e detit e thesaret e fshehta të rërës».
20 Gadit i tha: «Bekuar qofshin hapësirat e Gadit, si luan ai shtrihet e shqyen fund e krye.
21 Zgjodhi për vete më të mirën, se kur krerët e popullit u mblodhën, hise prijësish ai mori. Drejtësinë e Zotit, ai zbatoi, vendimet e tij bashkë me Izraelin».
22 Danit i tha: «Dani është pjellë luani që kërcen prej Bashanit».
23 Neftaliut i tha: «Neftaliu u kënaq me hir, përplot me bekimet e Zotit. Zotëron perëndimin e jugun».
24 Asherit i tha: «Qoftë Asheri ndër më të bekuarit e fëmijëve, i pëlqyeshëm ndër vëllezërit e tij. Këmbët i laftë me vaj.
25 Shulat i pastë prej hekuri e bronzi e fuqia i qoftë përjetë».
26 «Nuk ka si Perëndia, o Jeshurun. Kalëron qiej e re me madhështi, që në ndihmë të të vijë.
27 Strehë është Perëndia i amshuar, përkrahje krahët e tij të përjetshëm. Armiqtë i zbon para teje, “Shkatërrojini”, ai urdhëron.
28 Izraeli banon i sigurt, rrjedha e Jakobit e qetë, në tokën e drithit e të verës, ku vesa e qiellit rigon.
29 Lum ti, o Izrael. Cilin popull shpëtoi Zoti si ti? Ai është mburoja që të mbron, shpata që lavdi të sjell. Armiqtë do të të lëpihen, e ti do t'i shtypësh me këmbë».