Bible

1 Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon. 2 Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy; 3 Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, [mówiąc]: Śpiewajcie nam [którąś] z pieśni Syjonu. 4 Jakże możemy śpiewać pieśń PANA na obcej ziemi? 5 Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica. 6 Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość. 7 Pamiętaj, PANIE, synów Edomu [i] dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie [je] aż do jego fundamentu. 8 O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci [za] zło, jakie nam uczyniłaś. 9 Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę.