1 Kings 5
1 Chiram zaś, król Tyru, wyprawił do Salomona swoich posłów, ponieważ usłyszał, że namaszczono go na króla po ojcu, a Chiram zawsze pozostawał w przyjaznych stosunkach z Dawidem.
2 Salomon z kolei przesłał do Chirama wiadomość:
3 Ty znałeś mojego ojca Dawida. Wiesz, że nie zdołał zbudować świątyni dla imienia PANA, swojego Boga, z powodu wojen, w które był uwikłany, dopóki PAN nie poddał mu wrogów pod stopy.
4 Teraz jednak PAN, mój Bóg, dał mi zewsząd wytchnienie, nie mam przeciwników i nic mi nie zagraża.
5 Dlatego postanowiłem zbudować świątynię dla imienia PANA, mojego Boga. Tak zresztą PAN obiecał mojemu ojcu Dawidowi: Twój syn, którego posadzę po tobie na twoim tronie, zbuduje dom dla mojego imienia.
6 Teraz więc rozkaż naścinać mi cedrów z Libanu i niech moi słudzy dołączą do twoich. Ja natomiast przekażę ci zapłatę dla twoich sług, dokładnie według twojej oceny. Wiesz bowiem, że nie ma u nas nikogo, kto znałby się na wyrębie drzew równie dobrze, jak Sydończycy.
7 Gdy Chiram usłyszał te słowa Salomona, bardzo się ucieszył: Błogosławiony niech będzie dziś PAN, który dał Dawidowi tak mądrego syna, aby zapanował nad ludem tak licznym, jak ten.
8 I Chiram przesłał Salomonowi następującą wiadomość: Przychylam się do tego, co napisałeś. Spełnię wszystkie twoje życzenia, jeśli chodzi o drzewa cedrowe i cyprysowe.
9 Moi słudzy sprowadzą je z Libanu nad morze, gdzie każę powiązać je w tratwy i przesłać na wyznaczone przez ciebie miejsce. Tam zostaną rozwiązane i stamtąd je sobie zabierzesz. W zamian za to ty spełnisz moje życzenie, to jest zaopatrzysz w żywność mój dwór.
10 Na tej podstawie Chiram dostarczał Salomonowi drewno cedrowe i drewno cyprysowe — tyle, ile go potrzebował —
11 a Salomon przekazywał Chiramowi rokrocznie dwadzieścia tysięcy korów pszenicy dla wyżywienia jego dworu oraz dwadzieścia korów bitej oliwy.
12 PAN zaś, zgodnie z obietnicą, darzył Salomona mądrością. Między Chiramem a Salomonem panował pokój. Zawarli nawet z sobą przymierze.
13 Król Salomon nakazał także dokonać w całym Izraelu poboru przymusowych robotników. Zatrudniono trzydzieści tysięcy mężczyzn.
14 Byli oni następnie wysyłani do Libanu na przemian, po dziesięć tysięcy w miesiącu: miesiąc byli w Libanie, a dwa miesiące w domu. Przymusowymi pracami kierował Adoniram.
15 Ponadto Salomon zatrudniał siedemdziesiąt tysięcy tragarzy i — w górach — osiemdziesiąt tysięcy kamieniarzy,
16 oprócz urzędników pracujących w nadzorze — w liczbie trzech tysięcy trzystu — kierujących ludźmi, którzy wykonywali pracę.
17 Na polecenie króla wydobywano wielkie, kosztowne kamienie na fundamenty świątyni. Były to kamienie ciosane.
18 Obrabiali je budowniczowie Salomona i Chirama. Dopasowywali je i w ten sposób przygotowywali drewno oraz kamienie na budowę świątyni.