Titus 3
1 Wszystkim zaś przypominaj, iż do rządzących powinni się odnosić z całym szacunkiem i poddaniem, w gotowości do zaangażowania w każde dobre dzieło.
2 Niech nikt o nikim źle się nie wypowiada. Wierzący bowiem powinni unikać kłótni, wobec wszystkich być życzliwi i do każdej osoby odnosić się z całą łagodnością.
3 Przecież i my byliśmy kiedyś bezmyślni, buntowniczy i błądzący, zniewoleni różnego rodzaju żądzami oraz pragnący życia w luksusach i rozkoszy. Dążyliśmy do tego pełni złości, zawiści i gniewu. A przesyceni wzajemną nienawiścią, byliśmy Bogu obrzydliwi!
4 A jednak On, nasz Bóg i Zbawiciel, zdecydował się okazać nam swą dobroć i ofiarną miłość!
5 Uczynił to nie z powodu naszych starań ani nie w nagrodę za dobre postępowanie czy uczynki, którymi pragnęliśmy zdobyć sobie w Jego oczach uznanie, lecz jedynie z uwagi na swe wielkie miłosierdzie! Co więcej, wprowadził nas również na drogę zbawienia przez odradzające i odnawiające obmycie w Duchu Uświęcenia,
6 którym tak hojnie nas obdarował w Jezusie Chrystusie, naszym Zbawicielu.
7 Tylko w Nim bowiem każdy z nas, dostępując uznania za sprawiedliwego, wezwany jest do trwania w udzielonej nam łasce i do radowania się nadzieją czekającego nas dziedzictwa w odwiecznym i nieskończonym Życiu.
8 Jest to wielka prawda zasługująca na uznanie! Dlatego chciałbym, abyś nauczał jej z całą mocą, podkreślając, że ci, którzy złożyli swoją ufność w Bogu, mają również zabiegać o wyróżnianie się dobrymi czynami, gdyż jest to piękne w oczach Bożych, a dla ludzi pożyteczne.
9 Pamiętaj, aby unikać głupich dociekań, wywodów i kłótni na tematy religijne, co zwykle prowadzi do sporów. Sprawy te – w perspektywie wieczności – niczemu nie służą i są bezużyteczne.
10 A człowieka, który tworzy stronnictwa i wszczyna zgubne dyskusje, napomnij raz i drugi, a jeśli nie posłucha, usuń ze wspólnoty,
11 informując innych, że jego myślenie uległo zepsuciu, a on sam – trwając w błędzie – wydał wyrok na siebie.
12 Kiedy już Artemas albo Tychik dotrą do ciebie, postaraj się sam przybyć do mnie – do Nikopolis, gdzie postanowiłem przezimować.
13 Uczonego w prawie Zenasa oraz Apollosa czym prędzej zaopatrz na drogę, i to tak, by niczego im nie brakowało.
14 Niech obecni przy tobie bracia i siostry w wierze uczą się, jak dobrymi czynami zaradzać rodzącym się potrzebom. Nie byłoby dobrze, gdyby byli bezowocni.
15 Pozdrawiają cię wszyscy, którzy są przy mnie. Ty zaś przekaż nasze pozdrowienie tym, którym w wierze jesteśmy bliscy. Niech Boża łaska otacza każdego z was.