Bible

1 W kolejnym widzeniu ujrzałem Nowe Niebiosa i Nową Ziemię, gdyż te pierwsze już przeminęły. Nie było w nich już żadnego zagrożenia ani chaosu. 2 Zobaczyłem też Miasto Święte – Nową Jerozolimę, która zstępowała od Boga z Niebios. Było ono przystrojone niczym oblubienica szykująca się na spotkanie swojego wybranka. 3 Wtedy od Tronu usłyszałem wielki głos, który ogłaszał: — Oto jest prawdziwa Boża świątynia, w której Najwyższy razem z ludźmi zamieszka na zawsze. Oni będą Mu ludem, a On – ich Bóg – będzie Bogiem z nimi! 4 Tam otrze z ich oczu wszelką łzę i już nie będzie śmierci pośród nich! Nie będzie też cierpienia ani smutku, bólu czy narzekania, gdyż pierwszy świat przeminął. 5 A Chrystus zasiadający na Tronie rzekł: — Oto wszystko stworzę na nowo. I dodał: — Zapisz tak: „Te słowa są prawdziwe i godne zaufania!”. 6 A potem dodał jeszcze: — Tak się stanie, ponieważ to JA JESTEM Alfą i Omegą, to znaczy Początkiem i Końcem – Źródłem i Doskonałym Finałem wszystkiego. Temu, który odczuwa duchowe pragnienie, dam darmo pić ze Źródła Życia, 7 zaś ten, kto okaże się zwycięzcą nad własnymi słabościami i pokusami grzechu, otrzyma dziedzictwo z moich rąk. Ja będę mu Bogiem, a on będzie mi synem. 8 Lecz wszyscy, którzy okażą się tchórzami, wszyscy niewierzący, a także trwający w obrzydliwościach, jakimi są morderstwa i wyuzdanie seksualne oraz pornografia; wszyscy, którzy okażą się zaangażowani w magię, trwający w bałwochwalstwie i w różnorodny sposób zwodzący innych – wszyscy oni jako wieczne dziedzictwo otrzymają udział w ognistym jeziorze płonącej siarki. Na tym będzie polegać druga Śmierć – ta wieczna! 9 Potem jeden z owych siedmiu aniołów, którzy trzymali puchary Bożego gniewu z ostatecznymi kataklizmami, podszedł do mnie i powiedział: — Chodź, pokażę ci, gdzie zamieszka Oblubienica, to znaczy Małżonka Chrystusa. 10 Następnie w duchu przeniósł mnie na górę potężną i wysoką, z której mogłem zobaczyć Święte Miasto – Nową Jerozolimę zstępującą od Boga z Niebios, 11 która jaśniała chwałą Najwyższego. Światłość, jaka od niej biła, przypominała blask drogocennego, krystalicznie czystego jaspisu. 12 Miała ona kształt grodu otoczonego wysokim i potężnym murem obronnym, w którym usytuowano dwanaście wież strzeżonych przez Bożych strażników. Każdą z nich nazwano imieniem jednego z dwunastu rodów Izraela. 13 Na wschodzie znajdowały się trzy wieże, na północy także trzy. Na południu trzy i na zachodzie również trzy. 14 Mur obronny oparto na dwunastowarstwowym fundamencie, a każda z warstw nosiła imię jednego z Dwunastu Apostołów Chrystusa. 15 Anioł, który ze mną rozmawiał, trzymał w swym ręku przyrząd mierniczy wykonany ze złota, którym miał się posłużyć, by ukazać mi wielkość tego Miasta, ogrom jego bram i muru obronnego. 16 Miasto zaś było założone na planie czworoboku, którego krawędzie były równe. Po dokonaniu pomiaru okazało się, że każdy bok miał długość ponad dwóch tysięcy kilometrów. Miało również taką samą wysokość. 17 Anioł zmierzył także mur ludzką miarą, którą się posłużył. Licząc w ten sposób, miał on ponad sześćdziesiąt metrów grubości 18 i był twardy oraz błyszczący niczym jaspis. Samo Miasto lśniło tak, jakby było uczynione z czystego złota wypolerowanego i mieniącego się jak cenny kryształ. 19 Fundament muru miejskiego wykonano z najwspanialszych rodzajów drogocennych kamieni – pierwszą jego warstwę z jaspisu, drugą z szafiru, trzecią z chalcedonu, czwartą ze szmaragdu, 20 piątą z sardonyksu, szóstą z karneolu, siódmą z chryzolitu, ósmą z berylu, dziewiątą z topazu, dziesiątą z chryzoprazu, jedenastą z hiacyntu, dwunastą z ametystu. 21 Potęgę muru podkreślały jego umocnienia: dwanaście wież wykonanych z jednorodnej masy perłowej. Główna arteria Miasta była szeroką aleją lśniącą, jakby uczyniono ją z czystego złota wypolerowanego niczym przejrzysty kryształ. 22 Świątyni tam nie widziałem. Nie była ona już więcej potrzebna, ponieważ jej sens oraz istota realizowały się w Obecności PANA, Boga Wszechwładnego, to jest Chrystusa. 23 Z tego samego powodu nie było tam słońca ani księżyca, ponieważ Chrystus był światłością całej tej społeczności! W Nim Chwała Boskiej mądrości ogarniała wszystko swoim blaskiem. 24 W tej chwale i w tej światłości żyć będą ludzie ze wszystkich narodów. Pośród nich widziałem władców ziemskich, którzy u stóp Najwyższego złożyli cały swój przepych, splendor i godności. 25 Miasto to nigdy nie będzie zamykane, gdyż zapanowała już światłość dnia, a ciemność nocy została na zawsze usunięta. 26 Zgromadzeni tam ludzie ze wszystkich narodów zeszli się, by razem oddawać Bogu cześć Jemu należną. 27 Nikt zbrukany i splamiony grzechem, kto nie poddał się Bożemu uświęceniu, nie znajdzie się w tej społeczności. Nie będzie pośród niej nikogo, kto by miał upodobanie w zwodzeniu i kłamstwie albo nurzał się w nikczemnych obrzydliwościach. Będą tam tylko ci, których imiona zapisano w Księdze Życia Chrystusa.