John 19
1 Wtedy Piłat rozkazał, aby poddano Jezusa biczowaniu.
2 Po biczowaniu żołnierze spletli z cierni wieniec, którym „ukoronowali” Jezusa. Potem odziali Go w szkarłatny płaszcz
3 i, stając przed Nim, szydzili: — Bądź pozdrowiony „królu żydowski”!. Za każdym razem wymierzali Mu silny policzek, bijąc ręką na odlew.
4 Piłat zaś ponownie wyszedł na zewnątrz i zwrócił się do tłumu: — Zaraz żołnierze przyprowadzą tu więźnia. Sami zobaczycie, że został on dokładnie przesłuchany, lecz żadnej winy w nim nie znaleziono.
5 W tym momencie żołnierze wyprowadzili Jezusa na zewnątrz pretorium. Był On okryty szkarłatnym płaszczem, a na głowie miał cierniowy wieniec. Wtedy namiestnik powiedział: — Spójrzcie, oto ten człowiek!.
6 Gdy arcykapłani i ich asysta zobaczyli Jezusa, zaczęli wrzeszczeć: — Ukrzyżuj go! Ukrzyżuj go! Lecz Piłat przerwał im: — Sami go sobie ukrzyżujcie! Ja nie znajduję w nim żadnej winy!
7 Wówczas przywódcy żydowscy tak zawołali: — My mamy swoje Prawo i według tego Prawa on musi umrzeć, gdyż sam siebie stawia w pozycji Boga.
8 Te słowa zaniepokoiły Piłata.
9 Kazał więc ponownie wprowadzić Jezusa do pretorium i tam Go spytał: — Skąd ty jesteś? Jednak tym razem Jezus nic mu nie odpowiedział.
10 Wtedy Piłat zapytał ponownie: — Nie odpowiadasz? Czyżbyś nie wiedział, że mam władzę ciebie zwolnić, jak również ukrzyżować?
11 Wtedy Jezus odrzekł: — Nie miałbyś żadnej władzy nade mną, gdybyś nie otrzymał jej od Tego, który góruje nad tobą. Dlatego grzech większy od twojego mają ci, którzy wydali mnie tobie.
12 Od tej chwili Piłat starał się uwolnić Jezusa, lecz przywódcy religijni jeszcze mocniej naciskali na niego, mówiąc: — Jeśli go wypuścisz, nie będziesz przyjacielem Cezara! Ktokolwiek bowiem samozwańczo ogłasza się królem, występuje przeciwko Cezarowi!.
13 Na te słowa Piłat kazał ponownie wyprowadzić Jezusa na zewnątrz i posadził Go na swojej ławie sędziowskiej, w miejscu zwanym kamiennym podestem, które po hebrajsku nazywa się gabbata.
14 A był to Dzień Przygotowania Paschy, mniej więcej w południe. Wtedy też, z ironią, zwrócił się do przywódców żydowskich: — Oto wasz „król”.
15 Na co oni, wzburzeni, zaczęli głośno skandować: — Precz z nim! Zabierz go stąd! Ukrzyżuj go! Wówczas Piłat, dalej drwiąc, zapytał ich: — Jak to? Mam ukrzyżować waszego „króla”? Wtedy arcykapłani powiedzieli: — Nie mamy innego króla niż Cezar!.
16 Po takim oświadczeniu Piłat skapitulował i zgodnie z ich życzeniem skazał Jezusa na ukrzyżowanie. Wtedy żołnierze zabrali Jezusa i
17 kazali Mu nieść belkę krzyżową aż do miejsca zwanego Czaszką, które po hebrajsku zwie się Golgota.
18 Tam Go ukrzyżowali. Po obu Jego stronach przybito do krzyży dwóch innych ludzi.
19 Na Jego krzyżu żołnierze umieścili tytuł winy, który Piłat zapisał w taki sposób: JEZUS Z NAZARETU, KRÓL ŻYDOWSKI.
20 Z powodu tego, że miejsce ukrzyżowania znajdowało się blisko miasta, wielu Żydów mogło zapoznać się z tytułem winy Jezusa. Dokument ten został sporządzony w trzech językach: hebrajskim, łacińskim i greckim.
21 Gdy arcykapłani przeczytali go, udali się pośpiesznie do Piłata z żądaniem, by zmienił jego treść: — Zmień obecny zapis „KRÓL ŻYDOWSKI” na taki: „Ten człowiek twierdził, że jest królem żydowskim”.
22 Lecz Piłat odrzekł: — Co napisałem, to napisałem! Niczego nie zmienię!
23 Po ukrzyżowaniu Jezusa czterej żołnierze rozdzielili pomiędzy siebie Jego szaty. Na koniec została do podziału tunika. Nie była ona szyta, lecz całkowicie tkana – od góry do dołu.
24 Z uwagi na to postanowili jej nie rozcinać, lecz losować, komu przypadnie ona w udziale. W ten sposób wypełniły się słowa Pisma: Me szaty rozdzielili już pomiędzy siebie, a o mą tunikę rzucili losami.
25 Przez cały czas pod krzyżem Jezusa stała Jego matka. Byli tam również: jej szwagierka Maria, żona Kleofasa, a także Maria z Magdali
26 oraz Jan – uczeń, którego On szczególnie miłował. W pewnej chwili Jezus zwrócił się do matki słowami: — Kobieto, teraz on będzie twoim synem.
27 Z kolei do ucznia powiedział: — Zajmij się nią jak swoją matką. Od tego momentu Jan wziął ją pod swoją opiekę.
28 Chwilę później Jezus, wiedząc, że wszystko już się dokonało, wyszeptał: — Pragnę!. To również stało się zgodnie z zapowiedzią, jaka jest w Piśmie.
29 W pobliżu zaś stało naczynie pełne winnego octu. Żołnierze nasączyli nim gąbkę i, mocując ją na pęku splecionych gałązek hizopu, przyłożyli Mu do ust.
30 Po skosztowaniu octu Jezus zawołał donośnym głosem: — Wykonało się!. Następnie skłonił głowę i wydał ostatnie tchnienie.
31 Wszystko to wydarzyło się w Dzień Przygotowania Paschy. Z uwagi na to, by skazańcy nie pozostali na krzyżach na czas świąteczny – zwłaszcza że nadchodzące święto miało mieć charakter nadzwyczaj uroczysty – przywódcy religijni poprosili Piłata o zdjęcie ciał skazańców z krzyży. Dla pewności miano im wcześniej połamać golenie.
32 Przyszli więc żołnierze i połamali nogi obydwu skazańcom, którzy byli ukrzyżowani obok Jezusa.
33 Kiedy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już skonał, nie połamali Mu nóg,
34 tylko jeden z nich, dla pewności, przebił Mu bok włócznią, a z rany natychmiast wypłynęła krew i woda.
35 Ja, Jan – naoczny świadek i uczestnik tego wydarzenia – oświadczam, iż to, co tu zapisałem, jest prawdą. Informacje te spisałem rzetelnie, abyście i wy mieli pewność, że tak właśnie było.
36 To również stało się zgodnie z proroctwem Pisma, że Jego kości nie zostaną złamane.
37 W innym miejscu Pismo zapowiadało także: Będą się wpatrywać w Tego, którego przebili.
38 Później Józef z Arymatei – który wcześniej, obawiając się przywódców religijnych, nie afiszował się tym, że jest uczniem Chrystusa – poprosił Piłata o wydanie mu ciała Jezusa. Gdy namiestnik wyraził zgodę, Józef udał się na miejsce i zabrał ciało Jezusa.
39 W tym czasie przybył tam również Nikodem, który kiedyś pod osłoną nocy przyszedł porozmawiać z Jezusem. Ten przyniósł ponad trzydzieści kilogramów mieszaniny mirry i aloesu.
40 Razem obwiązali ciało Jezusa płóciennymi pasami pochówkowymi, przekładając je wonnościami, zgodnie ze zwyczajem pogrzebowym, jaki obowiązuje wśród Żydów.
41 We dwóch przenieśli ciało Jezusa do ogrodu znajdującego się w pobliżu miejsca ukrzyżowania, gdzie znajdował się nieużywany dotąd grobowiec.
42 W nim złożyli ciało Jezusa. Spieszyli się mocno, gdyż kończył się już żydowski Dzień Przygotowania Paschy.