2 Peter 2
1 A skoro dawniej pojawiali się pośród ludu fałszywi prorocy, bądźcie pewni, że i teraz zjawią się wśród was fałszywi nauczyciele. Podstępnie będą głosić wam zwodnicze i zgubne nauki, pomijając lub minimalizując rolę Władcy, który nabył ich własną krwią, przez co ściągną na siebie nieuchronną zgubę!
2 Niestety wielu pójdzie za ich chamstwem i rozpasaniem, a Droga Prawdy będzie z ich powodu znieważana!
3 Z uwagi na zachłanność w dogadzaniu sobie i swą niepohamowaną żądzę bogacenia się będą was zwodzić gładkimi, pozornie mądrymi słowami! Lecz wiedzcie, iż wyrok na nich zapadł już dawno, a ich zguba już nadciąga!
4 Myśląc zaś o skutkach tego, co czynią, zwróćcie uwagę na to, iż Bóg nie oszczędził nawet aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz skazał ich na wtrącenie do piekielnej czeluści, gdzie pod strażą trzyma ich w najgłębszych lochach mrocznej Otchłani, aby w Dniu Chrystusa zostali sprawiedliwie osądzeni.
5 Podobnie z powodu pleniącego się grzechu Bóg nie oszczędził starego świata, lecz sprowadził na niego potop. Od śmierci zachował tylko rodzinę Noego, który przez długi czas głosił wszystkim Bożą sprawiedliwość.
6 Tak samo, z uwagi na grzech, obrócił w popiół miasta: Sodomę i Gomorę, zagładą potępiając to, co się w nich działo! W ten sposób ostrzegł wszystkich przed nurzaniem się w bezbożności.
7 Wyratował jedynie prawego Lota, który – udręczony rozwiązłością i chamstwem społeczeństwa,
8 w którym przebywał – cierpiał w duszy, widząc i słysząc narastającą dookoła niegodziwość.
9 Biorąc to wszystko pod uwagę, zapamiętajmy, że jeśli ktoś ma bogobojne serce, to PAN znajdzie sposób, by takiego człowieka wyratować z doświadczeń, które na niego spadają, lecz ludzi mających serca nieprawe pozostawia On w pożądliwościach, jakie nimi targają, aby w Dniu Sądu otrzymali należną im karę.
10 Myślę tu szczególnie o tych, którzy trwają w kalaniu siebie nieczystymi pożądliwościami! Ci, kierując się w życiu grzeszną naturą, nie tylko lekceważą sprawy Bożego Królestwa, ale również je profanują. O jakże zarozumiali są ci zuchwalcy! Nie powściągają swych języków, lecz bez lęku znieważają Chwałę Bożego Majestatu!
11 A przecież nawet aniołowie nie ważą się zachowywać w podobny sposób, choć są od ludzi znacznie potężniejsi. Nigdy też nie wyrażają się o innych w obraźliwy sposób, nawet gdy występują ze świadectwem przeciwko wyrzutkom. Wiedzą bowiem, że PAN jest sędzią, który oceni każde wypowiedziane słowo.
12 Ale ci odszczepieńcy, zatraceni w swej pysze, postępują niczym zwierzęta, które w swej naturze przeznaczone są do tego, by zostały schwytane i poprowadzone na rzeź! Bluźnią przeciwko temu, czego nie pojmują! Dlatego zginą jak bydło bezrozumne!
13 Spotka ich kara za zło, którego się dopuszczają, gdyż jawnie się chlubią czynioną rozpustą! Zakały te przychodzą na wasze spotkania, by zwodzić innych swym ohydnym życiem!
14 Ciągle wypatrują kobiet żądnych cudzołóstwa. Żadna świętość nie jest w stanie powstrzymać ich od grzechu! Nęcą i zwodzą ludzi niestabilnych w wierze! Serca swe wyćwiczyli w pazernej zachłanności, w dogadzaniu sobie i w niepohamowanej żądzy zbijania bogactwa! Są dziećmi przekleństwa, nasieniem ciemności!
15 Zeszli z prostej drogi, zboczyli na manowce! Poszli drogą Balaama, syna Bosora, którego skusiła hojna zapłata!
16 Lecz został on skarcony za swoją nieprawość: juczne bydlę po ludzku do niego przemówiło, aby powstrzymać szaleństwo tego proroka!
17 Ludzie ci są jak źródła, w których zbrakło wody! Są niczym tuman kurzu w dzikiej nawałnicy i jak chmury deszczu nigdy niedające! To dla nich jest przygotowany najgłębszy mrok ciemności.
18 Zakały te publicznie głoszą swe nadęte brednie. A jeśli ktoś od nich szybko nie ucieka, wabią go wizją spełnienia żądz cielesnych i „wolności” do chamskich zachowań. To samo czynią z tymi, którzy nazbyt blisko podchodzą do pokus i kręcą się przy nich bez opamiętania!
19 Głoszą im wolność, podczas gdy sami tkwią w niewoli, bowiem każdy jest niewolnikiem tego, czemu ulega lub sam się poddaje.
20 A chociaż początkowo – przez poznanie PANA naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa – zdołali uciec od skażenia świata, to teraz – powracając do życia według wzoru tego świata i wikłając się ponownie w jego pożądania – sami sprawiają, że ich stan obecny jest znacznie gorszy od poprzedniego!
21 Lepiej by im było w ogóle nie wkraczać na Drogę Bożego zbawienia, niż po wkroczeniu na nią odwrócić się od przykazanego im wzrastania w świętości!
22 Na ich przykładzie doskonale sprawdza się przysłowie: Pies zawsze powraca do swoich wymiocin, a wykąpana świnia do kałuży błota!.