1 Peter 4
1 A skoro sam Chrystus – pomimo swej świętości – doświadczył w ludzkiej naturze cierpienia, to uzbrójcie się w myśl, że wy również będziecie doznawać różnego rodzaju cierpień w czasie, gdy nadal jeszcze funkcjonujecie w doczesnej naturze.
2 Udręki te biorą się z faktu, że chociaż macie w sercach pragnienie, by do końca swych dni pełnić wolę Bożą, to grzeszna natura nadal zwodzi was różnorodnymi pożądaniami.
3 Jednak nie poddawajcie się jej! Zbyt wiele czasu już zmarnowaliście na realizowanie swych iście pogańskich pragnień, gdy żyliście w chamstwie i rozpuście, folgując swym pożądliwościom w orgiach, pijatykach i niegodziwym bałwochwalstwie.
4 Nie dziwcie się też, że ci wszyscy, z którymi kiedyś razem to czyniliście, a którzy nadal w tym tkwią, zaskoczeni są waszą odmianą. Widzą bowiem wyraźnie, że wam nie jest już z nimi po drodze i więcej już nie garniecie się do nich, by dalej wspólnie nurzać się w tych obrzydliwościach. Dlatego rzucają na was oszczerstwa.
5 Jednak sami będą musieli rozliczyć się ze wszystkiego, gdy staną przed obliczem Najwyższego, który w każdej chwili jest gotów osądzić zarówno tych, którzy wstąpili na drogę Życia, jak i tych, którzy ciągle pozostają na drodze wiodącej ku Śmierci.
6 Po to bowiem Dobra Wiadomość o ratunku w Chrystusie jest głoszona powszechnie, by wszyscy duchowo martwi, to znaczy ci, którzy nadal żyją według starej, ludzkiej natury, otrzymali szansę wejścia na drogę Życia pod kierownictwem Bożego Ducha.
7 A ponieważ koniec wszystkich zbliża się nieuchronnie, trwając w modlitwach, zachowujcie trzeźwe myślenie i rozsądek
8 Przede wszystkim w niezłomny sposób praktykujcie wzajemnie wobec siebie postawę ofiarnej Bożej miłości, pamiętając, iż ona nie koncentruje się na grzechach, lecz wszystkie je zakrywa.
9 Bądźcie wobec siebie gościnni bez żadnego narzekania!
10 Niech każdy służy braciom i siostrom w wierze tym darem duchowym, jaki otrzymał. Bądźcie dobrymi zarządcami darów, którymi Bóg w swojej łaskawości was obdarzył.
11 I tak, jeśli ktoś ma dar przemawiania – niech czyni to, jakby przekazywał Słowo samego Boga, a jeśli ktoś wykonuje inną posługę – niech czyni ją w oparciu o Bożą moc, aby w każdej sprawie Najwyższy był otaczany czcią w Jezusie Chrystusie, do Którego należy chwała i wszelka potęga na wieki wieków. Amen.
12 Umiłowani! Raz jeszcze podkreślam: nie czujcie się zaskoczeni intensywnością udręk i cierpień, których wielu z was doświadcza. Nie przydarza się wam nic niezwykłego!
13 Raczej rozumiejcie, że dzięki tym doświadczeniom wasza wytrwałość ma szansę prawdziwie się umocnić. Jeśli zaś na tym świecie – współuczestnicząc w cierpieniach podobnych do Chrystusowych – potraficie zachować w swych sercach Bożą radość, to przecież znacznie większe szczęście i wesele spotka was wówczas, gdy On ponownie objawi się w chwale.
14 A jeśli z powodu Chrystusa jesteście znieważani, bądźcie pewni, iż w ten sposób stajecie się uczestnikami wielkiego błogosławieństwa, gdyż Duch Chwały, to znaczy Duch Boga Żywego, spoczywa na was.
15 Oczywiście prawda ta nie ma zastosowania w sytuacji, gdy ktoś cierpi jako morderca, złodziej czy złoczyńca albo nieuczciwy zarządca cudzym mieniem. W takich bowiem wypadkach doświadcza konsekwencji, na które sam sobie zasłużył.
16 Jeśli jednak ktoś cierpi niesprawiedliwie, tylko z tego powodu, że jest uczniem Chrystusa, niech się tego nie wstydzi, lecz zawsze dba o to, by – będąc chrześcijaninem – w tym imieniu przynosił Bogu chwałę!
17 Nie zapominajmy, że Sąd Boży zacznie się od nas, którzy stanowimy żywy Przybytek Boga. A jeśli najpierw od nas, to jaki koniec czeka tych, którzy nie są posłuszni Bożej Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie?
18 Pismo tak wypowiada się o tych sprawach: Skoro prawym jest trudno przejść proces zbawienia, cóż czeka grzeszników oraz nikczemników?.
19 Z uwagi na to wszyscy – a szczególnie ci, którzy doświadczają cierpień – trwajmy w czynieniu dobra, co zgodne jest z wolą Boga, i polecajmy nasze dusze Stwórcy, który jest godny zaufania na wieki.