1 Corinthians 13
1 Zrozumcie więc, że gdybym nawet posiadał różnorodne obdarowania, włącznie ze zdolnością mówienia obcymi językami – zarówno tymi cywilizowanymi, jak i tymi, którymi posługują się posłańcy przybywający z barbarzyńskich stron świata – a nie miałbym w sobie Bożej postawy ofiarnej miłości, przypominałbym tylko dzwon dudniący bez sensu albo cymbał natarczywie brzęczący.
2 Gdybym miał dar prorokowania i dzięki niemu zyskał wgląd we wszystkie ukryte rzeczy, gdybym posiadał wszelką wiedzę, a do tego miał jeszcze wiarę pokonującą wszelkie siły ciemności, lecz nie miałbym postawy ofiarnej miłości, jaką Bóg ma w sobie, byłbym niczym – kompletnym zerem.
3 Gdybym nawet rozdał biednym wszystkie swe majętności, a na dodatek własne ciało wydał pokazowo na ofiarę, lecz w mym życiu zabrakłoby postawy ofiarnej Bożej miłości, w niczym by mi to nie pomogło.
4 Bracia i siostry, zrozumcie, że prawdziwym wskaźnikiem trwania w Chrystusie jest odwzorowywanie Bożej postawy ofiarnej miłości. Ją zaś cechuje cierpliwość i uprzejmość wobec innych. Kto trwa w ofiarnej postawie Bożej miłości, temu obca jest zawiść. Taki człowiek nie puszy się, nie wynosi nad innych,
5 nie zachowuje się po chamsku, nie jest samolubny ani złośliwy, nie rozpamiętuje swoich krzywd
6 i nie czerpie satysfakcji z niesprawiedliwości, lecz zawsze współweseli się z prawdą.
7 Wszystko znosi, nigdy nie traci ufności ani nadziei, gdyż – trwając w postawie ofiarnej Bożej miłości – potrafi wszystko przetrwać.
8 I pamiętajcie: ofiarna Boża miłość nigdy się nie poddaje – ona nigdy nie ustaje! Nie jest jak dar prorokowania, który kiedyś okaże się zbędny, albo jak dar przemawiania w obcych językach, który kiedyś zostanie cofnięty, ani jak „wiedza” czy „poznanie”, które w pewnym momencie staną się bezużyteczne.
9 Teraz bowiem poznajemy jedynie częściowo i rozumiemy tylko fragmentarycznie.
10 Ale gdy nastanie czas pełnego objawienia, wówczas dary, które teraz mamy z uwagi na częściowe poznanie, staną się zbędne.
11 Podobnie jest w życiu. Gdy byłem dziecięciem, mówiłem jak dziecię, myślałem jak dziecię i planowałem jak dziecię, lecz kiedy stałem się dojrzały, przestałem myśleć w dziecięcy sposób.
12 Tak samo jest z naszym poznaniem Bożych spraw i wzrostem w wierze. Obecnie nasz wgląd w sprawy Niebios jest ograniczony i bardzo nieostry, jakby odbity w starym, zaśniedziałym lustrze. Wielu spraw nie jesteśmy w stanie właściwie poznać i zrozumieć. Lecz kiedy Bóg w końcu odsłoni przed naszymi oczami pełnię swej rzeczywistości, wówczas staniemy z Nim twarzą w twarz i wszystko zrozumiemy, jak należy. Obecnie tylko po części poznajemy Boże realia, lecz kiedy już nadejdzie właściwy czas, doświadczymy Jego rzeczywistości w całej pełni – przenikniemy ją, tak jak ona teraz przenika nas.
13 Jednak do tego momentu mamy kierować się wiarą, nadzieją i Bożą postawą ofiarnej miłości. Z tych trzech zaś największe i najważniejsze znaczenie ma wzorowana na Bogu postawa ofiarnej miłości!