Bible

1 Czemuż to burzą się narody, A ludy myślą o próżnych rzeczach? 2 Powstają królowie ziemscy I książęta zmawiają się społem Przeciw Panu i Pomazańcowi jego: 3 Zerwijmy ich więzy I zrzućmy z siebie ich pęta! 4 Ten, który mieszka w niebie, śmieje się z nich, Pan im urąga. 5 Wtedy przemówi do nich w gniewie swoim I gwałtownością swoją przerazi ich: 6 Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie, Świętej górze mojej. 7 Ogłoszę zarządzenie Pana: Rzekł do mnie: Synem moim jesteś, Dziś cię zrodziłem. 8 Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo I krańce świata w posiadanie. 9 Rozgromisz je berłem żelaznym, Roztłuczesz jak naczynie gliniane. 10 Bądźcie więc teraz rozsądni, królowie, Przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi! 11 Służcie Panu z bojaźnią i weselcie się, Z drżeniem złóżcie mu hołd, 12 Aby się nie rozgniewał i abyście nie zgubili drogi, Bo łatwo płonie gniewem. Szczęśliwi wszyscy, którzy mu ufają!