Psalms 107
1 Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, Albowiem łaska jego trwa na wieki!
2 Niech mówią odkupieni przez Pana, Ci, których wyzwolił z ręki nieprzyjaciela,
3 Których zebrał z ziem, ze wschodu i zachodu, Z północy i południa!
4 Błądzili po pustyni, po pustkowiu, Nie znajdując drogi do miasta zamieszkałego.
5 Byli głodni i spragnieni, Dusza w nich omdlewała.
6 Wołali do Pana w niedoli swej, A on wybawił ich z utrapienia.
7 Poprowadził ich drogą prostą, Aby mogli dojść do miasta zamieszkałego.
8 Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za jego cuda dla synów ludzkich,
9 Napoił bowiem duszę pragnącego, A duszę głodnego napełnił dobrem!
10 Siedzieli w ciemności i mroku, Związani nędzą i żelazem,
11 Ponieważ sprzeciwili się słowom Bożym I pogardzili radą Najwyższego.
12 Serce ich upokorzył trudem; Słaniali się, a nikt nie pomógł.
13 I wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia.
14 Wyprowadził ich z ciemności i z mroku, A więzy ich rozerwał.
15 Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich!
16 Ponieważ skruszył bramy spiżowe I połamał zasuwy żelazne.
17 Chorowali z powodu swego występnego życia I cierpieli z powodu swych win.
18 Wszelki pokarm obrzydł im I bliscy już byli bram śmierci.
19 Wtedy wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia.
20 Posłał słowo swoje, aby ich uleczyć I wyratować ich od zagłady.
21 Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich!
22 Niechaj składają ofiary dziękczynne, Niech z radością opowiadają o czynach jego!
23 Ci, którzy na statkach płynęli po morzu,Uprawiając handel na wielkich wodach,
24 Widzieli dzieła Pana I cuda jego na głębinach.
25 Rzekł, i zerwała się burza, Która spiętrzyła fale,
26 Wznosili się aż do nieba, Zapadali się w głębiny;Dusza ich truchlała w niebezpieczeństwie.
27 Zataczali się i chwiali jak pijani, A cała ich mądrość obróciła się wniwecz.
28 Wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia.
29 Uciszył burzę, I uspokoiły się fale morskie.
30 Wtedy radowali się, że się uspokoiły, I zawiódł ich do upragnionej przystani.
31 Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich!
32 Niechaj go wysławiają w zgromadzeniu ludu, I niechaj go chwalą w radzie starszych!
33 Zamienił rzeki w pustynię, A źródła wód w ziemię suchą.
34 Ziemię urodzajną w słoną i jałową Z powodu złości jej mieszkańców.
35 Pustynię zmienił w zbiorniki wód, A ziemię suchą w źródła wód.
36 Osadził tam głodnychI założyli miasto do zamieszkania.
37 Obsiali pola i zasadzili winnice, I zebrali obfity plon.
38 Błogosławił im i rozmnażali się bardzo, A bydła ich nie umniejszył.
39 Lecz zmaleli i zgnębieni byli Przez ucisk, nieszczęście i strapienie.
40 Wylał wzgardę na dostojników I sprawił, że błądzili po bezdrożnym pustkowiu,
41 Ale ubogiego podniósł z nędzy I rozmnożył rodzinę jego jak trzodę.
42 Widzą to prawi i cieszą się, A wszelkie bezprawie zamyka swe usta.
43 Kto jest mądry, niechaj się tego trzyma I rozważa łaskawość Pana!