Psalms 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy upada na duchu i wylewa skargę swoją przed Panem.
2 Panie, wysłuchaj modlitwy mojejI wołanie moje niech dojdzie do ciebie!
3 Nie ukrywaj oblicza swego przede mną W dniu niedoli mojej, nakłoń ku mnie swe ucho, W dniu, kiedy cię wzywam, Śpiesznie mnie wysłuchaj!
4 Bo nikną jak dym dni moje, A kości moje są rozpalone jak ognisko.
5 Spalone jest jak trawa i wyschło serce moje, Zapomniałem jeść chleb.
6 Od głośnej skargi mojej Kości przyschły mi do ciała.
7 Jestem podobny do pelikana na pustyni, Jestem jak sowa wśród ruin.
8 Nie śpię i jęczę Jak ptak samotny na dachu.
9 Codziennie lżą mnie wrogowie moi, Złorzeczą mi ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
10 Bo jadam popiół jak chleb, A napój mój mieszam ze łzami,
11 Z powodu gniewu twego i zapalczywości twojej, Gdyż podniosłeś mnie i strąciłeś.
12 Dni moje są jak cień wydłużony, A ja usycham jak trawa.
13 Ale Ty, Panie, trwasz na wieki, A pamięć o tobie z pokolenia w pokolenie.
14 Ty powstaniesz, zmiłujesz się nad Syjonem, Bo czas zlitować się nad nim, gdyż nadeszła właściwa pora.
15 Słudzy twoi bowiem kochają jego kamienie I żalą się nad jego ruiną.
16 Narody bać się będą imienia Pana, A królowie ziemscy chwały twojej.
17 Gdy Pan odbuduje Syjon, Ukaże się w chwale swojej,
18 Przychyli się do modlitwy opuszczonych I nie pogardzi ich prośbą.
19 Niech to zapiszą dla pokolenia przyszłego I niech chwali Pana lud, który będzie stworzony,
20 Gdyż wejrzał ze swojej świętej wysokości. Pan spojrzał z nieba na ziemię,
21 Aby wysłuchać jęku więźniów I uwolnić skazanych na śmierć,
22 By głoszono na Syjonie imię Pańskie I chwałę jego w Jeruzalemie,
23 Gdy się zgromadzą razem narody I królestwa, aby służyć Panu.
24 Wyczerpał w drodze siłę moją, Ukrócił dni moje.
25 Rzekłem: Boże mój, nie zabieraj mnie w połowie dni moich, Wszak lata twoje trwają z pokolenia w pokolenie.
26 Tyś z dawna założył ziemię, A niebiosa są dziełem rąk twoich.
27 One zginą, Ty zaś zostaniesz, I wszystkie jak szata się zużyją; Jak szata, która się zmienia, one się zmienią.
28 Ale ty pozostaniesz ten sam I nie skończą się lata twoje.
29 Synowie sług twoich będą mieszkać bezpiecznie I potomstwo ich będzie utwierdzone przed tobą.