Lamentations 5
1 Wspomnij, Panie, na to, co się z nami stało! Spójrz i przypatrz się naszej zniewadze.
2 Nasze dziedzictwo przypadło obcym, nasze domy cudzoziemcom.
3 Staliśmy się sierotami, bez ojca, nasze matki są jakby wdowy.
4 Naszą wodę pijemy za pieniądze, musimy płacić za owoce drzew naszych.
5 Jarzmo ciąży na karku, omdlewamy, nie dają nam wytchnienia.
6 Wyciągamy rękę do Egiptu, do Asyrii, by się najeść do syta.
7 Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my dźwigamy ich winy.
8 Niewolnicy nami rządzą, nie ma, kto by nas wyrwał z ich ręki.
9 Swój chleb zdobywamy z narażeniem własnego życia na cios miecza, który zagraża na pustyni.
10 Nasza skóra rozpalona jak piec od gorączki głodowej.
11 Kobiety gwałcono na Syjonie, panny w miastach judzkich.
12 Książęta wieszani byli ich rękami, nie uszanowano powagi starszych.
13 Młodzieńcy musieli nosić kamienie młyńskie, a chłopcy potykali się pod ciężarem drew.
14 Starcy zaniechali wysiadywania w bramach, a młodzieńcy gry na instrumentach strunowych.
15 Ustała radość naszego serca, nasz taniec zamienił się w pochód żałobny.
16 Spadła korona z naszej głowy, biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
17 Dlatego chore jest nasze serce, dlatego zaćmione są nasze oczy,
18 z powodu góry Syjon, że jest spustoszona, że szakale po niej biegają.
19 Ale Ty, Panie, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia w pokolenie.
20 Dlaczego chcesz na zawsze zapomnieć o nas, opuścić nas na tak długi czas?
21 Spraw, Panie, byśmy wrócili do ciebie, a wrócimy! Odnów nasze dni jak niegdyś!
22 Czyżbyś już zupełnie nas odrzucił? Czy tak bardzo na nas się gniewasz?