Psalms 2
1 Waarom woelen de volken en zinnen de natiën op ijdelheid?
2 De koningen der aarde scharen zich in slagorde en de machthebbers spannen samen tegen de HERE en zijn gezalfde:
3 Laat ons hun banden verscheuren en hun touwen van ons werpen!
4 Die in de hemel zetelt, lacht; de Here spot met hen.
5 Dan spreekt Hij tot hen in zijn toorn, en verschrikt hen in zijn gramschap:
6 Ik heb immers mijn koning gesteld over Sion, mijn heilige berg.
7 Ik wil gewagen van het besluit des HEREN: Hij sprak tot mij: Mijn zoon zijt gij; Ik heb u heden verwekt.
8 Vraag Mij en Ik zal volken geven tot uw erfdeel, de einden der aarde tot uw bezit.
9 Gij zult hen verpletteren met een ijzeren knots, hen stukslaan als pottenbakkerswerk.
10 Nu dan, gij koningen, weest verstandig, laat u gezeggen, gij richters der aarde.
11 Dient de HERE met vreze en verheugt u met beving.
12 Kust de zoon, opdat hij niet toorne en gij onderweg niet te gronde gaat, want zeer licht ontbrandt zijn toorn. Welzalig allen die bij Hem schuilen!