Luke 4
1 Jezus ging vol van de Heilige Geest uit de Jordaanvallei weg.
2 De Geest leidde Hem naar de woestijn van Judea waar Hij veertig dagen bleef. Daar probeerde de duivel voortdurend Hem te verleiden om naar hem te luisteren. Al die tijd at Jezus niets en op het laatst kreeg Hij veel honger.
3 De duivel zei: "Als U de Zoon van God bent, zeg dan tegen deze steen dat hij een brood moet worden."
4 Maar Jezus antwoordde: "In de Boeken staat dat er in het leven belangrijker dingen zijn dan brood alleen."
5 De duivel nam Jezus mee naar een hoogvlakte en liet Hem in een oogopslag alle koninkrijken van de wereld zien.
6 "Kijk", zei hij, "dat zal ik U allemaal geven, met al hun roem en eer erbij. Want het is allemaal van mij.
7 Ik geef het aan wie ik wil. Als U mij aanbidt, krijgt U het allemaal."
8 Jezus antwoordde: "Er staat in de Boeken dat wij alleen God mogen aanbidden en niemand anders."
9 Daarna nam de duivel Hem mee naar het dak van de tempel in Jeruzalem. "Als U de Zoon van God bent", zei hij, "spring dan naar beneden.
10 Want er staat in de Boeken dat God Zijn engelen zal sturen om U te beschermen.
11 Zij zullen U opvangen, zodat U niet te pletter slaat."
12 Jezus antwoordde: "Maar er staat ook dat men God niet mag uitdagen."
13 Zo probeerde de duivel op alle mogelijke manieren Jezus om te praten. Maar zonder succes. Daarom liet hij Hem voorlopig met rust.
14 Jezus ging terug naar Galilea, vol van de kracht van de Heilige Geest.
15 Het duurde niet lang of Hij was daar overal bekend. Hij sprak in de verschillende synagogen en stond bij iedereen hoog in aanzien.
16 Hij kwam ook in Nazareth, het dorp waar Hij Zijn jeugd had doorgebracht. Op de zaterdag (of sabbat, de plechtige rustdag van de Joden) ging Hij naar de synagoge; dat was zo Zijn gewoonte. Tijdens de dienst stond Hij op om voor te lezen.
17 Men gaf Hem het boek van de profeet Jesaja en Hij zocht het gedeelte op waar staat:
18 "De Geest van de Here is op mij. Hij heeft mij de opdracht en de kracht gegeven om arme mensen goed nieuws te brengen. (A)
19 Hij heeft mij gestuurd om uit te roepen dat gevangenen zullen worden vrijgelaten, dat blinden zullen zien, dat onderdrukten zullen worden bevrijd en dat de tijd van Gods genade is aangebroken." (B)
20 Hij deed het boek dicht, gaf het aan de dienaar en ging zitten. Alle ogen waren op Hem gericht.
21 Hij begon: "Wat Ik u zojuist heb voorgelezen, is werkelijkheid geworden."
22 Iedereen in de synagoge vond dat er iets heel bijzonders van Hem uitging. Wat Hij zei, was gewoon geweldig. Zij waren hoogst verbaasd. "Is dat niet de zoon van Jozef?" vroegen zij.
23 Jezus zei: "U wilt eigenlijk zeggen: 'Dokter, genees uzelf.' U bedoelt daarmee: 'Wij hebben gehoord wat U in Kapernaüm hebt gedaan.
24 Waarom doet U dat hier niet, in Uw vaderstad?' Luister goed: een profeet wordt in zijn eigen stad niet geaccepteerd.
25 Neem nu de profeet Elia. Hij deed een wonder voor een weduwe uit Sarepta (C), een vreemdelinge dus. In die tijd was er hongersnood. Vele Joodse weduwen hadden niets te eten, want er was drie en een half jaar geen druppel regen gevallen. En toch werd Elia niet naar één van hen gestuurd.
26 ***
27 Of denk eens aan de profeet Elisa. Hij genas de melaatse Naäman, een Syriër. Maar van de vele Joodse melaatsen, die ook hulp nodig hadden, werd niet één genezen."
28 Dat was de mensen teveel. Woedend sprongen zij op en joegen Jezus het dorp uit.
29 Zij brachten Hem naar de rand van een afgrond even buiten het dorp.
30 Daar wilden zij Hem vanaf duwen. Maar Hij keerde Zich om, liep ongehinderd tussen hen door en ging Zijn eigen weg.
31 Hij kwam in Kapernaüm, een stadje aan het meer van Galilea. Daar ging Hij elke sabbat naar de synagoge en sprak er de mensen toe.
32 Zij waren diep onder de indruk, want Hij zei de dingen zo zeker. Hij wist waar Hij over sprak en hoefde Zijn woorden geen kracht bij te zetten door aan te halen wat anderen hadden gezegd.
33 Op een dag was Jezus weer in de synagoge. Een man die in de macht van een boze geest was, schreeuwde:
34 "Jezus van Nazareth, ga weg! Ik wil niets met U te maken hebben. U bent gekomen om ons te vernietigen! Ik weet wel wie U bent: De heilige Zoon van God!"
35 Jezus snoerde hem de mond. "Zwijg", zei Hij tegen de boze geest. "Kom eruit." De boze geest gooide de man midden in de synagoge op de grond en ging uit hem weg, zonder hem verder kwaad te doen.
36 Vol verbazing zeiden de mensen tegen elkaar: "Nee, maar! De boze geesten doen wat Hij zegt!"
37 Het nieuws over Zijn optreden ging als een lopend vuurtje door de streek.
38 Uit de synagoge ging Hij naar het huis van Simon. Simons schoonmoeder lag met hoge koorts in bed. Haar huisgenoten vroegen Jezus of Hij haar wilde genezen.
39 Hij kwam bij haar bed staan en zei dat de koorts moest verdwijnen. Haar temperatuur werd onmiddellijk normaal. Zij stond op en maakte eten voor Jezus en de anderen klaar.
40 Bij het ondergaan van de zon werden vele zieke mensen bij Hem gebracht. Hij legde Zijn handen op hen en genas hen allemaal.
41 Het deed er niet toe wat voor ziekte het was. Ook joeg Hij uit vele mensen boze geesten weg. Die schreeuwden dan: "U bent de Zoon van God!" Maar Hij legde ze onmiddellijk het zwijgen op, want de boze geesten wisten dat Hij de Christus was.
42 De volgende morgen vroeg ging Jezus naar een stille plek. De mensen zochten Hem overal. Toen zij Hem eindelijk hadden gevonden, smeekten zij Hem niet weg te gaan. Zij wilden zo graag dat Hij bij hen bleef.
43 Maar Hij antwoordde: "Ik moet het goede nieuws van het Koninkrijk van God ook op andere plaatsen brengen. Dat is mijn opdracht."
44 Daarna reisde Hij rond door Judea en sprak in de synagogen.