Bible

1 Um eg talar med mennesketungor og engletungor, men hev ikkje kjærleik, då er eg ein ljomande malm eller ei klingande bjølla. 2 Og um eg hev profetgåva og kjenner alle løyndomar og all kunnskap, og um eg hev all tru, so eg kann flytja fjell, men hev ikkje kjærleik, då er eg ingen ting. 3 Og um eg gjev til føda for fatige alt det eg eig, og um eg gjev min lekam til å verta brend, men hev ikkje kjærleik, då gagnar det meg ingen ting. 4 Kjærleiken er langmodig, er velviljug; kjærleiken ovundast ikkje; kjærleiken briskar seg ikkje, blæs seg ikkje upp; 5 han gjer inkje usømeleg, søkjer ikkje sitt eige, illskast ikkje, gøymer ikkje på det vonde; 6 han gleder seg ikkje ved urettferd, men gleder seg ved sanning. 7 Alt lid han, alt trur han, alt vonar han, alt toler han. 8 Kjærleiken fell aldri burt; men anten det er profetgåvor, so skal dei få ende, eller tungor, so skal dei tagna, eller kunnskap, so skal han få ende. 9 For me skynar i stykkjevis og talar profetisk i stykkjevis; 10 men når det fullkomne kjem, då skal det som er i stykkjevis, få ende. 11 Då eg var barn, tala eg som eit barn, tenkte eg som eit barn, dømde eg som eit barn; men då eg vart mann, la eg av det barnslege. 12 For no ser me i ein spegel, i ei gåta, men då skal me sjå åsyn til åsyn; no kjenner eg i stykkjevis, men då skal eg kjenna fullt ut, liksom eg og fullt ut er kjend. 13 Men no vert dei verande desse tri: tru, von, kjærleik, og størst av dei er kjærleiken.